jedną z najbardziej znanych cech kubańskiego hiszpańskiego jest debukkalizacja/ s /w sylabie koda, tj./ s /staje się/ h / lub zniknął. Ta cecha jest wspólna z większością amerykańskich odmian hiszpańskiego używanego na obszarach przybrzeżnych i nizinnych (Hiszpański nizinny), a także z hiszpańskim kanaryjskim i hiszpańskim używanym w południowej połowie Półwyspu Iberyjskiego.,
weź, na przykład, następujące zdania:
ЕОС Perrault nie тинен dueños (Эсо' Perrault-nie тинен dueño') (’tych psów, które nie mają właścicieli)
głuchy welarna frykatywny (wymawia się jak ⟨g⟩ przed ⟨E⟩ lub ⟨ja⟩ i ⟨J.⟩), jak zwykle klimatyczny i wyraźny , popularnym w Andaluzji i wysp Kanaryjskich dialektów i większości latynoskich dialektów.
w niektórych rejonach Kuby bezdźwięczny afrykat (pisany jako ch) jest głuchy (leniowany) na .,
język hiszpański z prowincji wschodnich (pięć prowincji wchodzących w skład dawnej prowincji Oriente) jest bliższy językowi Dominikańskiemu niż hiszpańskiemu używanemu w zachodniej części wyspy.
w zachodniej Kubie występują spółgłoski geminowane, gdy /l/ i /ɾ/ w kodach sylabicznych są asymilowane do następującej spółgłoski. Przykłady kubańskiego języka hiszpańskiego: