Madame Lelica

do Redakcji—doustna wankomycyna uważa się za idealny lek do leczenia zakażenia Clostridium difficile (CDI); ważnym powodem cytowanym jest to, że doustna wankomycyna nie jest wchłaniana systemowo, co powoduje wysokie poziomy w świetle okrężnicy, a stężenia w surowicy są praktycznie zerowe . Zgłaszamy nasze doświadczenia z pacjentem, u którego rozwinęło się niekorzystne działanie wtórne do wchłaniania doustnej wankomycyny; zapewniamy również przegląd literatury.,

pacjentką była 73-letnia kobieta, u której podczas kolonoskopii wystąpiła perforacja jelita grubego. Jej przebieg szpitalny był komplikowany przez szpitalne zapalenie płuc. Była leczona dożylnie wankomycyną, piperacyliną-tazobaktamem i metronidazolem, gdy po raz pierwszy odnotowano rozproszoną wysypkę plamkowo-grudkową. Wysypka ustąpiła po odstawieniu wszystkich antybiotyków. Sześć tygodni później u pacjenta wystąpiła wodnista biegunka, którą rozpoznano jako CDI na podstawie pozytywnego wyniku testu cytotoksyczności., Została przeniesiona do naszej placówki (University of Pittsburgh Medical Center) w celu dalszego zarządzania. Pacjent został poddany odczulaniu doustnym wankomycyną z zastosowaniem dawek przyrostowych, począwszy od 0,001 mg. Zakończyła ten protokół bez komplikacji; jednak po otrzymaniu drugiej dawki 250 mg doustnej wankomycyny, rozwinęła się świądowa, blanszująca wysypka plamkowo-grudkowa na kończynach. W ciągu ostatnich kilku dni nie wprowadzono żadnych nowych leków. Stężenie kreatyniny w surowicy wynosiło 0, 7 mg/dL. Nie uzyskano stężenia wankomycyny w surowicy., Leczyliśmy CDI nitazoksanidem, z objawową poprawą biegunki. Wysypka ustąpiła samoistnie w ciągu następnych kilku dni. Uważamy, że wysypka była reakcją alergiczną na wchłanianą wankomycynę.

doustne leczenie wankomycyną w leczeniu CDI jest często uważane za pozbawione ogólnoustrojowych działań niepożądanych ze względu na znikomą biodostępność po podaniu doustnym . U zdrowych pacjentów bez CDI, którzy otrzymują doustnie wankomycynę (2 g / dobę), stężenia wankomycyny w surowicy są niewykrywalne, ale nieznaczne poziomy wankomycyny mogą być często mierzone w moczu ., Natomiast u pacjentów z CDI z prawidłową czynnością nerek i otrzymujących doustną i (lub) wewnątrzkoloniczną wankomycynę (0,5–4 g/dobę) stwierdzono, że stężenie wankomycyny w surowicy wynosi aż 7,9 µg/mL . Doniesienia te sugerują, że zapalenie okrężnicy może znacznie zwiększyć biodostępność doustnej wankomycyny. Zgodnie z oczekiwaniami, u pacjentów z CDI, którzy otrzymują doustną wankomycynę, klirens nerkowy jest zmniejszony, połączenie zwiększonego wchłaniania i zmniejszonego wydalania skutkuje jeszcze większym stężeniem wankomycyny w surowicy ., U 14-letniego dziecka beznerczowego, które otrzymywało 2 g/dobę doustnej wankomycyny w leczeniu CDI, stwierdzono wysokie stężenie wankomycyny w surowicy krwi do 34 µg/mL .

ogólnoustrojowe wchłanianie doustnej wankomycyny u pacjentów otrzymujących lek na CDI może powodować działania niepożądane podobne do tych po podaniu dożylnym. Działania niepożądane wynikające z ogólnoustrojowego wchłaniania doustnej wankomycyny, które zostały opisane w literaturze, obejmowały zespół czerwonego człowieka , wysypkę plamkowo-grudkową , możliwą leukopenię i encefalopatię .,

nasza recenzja podkreśla fakt, że gdy doustna wankomycyna jest stosowana do CDI, może być wchłaniana systemowo( wbrew powszechnemu przekonaniu), czasami osiągając poziomy, które mieszczą się w zakresie terapeutycznym, czego można się spodziewać po podaniu dożylnym. Uzyskane stężenia wankomycyny w surowicy są wprost proporcjonalne do stopnia zapalenia okrężnicy z CDI, dawki stosowanego leku i stopnia niewydolności nerek.

potencjalne konflikty interesów. R. O. i A. S. K.: żadnych konfliktów.,