soortgelijke oefeningen met verschillende modi of werktuigen kunnen resulteren in gevarieerde spieractivering, stabiliteit van de gewrichten en het onvermogen om maximale inspanningen van één herhaling (1RM) tussen modi te vergelijken. Dat is vrij veel onbetwistbaar. We weten ook dat als je zo hard werkt als je kunt tegen welke weerstand dan ook die wordt gebruikt – of het nu een vrij gewicht of een machine is – je positieve resultaten zult behalen.,
maar als er een erkend verschil is tussen het gebruik van een halter en een halter, Wat is dan het verschil? En moet je dit niet weten om je training goed te plannen voor het gewenste resultaat? In dit geval gaan we het hebben over een halter tegen halters ten opzichte van de overhead press oefening, en of je zit of staat.
een Noorse studie vergeleek een zittende en staande halter Overhead press met een zittende en staande halter overhead press. De mate van spieractivering via elektromyografische activiteit (EMG) en sterkte via een 1RM waren het doel., De onderzoekers veronderstelden dat hoe groter de vereiste stabiliteit (halters meer dan een barbell en staan meer dan zittend) gelijke EMG activiteit van de verschillende schouderspieren zou tonen, maar een mindere 1RM. EMG-tests werden uitgevoerd op de voorste, mediale en achterste deltoïden, evenals de biceps en triceps brachii.
de deelnemers aan het onderzoek waren vijftien gezonde mannen (Leeftijd, 22 ± twee jaar, gemiddeld gewicht 174 ± 30 pond en lengte 5′-10,5″ ± 2,5″). Ze waren geen competitieve kracht-of Olympische lifters, maar ze hadden gemiddeld vijf jaar krachttraining ervaring.,
Er werden vier testsessies gebruikt, gescheiden door drie tot vijf rustdagen. Hier waren de doelstellingen van elke sessie:
- Sessie # 1: Bepaal een 1RM in de zittende halter en zittende halterpersen.
- Sessie # 2: Bepaal een 1RM in de staande halter-en halterpersen.
- Sessie # 3: met 80% van hun 1RM voerde elke deelnemer vijf herhalingen uit op elke oefening in willekeurige volgorde.
- Sessie # 4: gedaan met de experimentele groep, en identiek aan de derde sessie, maar EMG metingen toegevoegd.,
opmerkingen: een rusttijd van vier minuten werd gegeven tussen elke 1RM-poging in sessies één en twee. De zittende persen gebruikten een rechtopstaande bank met een rugsteun van 75 graden. Dit kan helpen met mid-sectie en kern stabiliteit en dus vergroten vermogen.
Ik denk dat u allen de basis van deze studie begrijpt. Het was praktisch, eenvoudig en realistisch van opzet. Dus, wat werd vastgesteld?
EMG resultaten
- zittende halter vs. zittende halter-spier activering was 11% groter voor de zittende halterpers.
- staande halter vs., staande halter-spieractivering was 15% groter voor de staande halterpers.
- zittende halter vs. staande halter-spieractivering was 8% groter voor de staande halterpers.
MIDDENSCHOUDER (mediale deltoideus) EMG resultaten
- staande halter vs.staande halter – spier activering was 7% groter voor de staande halterpers.
- zittende halter vs. staande halter-spieractivering was 7% groter voor de staande halterpers.
schouder (achterste deltaspier) EMG resultaten
- zittende halter vs., de activering van de staande halterspier was 25% groter voor de staande halterpers.
- zittende halter vs. staande halter-spieractivering was 24% groter voor de staande halterpers.
Biceps brachii EMG resultaten
- zittende barbell vs.zittende halter – spier activering was 33% groter voor de zittende barbell druk.
- de activering van de staande halter versus de staande halterspier was 16% groter voor de staande halterpers.
- zittende halter vs. staande halter-spieractivering was 23% groter voor de staande halterpers.,
Triceps brachii EMG resultaten
- Standing barbell vs.standing halter – spier activering was 39% groter voor de standing barbell press.
- de activering van de staand lange – halterspier was 20% groter voor de staand lange-halterpers.
bij de krachttest van 1RM was de staande halterpers 7% groter dan de staande halterpers en 10% groter dan de zittende halterpers. Wat uit deze studie kan worden afgeleid is dus vrij eenvoudig:
- een staande en zittende pers overhead vereist meer stabiliteit.,
- een overhead pers uitgevoerd staande versus zittende resultaten in een lagere 1RM.
- de meeste bovenwaartse drukoefeningen die de grootste stabiliteit vereisen (staand en/of met halters) vertoonden een grotere neuromusculaire activiteit in de deltaspieren in vergelijking met oefeningen die zittende en/of met een halter werden uitgevoerd.
- de staande halterpers activeert de biceps en triceps brachii in grotere mate dan de zittende halterpers en de zittende of staande halterpers.