jest to część serii, która zawiera badania najważniejszych, politycznych postaci w historii świata od 1500 roku. Książki nie są biografiami jako takimi; mają raczej być zwięzłymi esejami interpretacyjnymi analizującymi główne cechy kariery w kontekście jej własnego czasu. Książka ta obejmuje karierę cara Rosji Aleksandra I (1801-1825) w kontekście jego czasów. Aleksander (Car wojny i pokoju) spędził większość swojego panowania zamkniętego w tytanicznej walce z Napoleonem, która doprowadziła do inwazji na Rosję w 1812 roku., Po klęsce Napoleona Aleksander propagował nową wizję Europy, ostatecznie wcieloną w Święty sojusz (między Rosją, Austrią i Prusami). Był więc postacią dominującą na scenie europejskiej, a także w sferze Rosyjskiej., Ale był dziwnie sprzecznym charakterem – twierdził, że nienawidzi władzy, ale był stroną zamachu stanu, który zakończył się morderstwem jego ojca, Pawła 1; twierdził ,że „kocha konstytucje” , ale nie udało mu się wdrożyć programów konstytucyjnych napisanych w jego rządach dla Rosji; nienawidził pańszczyzny, ale niewiele zrobił, aby złagodzić wielu pańszczyzn; chciał być reformatorem, ale zmarł reakcjonistą. Janet Hartley ocenia jego cele i działania, i uważa go za bardziej spójną postać niż okoliczności i potomność pozwoliły., Książka przedstawia Aleksandra w jego pełnym kontekście rosyjskim i europejskim i pokazuje, jak okoliczności ograniczały jego wolność działania zarówno w kraju, jak i za granicą. Określa główne zasady i względy, które regulowały jego politykę wewnętrzną i zagraniczną, i pokazuje, że pozostawały one spójne przez cały okres panowania i dowodzi, że ostateczne znaczenie panowania leży w alienacji, która rozpoczęła się w czasach Aleksandra między wykształconą elitą a reżimem cesarskim, która miała podważyć wszelkie próby reformy Rosji aż do rewolucji.Aleksander I