jego ojciec, William Brandon, zginął walcząc za Henryka Tudora (późniejszego króla Henryka VII) w 1485 roku. Duży, wysportowany mężczyzna, młody Brandon był jedynym członkiem świty Henryka VIII zdolnym stawić czoła Henrykowi VIII w turnieju. Udowodnił swoją osobistą odwagę w kampanii przeciwko Francji w 1513 roku (za co otrzymał tytuł wicehrabiego), ale kiedy później otrzymał rozkazy Wojskowe (1523 i 1542-44), wykazywał jedynie niekompetencję.,
w lutym 1514 r.Henryk mianował Brandona księciem Suffolk. Na początku następnego roku Suffolk został wysłany do Paryża, aby promować mecz pomiędzy siostrą Henryka, Marią, a królem Francji Franciszkiem I. zamiast tego Suffolk poślubił ją, narażając się tym samym na niebezpieczeństwo bycia oskarżonym o zdradę. Gniew Henryka został najwyraźniej stłumiony przez jego Głównego Ministra, Thomasa Kardynała Wolseya, a książę wkrótce powrócił do królewskiej łaski., Mimo to w 1529 roku Suffolk pomógł obalić Wolseya i przez kilka lat później wydawał się być jednym z dominujących członków Rady Królewskiej, choć był człowiekiem pozbawionym cech przywódczych. Powitał śmierć Anny Boleyn. Wnuczka Suffolk, Lady Jane Grey, była tytularną królową Anglii przez dziewięć dni po śmierci króla Edwarda VI w 1553 roku.