Mexico, dat langzaam uit zijn ergste economische crisis in decennia is gekomen, bevindt zich midden in een moeilijke politieke overgang. Amerika ‘ s buurland in het zuiden worstelt om zich los te maken van zijn autoritaire verleden om een echte democratie te worden, compleet met publieke verantwoording, schone en eerlijke verkiezingen en de rechtsstaat. Het pad van politieke verandering, waarvan nooit werd verwacht dat het vlot zou verlopen, werd onvoorspelbaarder toen, minder dan een maand na de aantreden van President Ernesto Zedillo op 1 December 1994, een devaluatie van de peso de economie in een scherpe crisis dreef.,vandaag is politieke onrust een van de belangrijkste bedreigingen voor de financiële stabiliteit en het economisch herstel van Mexico. Ook een zwakke economie en volatiele financiële markten verminderen de kansen op een succesvolle overgang naar democratie. Een slechte economische prestatie verzwakt Zedillo. En een zwakke regering zal waarschijnlijk niet in staat zijn om de noodzakelijke veranderingen door te voeren om echte democratie en vooral de rechtsstaat tot stand te brengen., Bovendien kan een aanhoudende economische crisis een politieke reactie teweegbrengen die de fragiele financiële stabiliteit van Mexico en de economische hervormingen die aan de gang zijn om het herstel te verzekeren, in gevaar kan brengen.in het begin van 1996 werd het economische beeld helderder—een welkome verlichting na de sombere prestaties van 1995, toen de productie met naar schatting 7% kromp. Na een sterke stijging van de volatiliteit in de afgelopen herfst stabiliseerden de financiële markten zich., De peso nam licht toe, de binnenlandse rente en de open werkloosheid daalden en Mexico kreeg opnieuw toegang tot particuliere internationale kapitaalmarkten. De meeste economische prognoses voor 1996 geven een herstel te zien, maar geen krachtig herstel. De officiële voorspelling is dat de productie in 1996 met 3 procent zal groeien. De meeste voorspellingen, hoewel, zijn voor 2 procent groei, praktisch stagneert in termen per hoofd van de bevolking.op politiek vlak heeft de regering haar bereidheid getoond om verder te gaan met de hervormingen., President Zedillo heeft herhaaldelijk verklaard en eerste stappen gezet om de macht te decentraliseren, de scheiding tussen de regering en de langdurige institutionele Revolutionaire Partij (PRI) te bevorderen, de lopende verkiezingshervormingen af te ronden en de traditioneel zwakke bevoegdheden van het Congres en de rechtbanken te versterken. Misschien wel het belangrijkste, Zedillo heeft aangegeven dat hij van plan is om afstand te nemen van de officiële partij en, het belangrijkste, om te breken met de praktijk, gevolgd door alle vorige presidenten—van het met de hand kiezen van zijn opvolger., Zedillo ‘ s benoeming van Antonio Lozano, een lid van de oppositie Nationale Actie partij (PAN), als procureur-generaal is een ander teken van zijn ogenschijnlijke intentie om Mexico te regeren door de rechtsstaat. De arrestatie vorig jaar van Raul Salinas, broer van voormalig president Carlos Salinas, in verband met de moord op Secretaris-Generaal van PRI in 1994, Jose Francisco Ruiz Massieu, was een krachtig signaal dat de regering bereid was de ongeschreven regel van het verlenen van juridische immuniteit aan een voormalige president en zijn familie te breken.,politieke partijen, maatschappelijke organisaties en zelfs de gewapende zapatistische rebellen in Chiapas lijken, beoordeeld op hun daden, een vreedzame overgang te bevorderen. De meeste lokale verkiezingen sinds begin 1995 zijn vrij van geweld of rijen na de verkiezingen en de resultaten ervan zijn gerespecteerd, zelfs wanneer de PRI de verliezer is geweest. De politieke crisis in Chiapas, veroorzaakt door een gewelddadige boerenopstand begin 1994, wordt aangepakt door middel van vreedzame onderhandelingen., En de politieke partijen en de regering zijn in het proces van onderhandelingen over de nieuwe voorwaarden die de verkiezingsprocessen zullen regeren, de relatie tussen de regering en haar partij, en de verdeling van de macht over de uitvoerende, de wetgevende en de rechterlijke macht en de federale en staats-en lokale overheden.
maar ondanks deze lichtpunten is de politieke hervorming nog steeds kwetsbaar en de financiële stabiliteit fragiel.,een primaire bedreiging voor Mexico ‘ s democratische overgang is de zogenaamde oude garde van de PRI, degenen die zullen verliezen als het politieke systeem opener en concurrerender wordt en als corruptie niet langer wordt getolereerd. Leden van de oude garde, sommige nu gouverneurs of leiders van blokken binnen de PRI, zijn goed georganiseerd, hebben volgelingen en hebben toegang tot financiële middelen.
zij kunnen onbeheersbare conflicten binnen de partij veroorzaken en aanzienlijke invloed uitoefenen op haar acties en programma ‘ s., In ruil voor hun steun zouden ze zelfs een goedbedoelde Zedillo kunnen dwingen de andere kant op te kijken, terwijl verkiezingen in sommige staten frauduleus blijven en lokale overheden hun corrupte praktijken voortzetten. De PRI gouverneur van Tabasco, bijvoorbeeld, hoewel beschuldigd van het uitgeven buitensporig ver buiten Mexico ‘ s wettelijke campagne limiet, heeft met succes weerstaan druk van de federale regering om af te treden. Het incident kan de eerste van meer te komen., In dat geval zou het politieke beeld van Mexico gemengd zijn, met democratische praktijken die volledig worden toegepast op sommige gebieden, geografisch en functioneel, en het oude patroon van patronage en autoritarisme blijft in andere. Maar welk patroon zal domineren kan nog niet worden beantwoord.ironisch genoeg, als Zedillo zijn belofte nakomt om staats-en lokale overheden meer bevoegdheden en financiële middelen te geven, zodat ze lokaal meer inkomsten kunnen genereren, zou hij ook de middelen en autonomie van de lokale bazen en caciques kunnen vergroten., Elke stap in de richting van decentralisatie moet dus gepaard gaan met democratisering. Het gevaar bestaat dat decentralisatie de politieke hervormingen niet ten goede komt als de lokale overheden niet ter verantwoording kunnen worden geroepen.de PRI in Crisis samen met de moeilijkheid van de PRI om tot een politieke hervorming te komen, hebben de onthullingen rond het onderzoek naar twee politieke moorden in 1994 en de economische crisis een crisis in de PRI zelf veroorzaakt. Als de huidige crisis van de partij niet wordt opgelost, zal de oude garde waarschijnlijk succesvoller zijn in het tegengaan van hervormingen.,
Eén facet van de PRI-crisis is financieel. Lang afhankelijk van bijdragen van (of via) de regering is de partij slecht voorbereid om alternatieven te vinden. Het staat nu voor de uitdaging om geld in te zamelen. In dit proces is een bijzonder gevaar de verleiding van sommige militanten om zich te wenden tot “donaties” van onsmakelijke bronnen, zoals drugshandelaars.
De partij zit ook midden in een identiteitscrisis. Gedurende vele decennia steunde de partij, een product van de Mexicaanse Revolutie, een gesloten, grotendeels door de staat geleide economie., De marktgerichte hervormingen, met name liberalisering en privatisering van de handel, die in het midden van de jaren tachtig door president Miguel De La Madrid en zijn opvolger Carlos Salinas werden ingevoerd, werden door de meeste leden van de partij met grote argwaan bekeken. Hoewel het prestige dat Mexico won, met name onder Salinas, een aantal PRI-militanten had aangetrokken, roept de huidige economische crisis opnieuw vijandigheid op. PRI-kandidaten in de komende jaren parlementsverkiezingen weten dat ze zullen worden geconfronteerd met een electoraat klaar om de schuld van de crisis op de PRI-regering., Begrijpelijk, ze zullen sterk geneigd zijn om te zoeken naar een platform zowel meer congruent met de oorspronkelijke ideologie van de partij en aantrekkelijker voor kiezers.
het moreel van de partij is laag. De moord op pri presidentskandidaat Luis Donaldo Colosio vijf maanden voor de verkiezingen van 1994 was op zich al zenuwslopend, maar de arrestatie van een vermoedelijke tweede schutter in maart vorig jaar gaf steun aan de hypothese dat de moord het resultaat was van een complot., Hoewel de tweede schutter niet is vervolgd en niemand formeel is beschuldigd van het organiseren van een complot, is het publiek ervan overtuigd dat er niet alleen een complot was, maar dat de intellectuele auteurs van de misdaad uit het systeem zelf kwamen.publieke geruchten dat voormalig President Salinas of zijn vijanden achter het complot zaten creëren onvermijdelijk een gespannen sfeer in de partij omdat niemand zeker weet wie hij moet vertrouwen of aan zijn kant staan., Het verlies aan prestige van voormalig President Salinas na de devaluatie van de peso in december 1994 en met name de arrestatie van zijn broer Raul, eerst in verband met de moord op Ruis Massieu en later omdat hij onder een valse naam grote bankrekeningen buiten Mexico had, heeft de zaken alleen maar erger gemaakt.
onder deze omstandigheden kan de PRI rijp zijn voor een overname door ontevreden elementen die beloven het vertrouwen, de middelen en het leiderschap te herstellen., Een dergelijke overname zou ernstige problemen kunnen opleveren voor Zedillo, die op de een of andere manier de moeilijke politieke overgang zou moeten besturen en voortzetten zonder op partijsteun te kunnen rekenen. En onderhandelen om die steun te winnen kan Zedillo duur komen te staan.in ieder geval heeft ontevredenheid binnen de PRI belangrijke implicaties voor de consolidatie van de democratie. De ” arm ’s length” relatie met de partij uitgeoefend door Zedillo tijdens zijn eerste jaar in functie zal waarschijnlijk later averechts werken., In de komende maanden is de uitdaging voor Zedillo om met zijn partij samen te werken op een aantal cruciale gebieden: het definiëren van een platform dat congruent is voor beide partijen, het organiseren van de partij voor fondsenwerving, en het maken van de interne regels van de partij voor de selectie van kandidaten meer “bottom-up” en transparant. Een gereorganiseerde, gemoderniseerde en energieke PRI is essentieel voor een succesvolle transitie.de kloof tussen Zedillo en Salinas eenmaal nauwe bondgenoten in de strijd voor economische liberalisering, zijn Zedillo en voormalig president Salinas verwikkeld in een lelijke strijd., De spanning tussen de twee mannen bereikte zijn hoogtepunt na de arrestatie van Raul Salinas. Voormalig president Salinas ging in hongerstaking en eiste dat de regering van Zedillo publiekelijk zou erkennen dat hij niet verantwoordelijk was voor de peso-crisis, noch voor de moord op Colosio, een gerucht dat door enkele van Mexico ‘ s belangrijkste columnisten werd aangewakkerd. Zedillo maakte geen publieke verklaring, maar stuurde een lid van zijn kabinet, een voormalige collaborateur en vriend van Salinas, als bemiddelaar. Na deze episode sloten de twee mannen een soort wapenstilstand, waarvan de voorwaarden voor het moment onbekend blijven., In ieder geval heeft Salinas in maart vorig jaar Mexico verlaten en de kwestie leek te zijn opgelost.toen afgelopen December, na de onthulling van Raul Salinas ‘ grote deelnemingen in banken in het buitenland, schreef de voormalige president een lange brief aan de nieuwsmedia. Daarin probeerde hij zich los te maken van zijn broers wandaden en beschuldigde Luis Echeverria, de president van Mexico in de vroege jaren 1970, van het organiseren van een complot tegen hem. Dat Echeverria daadwerkelijk betrokken is bij een dergelijk complot wordt door de meeste waarnemers als onwaarschijnlijk beschouwd., Blijkbaar is het echte doel van de brief om Echeverria, die Salinas afgelopen September publiekelijk bekritiseerde, te waarschuwen om te zwijgen of het risico te lopen dat schadelijke informatie wordt vrijgegeven. De brief bevatte ook impliciet een terugkerende boodschap van Salinas aan Zedillo: mijn vijanden zijn jullie vijanden. Met andere woorden, als Zedillo Salinas of zijn familie aanvalt, versterkt hij een groep binnen het systeem die zich verzet tegen zijn eigen programma van economische modernisering., En Salinas heeft gelijk in de zin dat hoe meer hij wordt aangevallen, hoe meer zedilloþs (en zijn) economische programma en Zedillo zelf worden verzwakt en de oude garde van de PRI versterkt.samen met de slechte economische prestaties van Mexico en de crisis binnen de PRI, zou een breuk tussen Salinas en Zedillo de voortdurende politieke overgang en het economisch herstel van Mexico in gevaar brengen. Een in het nauw gedreven Salinas is in veel opzichten een wildcard., Als voormalig president heeft Salinas waarschijnlijk beschamende, of erger, informatie over machtige leden van het bedrijfsleven, de bureaucratie en leden van politieke partijen. Afgelopen 12 December, een dag nadat NBC news meldde dat de Amerikaanse regering Salinas onderzocht voor zijn associatie met drugshandel en witwassen van geld (een rapport dat kort daarna door Washington werd ontkend), circuleerde een gerucht dat Salinas een brief had geschreven met de naam van voormalige en huidige overheidsfunctionarissen en zakenlieden die betrokken zijn bij duistere activiteiten., Hoewel Salinas de volgende avond een korte schriftelijke verklaring stuurde waarin hij het schrijven van de brief ontkende en opriep tot publieke steun voor Zedillo, gaf de mogelijkheid dat hij leden van de zakelijke en politieke elite zou impliceren rillingen over de rug van velen.in zo ‘ n klimaat moeten machtige zakenlieden en politici in de verleiding komen om hun rijkdom het land uit te halen en zich misschien zelfs voor te bereiden op een vorm van ballingschap. Als zulke mensen in paniek hun kapitaal zouden terugtrekken, zouden de peso, de financiële stabiliteit en de vooruitzichten op economisch herstel kunnen afbrokkelen.,politieke moorden en de rechtsstaat de arrestatie van een tweede verdachte in verband met de moord op Colosio was zeer verontrustend. De arrestatie, die de bevinding van twee voormalige speciale aanklagers dat Colosio was gedood door een eenzame Moordenaar, ongedaan maakte, deed de vrees voor een complot rijzen.nog een andere verontrustende mogelijkheid die door het lopende onderzoek naar voren wordt gebracht, is dat leden van het leger betrokken kunnen zijn bij de moord.
Hoe zal de regering van Zedillo met deze mogelijkheid omgaan?, Het vinden van de waarheid, ervan uitgaande dat het mogelijk is, brengt voor de regering zeer ernstige uitdagingen en ondraaglijke dilemma ‘ s met zich mee. Als de moord op Colosio inderdaad het resultaat was van een complot, wat zouden de daders dan bereid en in staat zijn te doen om te voorkomen dat de waarheid naar buiten komt? Wat kunnen ze doen om het onderzoek te verwarren, belemmeren, vervormen en zelfs belemmeren? Niet verrassend, vandaag Mexicanen zijn geneigd om samenzweringen te zien bijna overal.
zijn een van deze scenario ‘ s onheilspellend genoeg om de regering van de zaak af te schrikken?, Zal Zedillo gedwongen worden om de rechtsstaat op te geven in misschien wel de belangrijkste zaak in de recente geschiedenis van Mexico? Als hij dat doet, zal het onherstelbare schade toebrengen aan de geloofwaardigheid van zijn regeringen? Zal het ook de positie van de PAN ondermijnen, de partij van de procureur-generaal? Het is duidelijk dat het onderzoek zeer belangrijke gevolgen kan hebben voor de economische en politieke stabiliteit van Mexico.
helaas is de rechtsstaat tot op zekere hoogte gegijzeld door de financiële kwetsbaarheid van Mexico., De leiders van de naties kunnen het zich waarschijnlijk niet veroorloven om de twijfelachtige of illegale activiteiten van prominente leden van de politieke en zakelijke elites aan het licht te brengen. De poging om de regels van het spel te snel te veranderen en mensen te vervolgen voor fouten uit het verleden kan een golf van kapitaaluitstromen veroorzaken die groot genoeg is om het fragiele herstel te bedreigen.op dit moment zijn de resultaten van de onderhandelingen in Chiapas bemoedigend. Maar het evenwicht is fragiel., Andere spanningen, die tussen landloze boeren en bezitters, tussen katholieken en protestanten, tussen Indianen en blanken, zouden het vredesproces kunnen ontsporen. Zelfs de maatregelen die de onderhandelaars in het kader van de oplossing van het conflict in Chiapas hebben voorgesteld om het land te herverdelen, zullen uiteindelijk niet gericht zijn op de belangrijkste oorzaak van de opstand, namelijk ontbering zonder hoop. Een duurzame vrede zal een grote inspanning vergen om zowel een bekwame beroepsbevolking als banen te ontwikkelen.,het Mexicaanse leger heeft de instructies van de regering opgevolgd en lijkt vastbesloten te zijn tot een vreedzame oplossing van de Chiapas-crisis. Maar terwijl de toenemende militarisering van de zone van de invloed van de Zapatisten de vrede garandeert door de Zapatisten ervan te weerhouden een militaire actie te ondernemen om te voorkomen dat ze verpletterd worden, schept het ook de voorwaarden voor bloedvergieten en schendingen van de mensenrechten. De militaire aanwezigheid neemt ook toe in andere gebieden van het land waar mogelijk soortgelijke bewegingen bestaan, al dan niet verbonden met de Zapatisten., Nogmaals, de militaire aanwezigheid kan andere gewapende groepen ontmoedigen van geweld. Maar onder verschillende omstandigheden kan het leger worden gebruikt om geweldloze protesten te onderdrukken, waarbij onschuldige burgers worden gekwetst.de mogelijkheid bestaat dus voor Mexico om op sommige gebieden, zoals verkiezingen en de decentralisatie van de macht, verder te evolueren naar democratie, maar om repressief en autoritair te blijven in andere gebieden, in het bijzonder om intolerant te zijn voor burgerlijke, boeren-of arbeidsorganisaties die regeringsbeleid afwijzen en een bedreiging vormen voor de financiële stabiliteit.,
economische prestaties en ontevredenheid onder de bevolking
ondanks de chaos die door de financiële crisis werd veroorzaakt en ondanks belangrijke politieke faux pas, is de regering erin geslaagd een hard aanpassingsprogramma uit te voeren om de kapitaaluitstroom na de devaluatie van de peso tegen te gaan en het vertrouwen in de financiële markten te herstellen. Uitgebreid lobbyen, onderhandelen en armtwisting hebben de regering van Zedilloþ ook in staat gesteld om wetgevende goedkeuring te krijgen van twee zeer controversiële initiatieven: verhoging van de belasting over de toegevoegde waarde (afgelopen April) en hervorming van het socialezekerheidsstelsel (in December).,
populaire resistentie tegen het aanpassingsprogramma was mild. Er waren minder stakingen in 1995 dan in 1994, en noch arbeiders noch boerenorganisaties hebben massale landelijke protesten gemobiliseerd. De angst voor werkloosheid zal waarschijnlijk de werknemers de wil ontnemen om te vechten. De debiteuren beweging bekend als” El Barzon ” zou kunnen veranderen in een krachtige politieke kracht, maar het lijkt gedeeltelijk te zijn geneutraliseerd door een overheidsprogramma gelanceerd afgelopen zomer om debiteuren te helpen., Voor nu zijn de meest zichtbare gevolgen van de economische crisis, de drastische daling van de levensstandaard, en de sterke toename van criminaliteit, zelfmoorden en huiselijk geweld—meer sociaal dan politiek.
maar als het economisch herstel traag verloopt of, erger nog, als verdere financiële instabiliteit het herstel uitstelt, zal de politieke situatie waarschijnlijk verslechteren. Een slechte economische prestatie zal de ontevredenheid onder de bevolking verergeren en het vermogen van de regering om het land in deze moeilijke periode te beheren verzwakken., De afwezigheid tot nu toe van een ernstige bedreiging van de basis voor het economische programma of voor de sociale vrede is geen garantie voor de toekomst. Stedelijke rellen gebeuren niet tot ze gebeuren. Nieuwe en meer militante organisaties zullen waarschijnlijk verschijnen op het Mexicaanse politieke landschap.
in de komende weken zullen beide grote oppositiepartijen, de centrumrechtse pan en de Linkse Partij van de Democratische Revolutie (PRD), hun nieuwe leiders selecteren. De keuzes die ze maken—of het nu gaat om hervormingsgezinde onderhandelaars of voorstanders van een grotere confrontatie met de regering-kunnen aangeven wat er gaat komen.,
het goede nieuws is dat ontevredenheid vooral bij de stembus tot uiting kan komen. Maar als de economie te langzaam verslechtert of verbetert, wordt de opkomst van meer populistisch economisch beleid geduwd door wetgevers van oppositiepartijen of door de PRI zelf een reële mogelijkheid. Wanhoop kan onverstandig maar populair economisch beleid bevorderen.
hoewel de huidige prognose is dat de economie in 1996 tussen 2% en 3% zal groeien, zien de reële lonen er veel somberder uit., Geschat te zijn gedaald ongeveer 12 procent in 1995, kunnen ze nog eens 14 procent in 1996—een twee jaar durende daling van 26 procent. Sommige optimistische scenario ‘ s zien een daling van slechts 5 procent in 1996—nog steeds een cumulatieve daling van bijna 20 procent. Officiële voorspellingen zijn dat ongeveer 840.000 banen zullen worden toegevoegd aan de economie—ongeveer 400.000 minder dan de verwachte toename van de beroepsbevolking.de Mexicanen hebben tijdens de schuldencrisis van de jaren tachtig een sterkere loondaling doorgemaakt. Alleen al in 1983 kelderden de reële lonen met ongeveer 25 procent. Maar de huidige crisis wordt verergerd door de grote schuldenlast van de particuliere sector., De hoge binnenlandse rentetarieven in combinatie met dalende inkomens voor gezinnen en dalende verkopen voor bedrijven betekenen een toename van het aantal faillissementen en faillissementen. Naast de angst voor lagere reële lonen en de angst, of de realiteit, voor werkloosheid, moeten gezinnen de dreiging van het verliezen van hun huizen toevoegen, zoals velen al hebben gedaan, omdat ze de hypotheken niet kunnen betalen. Dit is een nieuw probleem voor Mexico, en de inspanningen van de regeringen om gezinnen met schulden te subsidiëren zijn misschien niet genoeg, vooral als de reële rente hoog blijft en de reële lonen in 1996 laag blijven.,
op middellange termijn, misschien al in 1997, zou de Mexicaanse economie, geleid door export en Directe buitenlandse investeringen, zich goed moeten herstellen. Maar 1997 is ver weg in de politieke tijd, en zelfs dan zijn er geen garanties. De banksector blijft de achilleshiel van de Mexicaanse economie. Verder slecht economisch nieuws of meer politieke onrust kan de Mexicaanse peso en financiële markten steeds weer destabiliseren.
Het is duidelijk dat het economisch herstel de eerste prioriteit van de regeringen moet zijn, maar wel een duurzaam herstel., Onverstandig beleid kan leiden tot een run op de peso of tot een betalingsbalanscrisis. En in feite zijn de vrijheidsgraden voor een geïnduceerd herstel pijnlijk slank. De regering zou misschien het fiscale en monetaire beleid kunnen versoepelen, maar slechts heel weinig; zij zou meer staatsbedrijven kunnen privatiseren en de opbrengsten kunnen gebruiken om de schuldenlast te verminderen. Maar de resultaten zouden op korte termijn niet drastisch anders zijn in termen van groei. Hier is waar de Verenigde Staten van grote hulp zou kunnen zijn.
wat kan Washington doen?,hoewel de economische vooruitzichten gunstiger zijn en het streven naar democratie zijn eigen dynamiek heeft, blijft de financiële kwetsbaarheid van Mexico een belangrijke bedreiging voor politieke hervormingen. Het bemoeilijkt de inspanningen van de overheid niet alleen om prominente politieke leiders of het bedrijfsleven en het bankwezen te vervolgen voor fouten uit het verleden, maar ook om lokale PRI-ambtenaren te dwingen zich te houden aan de nieuwe regels van verkiezingsconcurrentie. Hoewel de bevolking in het algemeen een dergelijke actie zou toejuichen, zullen degenen die worden aangevallen waarschijnlijk terugslaan., En hoewel niemand echt weet hoe sterk of effectief deze individuen of groepen kunnen zijn, kan de financiële volatiliteit van de naties—nu versoepeld, maar verre van voorbij—het extreem moeilijk maken voor de overheid om het risico te nemen. Zedillo geniet niet de volledige steun van de hervormingsgezinde. Veel van zijn potentiële bondgenoten geloven in zijn inzet voor politieke hervormingen, maar zijn bezorgd over zijn vermogen om zo ‘ n complex proces te leiden. Economische verbeteringen zullen waarschijnlijk de scepsis verminderen, Zedillo versterken en het gemakkelijker maken voor Mexico om politieke hervormingen te ondergaan.,
De regering Clinton zou kunnen helpen door het ophelderen van vragen over de Amerikaanse intenties om NAFTA te implementeren. De voorzitter moet de verzekering geven, in woord en daad, dat NAFTA hier is om volledig te blijven. De recente beslissing om de vergunning van Mexicaanse vrachtwagens uit te stellen om te werken in de Amerikaanse bodem en de ruzie over Mexicaanse tomaten zijn geen goede voortekenen. Onzekerheden over NAFTA zou kunnen drijven sommige Directe buitenlandse investeringen (hoeveel is moeilijk te zeggen) weg van Mexico. Als NAFTA is onderworpen aan terugkerende onsets van Amerikaanse protectionisme, Mexicaanse export zou lijden., Zowel export als buitenlandse directe investeringen zijn essentieel voor een duurzaam economisch herstel in Mexico, en de Verenigde Staten zijn Mexico ‘ s grootste markt en bron van investeringsstromen. Maar belangrijker dan het potentiële economische verlies, maken de dubbelzinnigheden over NAFTA President Zedillo zwak en ondermijnen zijn leiderschap terwijl juist het tegenovergestelde essentieel is.het zou natuurlijk ook helpen als de Amerikaanse regering de resterende middelen—bijna 10 miljard dollar—ter beschikking zou stellen in het kader van het in februari 1995 ondertekende Mexicaanse reddingspakket., Het vrijgeven van deze middelen in de vorm van garanties, bijvoorbeeld, zou de Mexicaanse regering in staat stellen om op de particuliere kapitaalmarkten tegen betere voorwaarden te lenen. Door de regering een dergelijke optie te geven, zou de stabiliteit van de peso kunnen worden vergroot en zou de binnenlandse rente verder kunnen worden verlaagd. Lagere rentetarieven zouden schuldenaren, en dus ook het bankwezen, ontlasten en de kredietverlening opnieuw laten beginnen. Met meer krediet beschikbaar zou de economische groei zelfs op korte termijn hoger kunnen zijn dan voorspeld.
maar in het huidige politieke klimaat en tijdens een U. S., presidentsverkiezingsjaar, is het onwaarschijnlijk dat de regering Clinton—onder constante aanval van critici in het Congres die zich verzetten tegen leningen aan Mexico—klaar zal zijn om meer fondsen vrij te geven uit het reddingspakket.Washington moet Zedillo blijven steunen, tenminste zolang hij Mexico aanspoort de democratie te consolideren. En de Verenigde Staten zouden Mexico moeten behandelen als een partner—niet als een verslagen vijand—bij het beheren van de terugkerende problemen in de bilaterale relatie migratie, drugshandel, grensvervuiling—evenals nieuwe problemen die voortvloeien uit de implementatie van NAFTA.,
helaas trekt de electorale politiek het Amerikaanse beleid in de richting van Mexico in de tegenovergestelde richting. De resultaten helpen Mexico zeker niet. Maar ze helpen de Verenigde Staten ook niet. Een welvarend en stabiel Mexico is eerst goed voor de Mexicanen. Maar het is ook goed-in termen van hogere export, minder illegale immigratie, minder illegale activiteiten en een beter milieu aan de grens—voor de Verenigde Staten.