zmiana stylu
w 1938 roku, gdy jego ojciec ciężko zachorował na chorobę serca, Borges otrzymał powołanie do Miejskiej Biblioteki w Buenos Aires. Przed końcem roku zmarł jego ojciec. Borges, sam, był bliski śmierci z powodu posocznicy, powikłania zarażonego urazu głowy.
ten okres kryzysu przyniósł istotną zmianę w Borges. Zaczął pisać powieści prozatorskie o ciekawym i bardzo oryginalnym charakterze. Utwory te zdawały się być esejami filozoficznymi o cechach narracyjnych i napięciach., Inne były opowiadaniami przepełnionymi metaforycznymi koncepcjami. Dziesięć z tych zwięzłych, dobrze zrealizowanych opowiadań zostało zebranych w Ficciones (1944). Drugi tom podobnych opowieści, zatytułowany Aleph, został opublikowany w 1949 roku. Sława Borgesa jako pisarza mocno opiera się na narracjach zawartych w tych dwóch książkach, do których inne opowiadania zostały dodane w późniejszych wydaniach.
w 1955 roku, po obaleniu reżimu Peronistycznego w Argentynie, Borges został mianowany dyrektorem Biblioteki Narodowej w Buenos Aires. W tym samym roku jego wzrok pogorszył się do tego stopnia, że stał się prawie całkowicie ślepy.,
Po Aleph opublikował ważny zbiór esejów, Inne Inkwizycje (1952); kilka zbiorów szkiców poetyckich i prozatorskich, Dreamtigers (1960), in Praise of Darkness (1969), the Deep Rose (1975) i The Iron Coin (1976); oraz dwa zbiory nowych opowiadań, raport doktora Brodiego (1970) i Księga piasku (1975). Poza tymi dziełami Borges napisał kilkanaście książek we współpracy z innymi osobami., Wśród jego współpracowników był przede wszystkim Adolfo Bioy Casares, Argentyński powieściopisarz i pisarz opowiadań, który był najbliższym współpracownikiem literackim Borgesa przez prawie 40 lat.
w 1961 roku Borges podzielił się z Samuelem Beckettem nagrodą 10 000 dolarów International Publishers Prize, a uznanie na świecie w końcu zaczęło mu się podobać. Otrzymał niezliczone wyróżnienia i nagrody. W 1970 roku został pierwszym laureatem Nagrody Literackiej Matarazzo Sobrinho za 25 000 dolarów.
Borges ożenił się z Elsą Astete Millan w 1967 roku, ale rozwiódł się w 1970 roku., Ożenił się z Marią Kodama w 1986 roku, krótko przed śmiercią 14 czerwca w Genewie w Szwajcarii.