niezależnie od tego, czy twój dom jest otoczony drzewami, czy wieżowcami (o których wiadomo, że są skalowane), szopy są prawdopodobnie częścią lokalnej populacji dzikich zwierząt. Są jednymi z najbardziej elastycznych stworzeń w obu Amerykach, zajmując zarówno obszary wiejskie, jak i Miejskie w zróżnicowanym klimacie. Oto kilka rzeczy, których możesz nie wiedzieć o małych zamaskowanych bandytach.
1. NAZWA POCHODZI OD ICH WYJĄTKOWYCH RĄK.,
szopy mają jedne z najbardziej zręczne ręce w przyrodzie, o czym wie każdy, kto włamał się do ogrodu, chłodni lub śmietnika. Rdzenni Amerykanie jako pierwsi zauważyli swoje niezwykłe łapy. Angielskie słowo szop pochodzi od słowa Powhatan aroughcun, co oznacza ” zwierzę, które drapie rękami.”Aztekowie poszli w podobnym kierunku, nazywając szopa pracza., Nazwali go mapachitli lub ” ten, który bierze wszystko w swoje ręce.”Dziś mapache oznacza po hiszpańsku „szop”.
2. WYSTĘPUJĄ W WIELU ODMIANACH.
występuje sześć gatunków szopów pochodzących z Ameryki Północnej i południowej. Najbardziej rozpoznawalny jest Procyon lotor lub szop pospolity, który żyje w Stanach Zjednoczonych. Inne odmiany zwierzęcia można znaleźć dalej na południe, często zamieszkując tropikalne wyspy.
3., ICH MASKI NIE SĄ TYLKO NA POKAZ.
dzięki czarnym oznaczeniom, które spadają na ich oczy, szopy były od wieków typowane jako podstępna postać złodzieja lub oszusta w opowiadaniach. Ale ich słynne czarne maski robią więcej niż sprawiają, że wyglądają jak urocze banici—pomagają im również wyraźnie widzieć., Czarne futro działa tak samo jak czarne naklejki, które sportowcy noszą pod oczami: ciemny kolor pochłania nadchodzące światło, zmniejszając odblaski, które w przeciwnym razie odbijałyby się w ich oczach i utrudniały ich widzenie. W nocy, kiedy szopy są najbardziej aktywne, mniej światła peryferyjnego ułatwia im dostrzeganie kontrastu w obiektach ich skupienia, co jest niezbędne do widzenia w ciemności.
4. JEDEN MIESZKAŁ W BIAŁYM DOMU.
to niezwykłe, że zwierzęta z Białego Domu zaczynają się od kolacji Dziękczynienia, ale tak było w przypadku Rebeki, szopa, który mieszkał z Calvinem Coolidge przez część jego prezydentury. W tym czasie mięso szopa pracza nie było zbyt rzadkim widokiem na stołach w Ameryce. Ale gdy spotkał żywą istotę, Coolidge zdecydował, że bardziej interesuje go adopcja, niż przyjęcie jej na kolację., Rebecca wkrótce stała się częścią rodziny, otrzymując wygrawerowany kołnierz na Boże Narodzenie, biorąc udział w corocznym Easter egg roll i często towarzysząc prezydentowi na spacerach po terenie Białego Domu. Posiadanie dzikiego zwierzęcia w Białym Domu może wydawać się absurdalne według dzisiejszych standardów, ale biorąc pod uwagę, że zwierzęta Coolidge ' a w tym czasie obejmowały również Ryś, Gęś, osioł, dwa Lwie Młode, antylopę i wallaby, Rebecca pasowała do siebie.
5. MOŻNA JE ZNALEŹĆ NA CAŁYM ŚWIECIE, DZIĘKI LUDZIOM.,
pierwsze szopy wyeksportowano do Europy w latach 20-tych XX wieku do hodowli futer. Dzięki przypadkowemu bombardowaniu i znudzonym rolnikom, którzy chcieli urozmaicić lokalną przyrodę, wiele szopów uciekło i założyło nową populację na wolności. Dziś szopy w Europie są uważane za gatunek inwazyjny.
zwierzęta trafiły nawet do Japonii., Ich podróż miała bardziej zdrowe początki: w latach 70. Japońskie dzieci miały obsesję na punkcie milusińskiej Gwiazdy kreskówki anime Rascal the Raccoon. Dzieci domagały się własnych szopów domowych, a w pewnym momencie Japonia importowała ich około 1500 miesięcznie. Oczywiście wiele z tych zwierząt domowych skończyło się na wolności, gdy urosły zbyt duże, aby rodziny mogły się nimi odpowiednio opiekować. Od tego czasu Japonia zakazała importu i posiadania szopów, ale potomkowie tego początkowego boomu rozprzestrzenili się na 42 Z 47 prefektur tego kraju.
6. POPULACJA EKSPLODOWAŁA.,
szopy należą do rzadkich gatunków, które rzeczywiście skorzystały z rozprzestrzeniania się ludzi. Populacja w Ameryce Północnej wzrosła w ciągu ostatnich kilku dekad, i to pomimo zniszczenia znacznej części środowiska naturalnego zwierząt. Szopy są wystarczająco elastyczne, aby rozwijać się w środowiskach wiejskich, miejskich i podmiejskich., W lasach szopy zjadają ptaki, owady, owoce, orzechy i nasiona, podczas gdy na terenach mieszkalnych zbierają śmieci i karmę dla zwierząt domowych. Niektóre szopy żerują na obszarach zamieszkanych przez ludzi, a następnie w ciągu dnia wycofują się do lasu, aby spać. Inni czynią budynki-zarówno opuszczone, jak i zajęte – swoim domem.
7. SZOPY MIEJSKIE MOGĄ BYĆ MĄDRZEJSZE NIŻ ICH KRAJOWI KUZYNI.,
szopy są uważane przez naukowców za inteligentne stworzenia, ale mieszkańcy miast mogą zauważyć, że ich lokalne okazy osiągają specjalny poziom sprytu. Może to być spowodowane tym, że szopy miejskie są zmuszone regularnie przechytrzyć przeszkody stworzone przez człowieka., Kiedy Suzanne MacDonald, psycholog i biolog z York University w Toronto, wyposażyła szopy miejskie w obroże GPS, dowiedziała się, że nauczyły się unikać dużych skrzyżowań. Drugi eksperyment poparł teorię, że szopy przyzwyczajone do życia wokół ludzi są lepiej przygotowane do rozwiązywania niekonwencjonalnych problemów. MacDonald zasadził śmietniki zawierające żywność na obszarach miejskich i wiejskich. Jeśli chodzi o otwarcie trudnego wieczka, większość szopów miejskich mogła to rozgryźć, podczas gdy szopy wiejskie zawodziły za każdym razem.
8. PRAWIE MIELIŚMY SZOPY LABORATORYJNE ZAMIAST SZCZURÓW LABORATORYJNYCH.,
na początku XX wieku, szopy były gotowe, aby stać się modelem do eksperymentów na zwierzętach. Były to jedne z najbardziej ciekawych i inteligentnych dostępnych zwierząt, uważali naukowcy, więc oznaczało to oczywisty wybór dla badań psychologii porównawczej. Chociaż szopy były przedmiotem kilku eksperymentów psychologicznych na przełomie wieków, nie pozostawały długo w laboratoriach., W przeciwieństwie do szczurów, były one trudne do rozmnażania i utrzymania w dużych ilościach. Mieli też dokuczliwe skłonności do przeżuwania swoich klatek, kieszonkowców i ukrywania się w otworach wentylacyjnych. Pomimo planu jednego z naukowców, aby wyhodować szczep szopa pracza, przyszłość stworzenia w laboratorium nigdy się nie powiodła.
9. „WIDZĄ” RĘKAMI.
podczas gdy większość zwierząt Do Polowania używa wzroku, dźwięku lub zapachu, szopy polegają na swoim wyczuciu dotyku, aby zlokalizować smakołyki., Ich przednie łapy są niesamowicie zręczne i zawierają około cztery razy więcej receptorów sensorycznych niż ich tylne łapy—mniej więcej taki sam stosunek ludzkich rąk do stóp. Pozwala im to rozróżniać obiekty bez ich oglądania, co jest kluczowe podczas karmienia w nocy. Szopy mogą zwiększyć swoje zmysły dotyku poprzez coś, co nazywa się oblewaniem. Dla ludzi może to wyglądać, jakby zwierzęta myły jedzenie, ale to, co tak naprawdę robią, to moczenie łapek, aby stymulować zakończenia nerwowe., Podobnie jak światło dla oczu człowieka, woda na rękach szopa daje mu więcej informacji sensorycznych do pracy, pozwalając mu czuć więcej niż w przeciwnym razie.
10. ZARADNI ROZWIĄZUJĄ PROBLEMY.
daj szopom puzzle i dopóki chodzi o jedzenie, zwykle znajdą sposób, by to rozwiązać. Udowodniły to nie tylko raz po raz na podwórkach i kempingach, ale także w laboratoriach. Na początku XX wieku Etolog H. B., Davis dał 12 szopom serię zamków do złamania. Aby uzyskać dostęp do smakołyków wewnątrz pudełek, musieli poruszać się zaczepami, śrubami, przyciskami, zatrzaskami i dźwigniami, z niektórymi pudełkami wyposażonymi w więcej niż jeden zamek. W końcu szopy były w stanie ominąć 11 z 13 mechanizmów.
ostatnio naukowcy zlecili grupie szopów Test bajek Ezopa. Klasyczna historia, która opowiada o Kruku upuszczającym kamienie do dzbana, aby podnieść poziom wody, została zaadaptowana przez naukowców jako standard inteligencji zwierząt., Szopy umieszczano w pomieszczeniu z cylindrem z wodą z pianką unoszącą się na powierzchni i rozrzuconymi wokół niej kamieniami. Aby dotrzeć do słodkich przekąsek, najpierw musieli podnieść wodę, osadzając kamienie. Po tym, jak pokazano im, co robić, dwa z ośmiu szopów skopiowały zachowanie, podczas gdy trzeci nieoczekiwanie podszedł do problemu i obalił całość.