wyrażenie „ukryte myśli senne” pojawia się często w pismach Freuda; podczas gdy termin jako całość ma bardzo określone znaczenie, tego samego nie można powiedzieć o „myślach.”
„utajony” był przeciwny „manifestacji” w kontekście „manifestowanej treści” snu i jego „utajonej treści.”Korzystając z osłabienia cenzury podczas snu, sen spełnia życzenia stłumione podczas stanu przebudzenia., Może się to zdarzyć tylko kosztem przekształceń i zniekształceń stworzonych przez senne dzieło, które przekłada utajoną treść Na treść manifestowaną (lub narrację snu). Interpretacja snu podąża tą samą drogą w odwrotnej kolejności, dekodując transformacje dokonane przez sen, aby wydobyć utajone na podstawie oczywistej treści. Freud zilustrował to z wielkim wyczuciem, na przykład w interpretacji snów (1900a), a w jego przypadku historii Dory (1905e) i „człowieka Wilka” (1918b).,
Ta „ukryta treść” składa się z tego, co Freud nazywa „utajonymi myślami.”Wyrażenie to, zawsze używane w liczbie mnogiej, nigdy nie zostało dokładnie opisane. W rzeczywistości jednak kontekst jego użycia dał do zrozumienia, że kojarzy się z reprezentacjami, afektami, życzeniami i konfliktowymi wzorami, głęboko naznaczonymi infantylizmem i fantazją. Utajone myśli również subsume cokolwiek dostarcza „surowca” snu: pozostałości dnia, odczucia somatyczne i pobudzenia, które bezpośrednio wpływają instynktowne impulsy.,
takie użycie słowa myśli może być kwestionowane, myśli zwykle określane jako świadome. Jednak Freud był bardzo wyraźny w tym względzie: termin jest uzasadniony, ponieważ odnosił się do psychicznych treści i procesów, choć przedświadomych lub nieświadomych. 1912g, 1940a), że utajone myśli senne były na ogół świadome; są one wykorzystywane przez sen-pracę, ponieważ służą jako punkt przekaźnika i medium dla nieświadomych kateksów.
Roger Perron
Zobacz też: Sen; sens/nonsens; tłumaczenie.,
Bibliografia
Freud, Sigmund. (1900a). Interpretacja snów. Część i, SE, 4: 1-338; Część II, SE, 5: 339-625.
–. (1912g). Notatka o nieświadomości w psychoanalizie. SE, 12: 255-266.
–. (1940a). Zarys psychoanalizy. SE, 23: 139-207.