Madame Lelica

Pozytywizm: przegląd

Pozytywizm jest systemem filozoficznym opartym na przekonaniu, że w naukach społecznych i przyrodniczych doświadczenia sensoryczne oraz ich logiczne i matematyczne traktowanie są wyłącznym źródłem wszystkich wartościowych informacji. Pozytywizm odrzuca filozofię spekulatywną, czyli wszelkie problemy, koncepcje i propozycje tradycyjnej filozofii związane z bytem, substancjami, przyczynami itp., którego nie można zweryfikować za pomocą nauk empirycznych., Twierdząc, że jest całkowicie nową, Nie-metafizyczną filozofią, Pozytywizm głosił, że nauka empiryczna jest jedynym źródłem prawdziwej wiedzy.

jeden z pierwszych zwolenników tej nowej szkoły myśli, Auguste Comte (1798-1857) wprowadził termin „Pozytywizm” w 1820 roku. Comte postrzegał społeczeństwo jako postępujące w trzech różnych fazach: Teologicznym, metafizycznym i naukowym (lub”pozytywnym”). Twierdził, że wiedzę należy rozumieć jako proces historyczny. Comte mocno wierzył, że rozwój intelektualny jest główną przyczyną zmian społecznych., To właśnie ten społeczno-polityczny wymiar pozytywizmu Comte ' a wzbudził tak szerokie zainteresowanie w XIX wieku.

Pozytywizm w Brazylii

w drugiej połowie XIX wieku Pozytywizm Comte ' a zainteresował wielu latynoamerykańskich intelektualistów, którzy identyfikowali w pozytywizmie Klucze do reformacji społecznej. W Argentynie, Chile i na Kubie Pozytywizm był wykorzystywany jako siła liberalnych reform i modernizacji, która odrzucała wpływy Kościoła Katolickiego., W Meksyku miał bezpośredni wpływ na reformy edukacji pod rządami prezydenta Benito Juareza i został przejęty przez reżim Porfirio Diaza, sprawujący władzę intelektualną do rewolucji 1910 roku.

podczas gdy Pozytywizm dotyczył każdego kraju Ameryki Łacińskiej w XIX wieku, jego wpływ nie był tak głęboki i powszechny jak w Brazylii, gdzie zyskał poparcie krytykując instytucje niewolnictwa, monarchii i Kościoła jako ograniczające naturalny postęp narodu., Jedną z głównych sił stojących za szerzeniem się pozytywizmu w Brazylii był pozytywistyczny Kościół Brazylii, założony przez Miguela Lemosa i jego szwagra Raimundo Teixeirę Mendesa, którzy obaj studiowali u Comte ' a w Paryżu. Kościół pozytywistyczny próbował kontrolować i kierować ruchem pozytywistycznym, publikując tysiące traktatów i broszur na szeroko zakrojone tematy społeczne, choć w rzeczywistości miał tylko niewielką grupę zwolenników i nie reprezentował poglądów pozytywistów w całej Brazylii., Pod koniec 1870 roku Pozytywizm zyskał tak szeroką walutę, że konkretne propozycje Comte ' a dotyczące reform społecznych, w szczególności jego abolicjonistyczne i republikańskie traktaty, ożywiły publiczny zapał do modernizacji. Wkład pozytywistyczny w te debaty polegał na systematycznym zjednoczeniu idei Reformacji.

• w jaki sposób pozytywistyczny pogląd na postępujące etapami racjonalnie uporządkowane społeczeństwo reprezentuje zmianę w Brazylii na przełomie XIX i XX wieku?
• w jaki sposób pozytywistyczna wizja wpisała się w dążenie do nowoczesnego narodu brazylijskiego?,

Flaga Brazylii i ideologia pozytywistyczna

wkrótce po utworzeniu Republiki 15 listopada 1889 roku zaproponowano nową tymczasową flagę, która miała symbolizować kraj, zaprojektowaną przez Clube Republicano Lopesa Trovão. Flaga ta była wzorowana na fladze Stanów Zjednoczonych Ameryki, z 13 paskami o naprzemiennych kolorach zielonym i żółtym oraz kwadrantem gwiazd reprezentujących każdy stan. Miguel Lemos skrytykował flagę jako „służalczą imitację północnoamerykańskiego Sztandaru”, woląc zamiast tego patrzeć w stronę francuskich modeli.,

nową flagę zaprojektował Raimundo Teixeira Mendes, a projekt wykonał Décio Vilares. Flaga zaadaptowała pozytywistyczną mantrę Augusta Comte: „L' amour pour principe et l 'ordre pour base; le progrés pour but”. Aby uzyskać poparcie dla projektu, Teixeira Mendes i Miguel Lemos promowali flagę jako stworzoną przez generała Benjamima Constanta, który w rzeczywistości przedstawił flagę rządowi tymczasowemu, ale którego jedynym innym wkładem wydaje się sugerować, że na fladze znajduje się konstelacja zwana Krzyżem południa.,

Flaga Stanów Zjednoczonych Brazylii, 15-19 listopada 1889

Decreto No 4, de 19 de novembro de 1889

czwarty dekret z 19 listopada 1889, odnoszący się do flagi Brazylii, został opracowany przez Rui Barbosa i podpisany przez Marechal Deodoro da Fonseca (prezydent governo provisório), Quintino Bocaiúva, Aristides da Silveira, Rui Barbosa, Campos Sales, Benjamim constant i Eduardo wandenkolk.,Republika podtrzyma tradycję dawnych barw narodowych-zielonych i żółtych-w następujący sposób: żółty diament na zielonym polu, mający pośrodku niebieską sferę, skrzyżowany białym pasem, opadającym z prawej do lewej strony, z dewizą-porządek i postęp – i przerywanym przez dwadzieścia jeden gwiazd, które obejmują konstelację Krzyża Południa, zgodnie z ich astronomicznym rozmieszczeniem pod względem odległości i względnej wielkości, reprezentujących dwadzieścia Stanów Republiki i Neutralną gminę, Wszystkie według wzoru sporządzonego w załączniku 1.,

Artykuł 3: dla pieczęci i sygnetu Republiki służy sfera niebieska, która jest naszkicowana w centrum flagi, otoczona słowami-Republika Stanów Zjednoczonych Brazylii.

Artykuł 4: wszystkie postanowienia przeciwne zostają niniejszym uchylone.,

wpływ pozytywizmu na brazylijską Politykę

broszura ta pochodzi z twierdzenia, że jeździecki posąg Dom Pedro I, który wciąż stoi na Praça de Tiradentes w Rio de Janeiro, nie reprezentuje prawdy historycznej, ponieważ wyolbrzymia rolę, jaką Dom Pedro i odegrał w uzyskaniu niepodległości Brazylii od Portugalii., Kościół pozytywistyczny argumentował, że posąg Dom Pedro I powinien zostać usunięty, ale postument powinien pozostać, a na nim powinien zostać zainstalowany kolejny pomnik symbolizujący Republikę brazylijską. Kościół zasugerował, że na piedestale pod nowym pomnikiem równorzędne uznanie mogą otrzymać Dom Pedro I i José Bonifácio, ważna postać w staraniach o niepodległość Brazylii od Portugalii.,

o małżeństwie i rozwodzie

pozytywistyczny Kościół Brazylii był niezwykle zaniepokojony relacjami między Kościołem katolickim a rządem i dążył do promowania rozdziału spraw cywilnych i religijnych. Jednym z ważnych kroków postulowanych przez pozytywistów było utworzenie rejestru cywilnego., W broszurze zatytułowanej „projekt małżeństwa cywilnego” pozytywiści opowiadają się za całkowitym oddzieleniem władzy doczesnej od władzy religijnej, sugerując, że obowiązkiem Kościoła katolickiego jest usunięcie pomieszania władzy doczesnej i duchowej poprzez zawarcie małżeństwa religijnego dopiero po zawarciu małżeństwa cywilnego. Ta broszura dalej dowodzi, że małżeństwo nie jest umową, ale sankcją społeczną (religijną lub obywatelską) fundamentalnego związku, który ustanawia rodzinę. Stwierdzenie to ukazuje ciekawe stanowisko Kościoła pozytywistycznego., Kościół pozytywistyczny nie charakteryzował małżeństwa jako umowy, która mogłaby zostać zerwana lub unieważniona przez rozwód, ale jako krytyczna instytucja społeczna. W rzeczywistości, w broszurze, która wciąż jest sprzeczna z protestem przeciwko rozwodowi, Kościół stwierdza, że rozwód stanowi „polityczną aberrację”, a jego legalizacja oznaczałaby „głębię moralnego i umysłowego rozpadu narodu brazylijskiego. Rozwód zademonstruje osłabioną męskość Brazylijczyka, który stracił głęboki wpływ moralności kobiecego prestiżu.,”

o zniesieniu niewolnictwa

w broszurze pozytywizm i współczesne niewolnictwo Miguel Lemos pisze ku pamięci Toussaint Louverture (1746-1803): „dyktator Haiti i męczennik za wolność swojej rasy.,”Traktat zawiera” cenne fragmenty „Comte' a, który powszechnie potępił „potworną zbrodnię, która nadal oczernia naród Brazylijski.”Comte ostro skrytykował to, co nazwał „dekadenckim katolicyzmem” za nie tylko sankcjonowanie, ale nawet zachęcanie do instytucji niewolnictwa. Uważał niewolnictwo za „monstrualną aberrację społeczną”, kompromitację europejskiej filozofii i cywilizacji. Ten traktat zawiera fascynujący dodatek, napisany przez Lemosa, z ” notes on the solution of the problem in Brazil.,”Po rozważeniu ekonomicznych potrzeb wynikających z industrializacji, Lemos argumentuje za decydującą interwencją wysokich władz publicznych, aby położyć kres” odrażającej niemoralności kryminalnej historii kolonialnej.”

O ludności tubylczej

Kościół pozytywistyczny rozwinął wielką troskę o dobro ludności tubylczej Brazylii. Pamflet w obronie Brazylijskich dzikusów (1910) opowiada się za ” potrzebą zastąpienia, w odniesieniu do dzikusów, jak również w odniesieniu do wszystkich narodów, braterskiej postawy, nieodłącznej całej ludzkości, postawy podboju.,- Wszystkie te broszury wzywają do pilnych działań ze strony rządu, aby dotrzeć do ludności tubylczej i chronić ją, w szczególności poprzez reorganizację gruntów w takich miejscach, jak Terytorium Acre i uchylenie rezerwatów.

Brazylijscy przywódcy pozytywiści, zwłaszcza Raimundo Teixeira Mendes i Cândido Mariano da Silva Rondon, zwrócili się do swojej doktryny, opracowując plan zarządzania relacjami z tubylcami., W serii listów do redaktorów gazet, które następnie zostały przedrukowane w serii broszur i rocznych sprawozdań, Teixeira Mendes przedstawił indyjską politykę opartą na ochronie i akulturacji. Czerpał z pism Comte 'a o Afryce, w których Francuski myśliciel argumentował, że Afrykanie żyli w „fetyszystycznej epoce” rozwoju społecznego, którą Comte uważał za pierwotną kondycję ludzką.,

Teixeira Mendes napisał: „żaden człowiek nie może zaprzeczyć, że to dzicy są prawowitymi właścicielami ziem, które zajmują, z tytułami równie ważnymi, jak te, które każdy Zachodni naród mógłby powołać.”Rzeczywiście, pisał gdzie indziej, że grupy tubylcze powinny być uznawane za suwerenne narody. Uzurpowane ziemie powinny zostać zwrócone lub, gdy było to niemożliwe, nowe ziemie powinny zostać przekazane mieszkańcom tych rdzennych Narodów. Twierdził ponadto, że Indianie mają wszelkie prawo przeciwstawiać się wtargnięciom na swoje ziemie., Zauważył też, że zbrojna obrona tych ziem nie może być uznana za zbrodnię ,ponieważ ” nikt nie uważa Hiszpanów i Portugalczyków za przestępców za wypędzenie Arabów z Półwyspu Iberyjskiego.”

• Jak pozytywiści wpasowali się w ogólne zmiany w Brazylii we wczesnych latach Republiki?
• jakie było dziedzictwo pozytywizmu w brazylijskiej polityce?

Benjamin Constant Botelho de Magalhães (1836-1891)