„Akropol” to dowolna Cytadela lub kompleks zbudowany na wysokim wzgórzu. Nazwa pochodzi od greckiego akro, wysokiego lub ekstremalnego/skrajności lub krawędzi, i polis, miasto, tłumaczone jako „wysokie miasto”, „Miasto na krawędzi” lub „miasto w powietrzu”, najbardziej znany jest Akropol w Atenach, Grecja, zbudowany w V wieku pne. Chociaż słowo to pochodzi z greki, to przyszło na określenie każdej takiej budowli zbudowanej na wysokim wzniesieniu w dowolnym miejscu na świecie., Na przykład Castle Rock w Edynburgu w Szkocji, na którym wznosi się słynny zamek, został ufortyfikowany już w 850 pne i byłby znany jako Akropol, podobnie jak te miasta cywilizacji Majów, które pasują do tej definicji, nawet jeśli nie były zbudowane na naturalnej elewacji., Chociaż w starożytnej Grecji istniały inne miasta-państwa szczycące się imponującym Akropolem (takie jak Teby, Korynt i, przede wszystkim, w Kolonie na wyspie Egina), a nazwa „Akropol” była również używana w starożytnym Rzymie dla serii budynków ustawionych na wyższej wysokości niż otaczająca geografia, w czasach współczesnych słowo „Akropol” jest synonimem starożytnego miejsca w Atenach.,
Akropol ateński
Akropol ateński został zaplanowany i rozpoczęto budowę pod kierunkiem wielkiego generała i męża stanu Peryklesa z Aten. Ponad dwa lata szczegółowego planowania zostały uwzględnione w specyfikacjach i zleceniu prac dla samego Partenonu, a pierwszy kamień został położony 28 lipca 447 r. p. n. e., podczas Festiwalu Panathenaic., Pragnąc stworzyć trwały pomnik, który zarówno czci boginię Atenę (która przewodniczyła Atenom), jak i głosi chwałę miasta światu, Perykles nie szczędził wydatków na budowę Akropolu, a zwłaszcza Partenonu, zatrudniając wykwalifikowanych architektów Kallikratesa, Mnesiklesa i Iktinosa oraz rzeźbiarza Fidiasza (uznawanego za najlepszego rzeźbiarza w starożytnym świecie, który stworzył posąg Zeusa w Olimpii, jeden z siedmiu cudów starożytnego świata) do pracy nad projektem.,
Reklama
według historyka pedleya, „prace…zostały przeprowadzone pod nadzorem Fidiasza. W rzeczywistości Plutarch mówi, że Fidiasz był odpowiedzialny za cały plan Peryklesa „(251). Setki rzemieślników, metalowców, rzemieślników, malarzy, snycerzy i dosłownie tysiące niewykwalifikowanych robotników pracowało na Akropolu., Fidiasz stworzył posąg Ateny ze złota i kości słoniowej, który stał albo w Partenonie, znanym jako Świątynia Ateny Parthenos („Athena Dziewica” w języku greckim), lub w centrum Akropolu w pobliżu mniejszej świątyni Ateny. Podczas Panatenejskiego święta celebransi nosili nową szatę do starożytnego drewnianego posągu kultowego Ateny, znajdującego się w Erechtheion.
Reklama
strona UNESCO twierdzi:
Ateński Akropol jest najwyższym wyrazem adaptacji architektury do naturalnego miejsca., Ta wspaniała kompozycja doskonale zrównoważonych masywnych struktur tworzy monumentalny krajobraz o wyjątkowym pięknie, składający się z kompletnej serii arcydzieł z V wieku pne. Zabytki Akropolu wywarły wyjątkowy wpływ nie tylko w starożytności grecko-rzymskiej, w czasach, gdy w świecie śródziemnomorskim uważano je za wzorowe modele, ale także w czasach współczesnych.
Akropol wznosi się 490 stóp (150 metrów) w niebo nad miastem Ateny i ma powierzchnię około 7 akrów (3 hektary). Miejsce to było naturalnym wyborem dla fortyfikacji i było zamieszkane co najmniej w okresie mykeńskim w Grecji (1900-1100 pne), jeśli nie wcześniej. Był już kompleks zbudowany na wzgórzu, a Świątynia Ateny w toku, który został zniszczony przez Persów pod Kserksesem w 480 roku pne, kiedy splądrowali Ateny., Późniejsze budowle, znane dziś, zostały zbudowane jako świadectwo odporności Ateńczyków po klęsce sił Kserksesa w bitwie pod Salaminą (480 p. n. e.) i zilustrować chwałę miasta.
Zapisz się do naszego cotygodniowego newslettera e-mailowego!
cztery główne budynki w pierwotnym planie Akropolu to Propylaja, Partenon, Erechtheion i Świątynia Ateny Nike. Propylaia była ozdobnym wejściem do kompleksu świątynnego, podczas gdy Partenon był główną atrakcją., Pedley pisze:
Partenon jest niezwykły ze względu na masę udoskonaleń doryckich…chociaż te modyfikacje poziome i pionowe są znikome, nie ma jednak prawdziwych pionów ani poziomych w budynku, a zatem nie ma kątów prostych. Jednocześnie te udoskonalenia nadają poczucie mobilności „prostym” liniom i unikają pudełkowatego wyglądu. Godność formy została zatem wzmocniona dynamizmem form. Wymagania wobec masonów były ogromne., Wszystkie klocki, czy zakrzywione, czy nie, musiały pasować do koloru równego; jednak wszędzie klocki skrupulatnie pasują do bloku, a tylko na jednym lub dwóch metopach rzeźba zdradza oznaki niepewności lub pośpiechu. Precyzyjnie proporcjonalna, cudownie wykonana bez zaprawy lub betonu, trzymana razem za pomocą żelaznych zacisków pokrytych ołowiem, aby wytrzymać korozję, ta wspaniała konstrukcja prześladuje nas dzisiaj zadziwiającą mieszanką technicznego know-how i majestatu. (253).,
zmiany w Akropolu
inne budynki zostały dodane jako Akropol był w użyciu, a cesarz rzymski Hadrian (76-138 CE) dodał swoje własne rozkwity do miasta i Akropolu, podczas jego panowania. Wraz z powstaniem chrześcijaństwa po Konstantyn Wielki (272-337 n. e.) Partenon stał się Kościołem, a Akropol centrum chrześcijańskiej pobożności. Zgodnie z powszechną praktyką Kościoła, wszystkie pogańskie wizerunki zostały zniszczone i zmodyfikowane w świątyniach, aby dostosować je do wrażliwości chrześcijańskiej., Po upadku Rzymu na Zachodzie (476 n. e.), a następnie Cesarstwa Bizantyjskiego na Wschodzie (1453 n. e.) Turkom, Akropol został przekształcony w muzułmańskie Miejsce kultu, a Partenon stał się meczetem.,
budynki Akropolu zostały uszkodzone przez złe użytkowanie i zaniedbania podczas tureckiej okupacji Grecji (kiedy Partenon został użyty do garnizonu dowództwa wojsk, a Erechtheion został przekształcony w Harem gubernatora) i poniósł dalsze szkody podczas weneckiego oblężenia w 1687 roku, kiedy siły włoskie starały się usunąć Turków z Grecji., Po wojnie o niepodległość w 1821 roku, Grecy odzyskali Akropol i próbowali przywrócić go do dawnej świetności. Jednak Angielski Lord Elgin, za zgodą Turków, „usunął szereg figur pedimentalnych i dużych fragmentów fryzu Partenonu i sprzedał je British Museum w 1816 roku” (Pedley, 263). Co więcej, uszkodzenie dużej części Akropolu, po latach okupacji i zaniedbań, wydawało się nieodwracalne. Dopiero w drugiej połowie XX wieku rozpoczęto poważne prace konserwatorskie na terenie Akropolu., Prace te trwają do dnia dzisiejszego, w tym nowe muzeum, w którym znajdują się znaczące artefakty z tego miejsca.