Akbar był muzułmaninem. Zdawał sobie sprawę, że aby ustanowić silne Imperium, musiał zdobyć zaufanie swoich Hindusów, którzy stanowili większość w Indiach.
Din-i-ilahi była ścieżką religijną zasugerowaną przez Akbara. Był to kodeks postępowania moralnego, który odzwierciedlał świeckie idee Akbara i pragnął osiągnąć pokój, jedność, tolerancję w swoim imperium. Wiara w jednego Boga, Czczenie Źródła światła, nie zabijanie zwierząt, pokój ze wszystkimi były niektórymi cechami Din-i-ilahi., Nie miało żadnych rytuałów, świętych ksiąg, świątyń ani kapłanów.
obrzezanie mężczyzny nie było możliwe przed ukończeniem 12 roku życia, a potem było opcjonalne. Był to zwyczaj Żydowski przyjęty przez Islam. Zasada Akbara polegała na tym, że powinno być ono opcjonalne i powinno być wykonywane, jeśli w ogóle, w wieku, w którym chłopcy mogli zrozumieć, co to jest. Tutaj Akbar dał każdemu człowiekowi wybór i szansę na grę swojego rozumu. Rzeczywiście, chłopiec rozumny, jakim był, nie mógł odmówić tego innym. Był bardzo dobrym cesarzem i miał poczucie sprawiedliwości.,
Kiedy był w Fatehpur Sikri, prowadził dyskusje, ponieważ uwielbiał wiedzieć o wierzeniach religijnych innych. Pewnego dnia dowiedział się, że religijni ludzie innych religii są często bigotami (nietolerancyjnymi wobec innych przekonań religijnych). To doprowadziło go do ukształtowania idei nowej religii, Sulh-e-kul, co oznacza powszechny pokój. Jego idea tej religii nie dyskryminowała innych religii i skupiała się na ideach pokoju, jedności i tolerancji. Ten gest sprawił, że Hindusi i ludzie innych religii nazywali go różnymi imionami i zaczęli go kochać.