de humanistische benadering werd geïntroduceerd in de jaren 1940 in de Verenigde Staten. Het kan worden herleid tot Abraham Maslow als de founding father, maar door de tijd is nauw geassocieerd met Carl Rogers. De humanistische en existentiële benadering onderscheidt zich van andere therapeutische stijlen door het belang van de subjectieve ervaring van de cliënt op te nemen, evenals een zorg voor positieve groei in plaats van pathologie., Waar de sleutelwoorden voor humanistische psychotherapie echtheid, empathie en onvoorwaardelijke positieve achting, zijn de belangrijkste thema ‘ s van existentiële therapie de verantwoordelijkheid en vrijheid van de cliënt.
Humanistische en existentiële benaderingen delen de overtuiging dat cliënten de capaciteit hebben voor zelfbewustzijn en keuze; zij verschillen echter in hun theoretische perspectieven. Het humanistische perspectief ziet de menselijke natuur als in principe goed, met een potentieel om gezonde, betekenisvolle relaties te onderhouden en keuzes te maken die in het belang zijn van jezelf en anderen., De humanistische therapeut begeleidt / begeleidt cliënten om zichzelf te bevrijden van veronderstellingen en posities die hen zouden kunnen blokkeren van een voller leven. De psycholoog stimuleert en benadrukt groei en zelfverwerkelijking, terwijl hij stelt dat cliënten een aangeboren capaciteit hebben voor verantwoorde zelfsturing. Voor de humanistische psycholoog is het niet zijn ware zelf de bron van problemen.
De existentialist, aan de andere kant, is meer geïnteresseerd in het begeleiden/begeleiden van cliënten om filosofische betekenis te vinden terwijl ze geconfronteerd worden met angst., Dit wordt gedaan door het belang te onderzoeken van het kiezen om authentiek en verantwoordelijk te denken en te handelen. Volgens de existentiële psychologie, zijn de fundamentele problemen waarmee klanten worden geconfronteerd geworteld in angst over isolatie, eenzaamheid, wanhoop, en, uiteindelijk, de dood. De existentiële psycholoog gaat ervan uit dat de problemen van de cliënten te wijten zijn aan het niet in staat zijn om hun oordeel te gebruiken of keuzes te maken genoeg/goed genoeg om betekenis in hun leven te creëren., Wanneer invloeden van buitenaf een rol kunnen spelen in het beperkte vermogen van de cliënten om keuzes te maken, zullen de existentiële psycholoog en de cliënten deze invloeden confronteren om vooruit te komen.