Marcus Junius Brutus is een van de grote namen uit de Romeinse geschiedenis. Centraal in de beruchte samenzwering die resulteerde in de moord op de dictator Julius Caesar op de Ides van 44 maart v.Chr., gaf Brutus korte hoop aan degenen die verlangden naar het herstel van de republikeinse regering. Maar in augustus van hetzelfde jaar was hij op weg van Italië naar het Griekse oosten; iets meer dan twee jaar later had hij zelfmoord gepleegd in het gezicht van de nederlaag van Marcus Antonius en Octavianus in de Slag bij Filippi., De burgeroorlog kwam niet tot een einde met de dood van Brutus, maar nu was het slechts een conflict tussen rivaliserende dynastieën. Het republikeinse systeem was dood.de Romeinse aristocraten uit deze periode waren zich terdege bewust van de deugden van hun voorouders. Brutus zelf beweerde afstamming aan zijn vaders kant van Lucius Junius Brutus, die Tarquin de trotse verdreef in 509 v.Chr. en een van de twee consuls was voor het eerste jaar van de Romeinse Republiek., Na de afstamming van zijn moeder, Servilia, kon Brutus wijzen op Servilius Ahala, die in 439 v.Chr. Spurius Maelius doodde op grond van het feit dat hij tirannie streefde. Maar in Brutus ‘ eigen tijd was het niet altijd zo gemakkelijk om te beslissen wie de betere zaak vertegenwoordigde. Toen de burgeroorlog uitbrak in 49 v.Chr., was Brutus een instinctieve aanhanger van de Senaat in zijn verzet tegen de eisen van Julius Caesar., Maar om dit te doen betekende dienen onder een man – Pompeius Magnus – die Brutus’ vader had vermoord toen Brutus nog maar vijf was en die Brutus openlijk had aangevallen voor zijn ondermijning van de republikeinse grondwet. Als Caesar nog een ergere zaak vertegenwoordigde, was hij ook zo’ n intieme vriend van Servilia dat in de oudheid geruchten de ronde deden dat hij Brutus ‘ ware vader was.na Pompeius ‘ nederlaag in de slag bij Pharsalus in 48 v.Chr. was Brutus een van de eersten die vrede sloot met Caesar., Hij werkte aan verzoening tussen de strijdende partijen en accepteerde in 46 v.Chr. het gouverneurschap van Gallië Cisalpine. Tegen 44 v.Chr. diende hij als urbane praetor, een magistraat die slechts op de tweede plaats kwam na het consulaat, en hij moet Caesar een betrouwbare vriend en medewerker hebben gevonden. Toch kon Caesar ‘ s steeds meer openlijk monarchische wijze van bestuur en pretenties tot goddelijkheid niet anders dan diegenen vervreemden die hadden gehoopt dat hij de oude orde na jaren van chaos zou herstellen. Brutus, Cassius en hun mede samenzweerders konden maar één weg vooruit zien: moord., Ze noemden zichzelf bevrijders, maar anderen zagen hen als verraders en parriciden. Hoe dan ook, hun succes was van korte duur en hun hoop stierf met hen.
Kathryn Tempest ‘ s leven van Brutus is zowel zorgvuldig onderzocht en elegant geconstrueerd. Dit is geen hagiografie noch is het een ontheiliging. Brutus ‘ hooggestemde filosofie en vastberadenheid om zijn mede-romeinen rechtvaardig te behandelen zijn even duidelijk als zijn dubieuze financiële omgang met Cyprus en zijn brute onderwerping van het volk van Xanthus., Scherp analytisch wanneer Tempest geconfronteerd wordt met tegenstrijdigheden in de oude bronnen, vermijdt zij niettemin de verleiding om een te eenduidig beeld van haar onderwerp te presenteren. Ze herkent de complexiteit van zijn persoonlijkheid en zijn handelingen en laat zien hoe deze zich verhouden tot de verwarring van de tijd waarin hij leefde.
Tempest schrijft zo duidelijk als ze denkt. Ze stelt de lezer ook in staat om nauw met het bewijsmateriaal in contact te treden; twee gedetailleerde bijlagen, uitgebreide eindnoten en een volledige en actuele bibliografie ronden het onderzoek af., Genereus in haar erkenning van de bijdragen van haar gelijken, vermijdt ze nodeloze rancune en dispuut. Dit is een waardevolle bijdrage aan het veld, dat het verdient om breed gelezen te worden.Brutus: The Noble Conspirator Kathryn Tempest Yale University Press 314pp £25 Matthew Leigh is hoogleraar klassieke talen en literatuur aan de Universiteit van Oxford.