Madame Lelica

ileocolonic junctional region wykazuje wiele cech charakterystycznych dla zwieracza przewodu pokarmowego. W ten sposób połączenie jelita grubego i cienkiego jest u wielu gatunków zaznaczone znacznym pogrubieniem okrągłej powłoki mięśniowej, a badania fizjologiczne wykazały właściwości podobne do innych obszarów zwieracza. Region generuje ciśnienie toniczne i wykazuje reakcje na wzdęcia, stymulację nerwów i środki farmakologiczne wyraźnie różniące się od sąsiednich jelita krętego i okrężnicy., Czynniki odpowiedzialne za generowanie i utrzymywanie tonu w obrębie tego zwieracza pozostają jednak niejasne. Podczas gdy nerwy zewnętrzne nie wydają się odgrywać znaczącą rolę, znaczenie zostało różnie przypisane wkładowi wewnętrznych nerwów, ton miogenicznych i czynników sprężystych. Funkcja tego regionu w Nienaruszonym zwierzęciu nie została szczegółowo zbadana ani jasno określona. Jednak obserwacje zarówno u zwierząt, jak i u człowieka sugerują, że zwieracz jelitowo-jelitowy działa w zgodzie z sąsiednią jelitą, aby przechowywać chyme w dystalnym jelicie cienkim i okresowo wydalać go do jelita grubego., Skoordynowana aktywność jest szczególnie zauważalna po jedzeniu, gdy zwiększona aktywność krtani w połączeniu z rozluźnieniem zwieracza sprzyja szybkiemu opróżnianiu zawartości krtani. Badania kliniczne i eksperymentalne wskazują, że obecność nienaruszonego zwieracza jelita cienkiego może zwiększyć przeżycie i zmniejszyć zachorowalność po rozległej resekcji jelita cienkiego. Zapobiegając refluks jelita grubego zawartość zwieracza może służyć do zminimalizowania kolonizacji jelita cienkiego przez flory bakteryjnej jelita grubego., Odpowiedź zwieracza jelita grubego na rozdęcie jelita grubego wydaje się bardzo zmienna i może zależeć bardziej od wielkości ciśnienia wewnątrzkolonicznego generowanego, niż od dziedzicznych lub nabytych nieprawidłowości anatomii strefy węzłowej.