dyskusja
opisujemy i analizujemy dużą kohortę pacjentów z VS. dane wspierają VSS jako dobrze wytyczone, rozpoznawalne klinicznie zaburzenie. Większość pacjentów ma VS z innymi objawami wzrokowymi. Istnieje związek z migrena i szum w uszach, który jest niezależny, a warunek jest wyraźnie nie tylko ze względu na spożycie halucynogenne., Wielkość naszej próbki pacjenta i jego pochodzenie z różnych części świata sprawiają, że reprezentatywna dla rzeczywistej populacji i pozwalają na pewne wnioskowanie na temat kilku aspektów tego stanu, które powinny ułatwić i prowadzić dalsze badania problemu.
wyniki tego badania wskazują, że uczestnicy z VSS są zwykle młodzi i najczęściej występują czarno-białe lub przezroczyste statyczne, a także duża liczba dodatkowych objawów wzrokowych., Nawet jeśli nie ma określonej częstości występowania płci, identyfikowanie się z płcią kobiecą jest znacznie związane z raportowaniem zwiększonej ciężkości choroby. Wizualna statyczna może występować w różnych kombinacjach kolorów. Zaburzenia widzenia mogą również występować w kilku kombinacjach. Jednak męty, Powidoki i światłowstręt są prawie niezmiennie obecne i mogą w rzeczywistości stanowić cechę zespołu. Zaburzenie zwykle zaczyna się we wczesnym życiu, a w wielu przypadkach pacjenci mają go od dzieciństwa i nigdy nie mogą sobie przypomnieć, widząc inaczej., W takich przypadkach dotknięta osoba może dowiedzieć się prawie przypadkowo o anomalii w widzeniu VS, zwykle w porównaniu z nienaruszonymi członkami rodziny lub przyjaciółmi. U znacznej liczby pacjentów, VS może rozpocząć się nagle i spontanicznie; jednak nie jest to koniecznie związane z większą liczbą objawów w stanie.
badanie to wykazało,że po zdefiniowaniu i przestrzeganiu określonych kryteriów 1 VS jest rozpoznawalnym zaburzeniem o bardzo jednorodnej prezentacji klinicznej. Opis pierwotnego objawu (tj.,, statyczny) był wysoce powtarzalny w całej naszej kohorcie, z tylko kilku uczestników rzeczywiście prezentujących zaburzenia widzenia nie można przypisać VS. ogólna prezentacja kliniczna była również bardzo podobna w całej naszych uczestników (patrz poprzedni akapit) i z drugiej co do wielkości kohorty w literaturze,1 choć z pewnymi zmianami być może przypisać różne wielkości próbek lub innej metodologii. W przypadku badania z 2014 r. pacjenci byli w rzeczywistości szczegółowo przesłuchiwani telefonicznie, podczas gdy niniejsze badanie było oparte na kwestionariuszu.,
obecne kryteria zespołu skutecznie eliminują fałszywie dodatnich uczestników. W rzeczywistości tylko niewielka mniejszość pacjentów zgłaszających się do badania nie pasowała do pełnej definicji zespołu. Niemniej jednak ważne jest, aby rozpoznać obecność VS u tych pacjentów nawet przy braku dodatkowych zaburzeń widzenia, które zarówno charakteryzują się wyższym nasileniem i definiują zespół, ale nie są sine qua non dla samego VS. W rzeczywistości, VS może stanowić Typ spektrum zaburzenia, z pacjentów w zakresie nasilenia., W tym kontekście ciężki koniec spektrum może być reprezentowany przez tych pacjentów, którzy mają statyczne ze wszystkimi zaburzeniami widzenia i są bardzo dotknięte przez nich, a łagodny koniec może być reprezentowany przez tych, którzy mają tylko statyczne i nie przeszkadza przez to, być może nawet biorąc pod uwagę to normalne przez większość ich życia. Teoria ta jest wzmocniona faktem, że VSS i VS nie różniły się kluczowymi cechami klinicznymi, takimi jak średni wiek, rozkład płci, tryb i wiek w momencie wystąpienia choroby., Różniły się one jednak w przypadku chorób współistniejących, które częściej występowały w obrębie zespołu u pacjentów z większą liczbą towarzyszących objawów (tj. cięższym stanem) i występowały rzadziej u pacjentów z zespołem VS, ale bez zespołu w porównaniu do pacjentów z zespołem VSS.
podkreśla to sama analiza klasy utajonej, wykazująca, że VS nie wykazuje specyficznych endofenotypów klinicznych i jest klasyfikowana głównie według stopnia nasilenia (mierzonego z obciążeniem dodatkowymi objawami)., Aby potwierdzić tę teorię, potrzebne będą dalsze badania z obiektywnymi miarami poziomów statycznych, takich jak skala ciężkości i niepełnosprawności postrzegana przez pacjentów.
VS ma 2 główne schorzenia współistniejące, migrenę i szumy uszne.6, -, 12 to silnie zgłoszone skojarzenie sugeruje, że te 2 warunki mogą mieć wspólny mechanizm patofizjologiczny Z VS. hipoteza ta jest potwierdzona przez badanie, które badało metabolizm mózgu u 17 pacjentów z VS z użyciem-fluorodeoksyglukozy-PET6 i wykazało hipermetabolizm prawego kręgu językowego u pacjentów z VS., Obszar zwoju językowego odpowiada obszarowi Brodmanna 19 W dodatkowej Korie wzrokowej i jest kluczowy w przetwarzaniu złożonych dalszych wejść wzrokowych. Obszar ten jest również zaangażowany w światłowstręt w migrenie13, co dodatkowo potwierdza koncepcję wspólnej patofizjologii między migreną a VS, prawdopodobnie na podstawie dysfunkcyjnego mechanizmu korowego wspólnego dla obu stanów.,
potwierdziliśmy obecność tych współistniejących stanów w większej próbie pacjentów z VS i wykazaliśmy, że oba stany są związane z gorszą prezentacją VS, zdefiniowaną przez więcej dodatkowych objawów wzrokowych. Te współistniejące warunki niezależnie przewidywały powinowactwo do klasy nasilenia w modelu klasy utajonej oraz liczbę dodatkowych objawów w Porządkowej regresji logistycznej. Potwierdza to kliniczne i patofizjologiczne znaczenie interakcji między migreną, szum w uszach i VS.,
szum w uszach jest częstym zaburzeniem w populacji ogólnej, którego częstość występowania wynosi od 5% do 25%.14, -, 17 w obecnej kohorcie, trzy czwarte pacjentów z VSS również miał szum w uszach, co sugeruje związek więcej niż szansa między 2 warunki. Na podstawie teoretycznej, VS i szum w uszach reprezentują 2 różne przejawy podobnego zaburzenia, które jest postrzeganie bodźca zmysłowego, który nie jest obecny lub jest subthreshold., Ta dysfunkcja neurobiologiczna prawdopodobnie wskazywałaby na centralny mechanizm neuronalny, który mógłby wiązać się z nieprawidłowym przetwarzaniem czuciowym na poziomie kory asocjacyjnej lub sieci Talamo-korowej.
biorąc pod uwagę, że szum w uszach nie tylko jest częściej obecny, ale także przewiduje nasilenie VS, możliwe jest, że oba zaburzenia mają wspólny mechanizm patofizjologiczny, który, jeśli jest wystarczająco aktywny, może manifestować klinicznie z obu warunków. Wydaje się, że dzieje się tak u większości pacjentów w niniejszym badaniu., To hipotezowane mechanizmy mogą obejmować thalamo-korowe dysrhythmia18,19 i zaburzenia korowe, z których oba zostały również w dużej mierze związane w kontekście patofizjologii migreny.20,21 możliwe potwierdzenie takiej hipotezy pochodzi z bardzo niedawnego badania neurofizjologicznego, które wykazało późne wzrokowe wywołane potencjalne zmiany w VS wysoce sugerujące dysfunkcję kory wzroku.22 zatem VS może reprezentować nieprawidłowość percepcji sensorycznej, potencjalnie angażując jednocześnie wiele zmysłów.,
wspólny dla migreny i VS mechanizm różnicowy wyjaśniałby pogorszenie stanu VS, gdy występuje migrena,co stwierdzono tutaj i w poprzednich badaniach 6, a także silną współwystępującą między nimi. Obecność powiązanych objawów wzrokowych, w szczególności wzmocnionych zjawisk entoptycznych, potencjalnie wskazuje również na zaburzenia przyzwyczajenia i przetwarzania sensorycznego, które umożliwiają postrzeganie bodźców, które są normalnie ignorowane przez mózg., Sama patofizjologia migreny nie jest jednak wystarczająca do wyjaśnienia biologii VS, głównie ze względu na przewlekły charakter tego zaburzenia w przeciwieństwie do ictal cechy migreny, ale także dlatego, że większość zapobiegawczych leków na migrenę stosowanych empirycznie wykazuje bardzo mały wpływ na VS.23
ważnym problemem z VS jest założenie, że może to być spowodowane HPPD., HPPD jest stanem skodyfikowanym w DSM-V24 i charakteryzuje się ponownym doświadczaniem objawów percepcyjnych (retrospekcji), zazwyczaj typu wzrokowego, które następują po zaprzestaniu stosowania halucynogenów i były odczuwane podczas zatrucia.25 VS i HPPD rzeczywiście mają pewne aspekty kliniczne, głównie charakteryzujące się możliwością manifestowania się przez wizualną statykę, palinopsję, błyski i inne rodzaje wizualnych dyspercepcji.5,25,26 najnowsza literatura wydaje się sugerować, że HPPD można rozróżnić na 2 główne jednostki., W HPPD typu 2 objawy wizualne są stałe lub prawie stałe, 27 zgodne z grupą uczestników z naszej kohorty. W tym badaniu, aby uniknąć ewentualnego mylącego nakładania się między HPPD I VS, zastosowaliśmy ścisłe kryteria identyfikacji VSS I VS. uznaliśmy 12 miesięcy od spożycia jakichkolwiek leków rekreacyjnych za odpowiedni czas na wyczerpanie możliwego wpływu substancji psychotropowych na układ wzrokowy. Wszyscy uczestnicy narażeni w tym przedziale czasowym zostali wykluczeni z grup VS., Uważamy, że pozwoliło nam to potwierdzić, że patofizjologia VS nie ma związku z używaniem substancji rekreacyjnych. Ponadto udało nam się przeanalizować trzecią grupę pacjentów z fenotypem VSS, u których nie można było wykluczyć HPPD. Uczestnicy ci byli głównie mężczyźni, co może być spowodowane używaniem substancji jest na ogół bardziej powszechne u mężczyzn niż kobiet, 28 i wykazywały później początek objawów VS, w większości przypadków z nagłym rozpoczęciem., Spełniały one jednak wszystkie pozostałe kryteria dla zespołu i nie różniły się od głównej grupy VSS pod względem charakterystyki klinicznej VS. Badania z potwierdzoną HPPD byłyby konieczne, aby rzucić więcej światła na interesujące nakładanie się między VSS i przyjmowaniem leków, które mogą rzeczywiście reprezentować różne aspekty tego samego zaburzenia lub 2 różne warunki ze wspólnym mechanizmem patofizjologicznym. Nasze dane sugerują, że sam VSS nie jest częścią HPPD, ale raczej, że HPPD może manifestować się w spektrum klinicznym VSS.,
istnieją istotne ograniczenia w tej pracy, głównie skupione wokół uprzedzeń rekrutacyjnych. Po pierwsze, rekrutowani pacjenci skontaktowali się bezpośrednio z grupą, aby zaangażować się w badania; prawdopodobnie wybrano uczestników na cięższym końcu spektrum klinicznego. Niemniej jednak większość uczestników nie szukała pomocy medycznej, gdy skontaktowali się z nami, stwierdzając, że ich głównym powodem kontaktu była zwykła ciekawość o ich zaburzeniu. Fakt, że dostęp do badania był wyłącznie za pośrednictwem Internetu, mógł również stronniczy wobec młodszej populacji., Innym ograniczeniem tego badania jest brak obiektywnej miary ciężkości klinicznej; takie miary nie zostały jeszcze opracowane. Wreszcie metodologia opierała się na kwestionariuszach wypełnianych zdalnie i opierała się w dużej mierze na udziale pacjentów. Brak zorganizowanego wywiadu przeprowadzonego przez lekarza mógł w niektórych przypadkach utrudnić opis kliniczny. Jednak korzystanie z ankiety internetowej pozwoliło na szerszą geografię, która po prostu nie jest wykonalna przy podejściu osobistym., Ponadto podejście oparte na Internecie gwarantowało jak największy udział w badaniu, co ponownie byłoby bardzo trudne, gdyby we wszystkich przypadkach przeprowadzono rozmowy telefoniczne. Połączenie szczegółowego fenotypowania w osobie i testowania hipotez przy użyciu szerokich, internetowych próbek oferuje potężne narzędzie, szczególnie podczas badania stosunkowo słabo scharakteryzowanego stanu.
VSS jest geograficznie szeroko rozpowszechnionym zaburzeniem neurologicznym, które może być konsekwentnie zdefiniowane przez obecne kryteria diagnostyczne., VSS nie objawia się specyficznymi endofenotypami i prawdopodobnie stanowi kontinuum kliniczne, u pacjentów o różnym stopniu nasilenia. Na ciężkim końcu spektrum, VS jest bardziej prawdopodobne, aby przedstawić z jego wspólne warunki współwystępujące, migrena i szum w uszach. VSS jest niezależny od stosowania substancji halucynogennych, chociaż HPPD może manifestować się w widmie VS. W przyszłości potrzebne są dalsze badania, aby poprawić nasze zrozumienie leżącej u podstaw neurobiologii VS i w konsekwencji przejść do ery lepszego zarządzania chorobą.