lekarz przeprowadzi badanie fizyczne i neurologiczne oraz oceni historię i charakter objawów. Badania krwi mogą być podjęte w celu określenia, czy podwyższony poziom enzymów mięśni są obecne (np: kinazy kreatynowej i dehydrogenazy mleczanowej), które wskazują na uszkodzenie mięśni., Inne badania krwi mogą być wykonane w celu wykrycia obecności czynnika reumatoidalnego i innych autoprzeciwciał (przeciwciała skierowane przeciwko własnej tkanki organizmu), które mogą pomóc w określeniu podejścia do leczenia.
dwa badania najczęściej wykonywane w celu uzyskania ostatecznej diagnozy to elektromiogram (EMG) i biopsja mięśni:
- EMG mierzy aktywność elektryczną mięśni. Wzór aktywności elektrycznej w mięśniach może wykazać, czy osłabienie mięśni jest spowodowane zapaleniem wielomięśniowym.,
- biopsja polega na pobraniu próbki tkanki mięśniowej podczas niewielkiego zabiegu chirurgicznego w znieczuleniu miejscowym. Próbka tkanki mięśniowej jest wysyłana do laboratorium w celu dalszego zbadania. Charakterystyczne zmiany w tkance mięśniowej mogą być silnym wskaźnikiem zapalenia wielomięśniowego.
inne badania, które mogą być również wykonywane to rezonans magnetyczny (MRI), aby pomóc określić stopień zaangażowania mięśni, elektrokardiogram (EKG) do śledzenia aktywności elektrycznej serca, i testy w celu określenia funkcji płuc.,
leczenie
głównym leczeniem zapalenia wielomięśniowego są leki.
najczęściej stosuje się kortykosteroidy takie jak prednizon. Są one zwykle podawane w dużych dawkach i mają silne działanie przeciwzapalne. Jednak długotrwałe stosowanie kortykosteroidów wiąże się z poważnymi krótko – i długoterminowymi działaniami niepożądanymi, w tym wysokim ciśnieniem krwi i osteoporozą. Leczenie kortykosteroidami może trwać od dwóch do trzech miesięcy w celu uzyskania znaczącej poprawy objawów. Po poprawie objawów dawka kortykosteroidu może być zmniejszona w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia działań niepożądanych.,
leki, które hamują układ odpornościowy są często stosowane w połączeniu z kortykosteroidami, ponieważ pozwalają na stosowanie mniejszej dawki kortykosteroidu, a tym samym zmniejszają ryzyko wystąpienia działań niepożądanych związanych z leczeniem kortykosteroidami.
leki biologiczne powszechnie stosowane w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów były stosowane w leczeniu pacjentów z ciężkim zapaleniem wielomięśniowym, które nie reaguje odpowiednio na leczenie kortykosteroidami.,
fizykoterapia i ćwiczenia fizyczne, w połączeniu z fizjoterapeutą i/lub terapeutą zajęciowym, są ważne dla utrzymania ruchu mięśni i stawów oraz pomagają przywrócić siłę mięśni.
przebieg zapalenia wielomięśniowego różni się w zależności od osoby. Większość osób dotkniętych poprawi się z leczeniem, ale nie wszyscy dokonają pełnego wyzdrowienia. Osoby, które doświadczają ciężkich objawów, które nie reagują odpowiednio na leczenie, mogą pozostać ze znaczną niepełnosprawnością.,
dalsze informacje i wsparcie
Stowarzyszenie dystrofii mięśniowej Nowej Zelandii ma na celu poprawę jakości życia wszystkich osób z chorobami nerwowo-mięśniowymi i ich rodzin.
dystrofia mięśniowa Nowa Zelandia
Bezpłatna infolinia: 0800 800 337
Email: [email protected]
strona internetowa: www.mda.org.nz