Worcester V. Georgia, sprawa prawna, w której Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych w dniu 3 marca 1832 roku orzekł (5-1), że Stany nie mają prawa narzucać przepisów na Ziemi Indian. Chociaż Pres. Andrew Jackson odmówił wyegzekwowania orzeczenia, decyzja ta pomogła stworzyć podstawę dla większości późniejszych praw w Stanach Zjednoczonych dotyczących rdzennych Amerykanów.
Worcester V.Georgia zaangażowała grupę białych misjonarzy chrześcijańskich, w tym Samuela A. Worcestera, którzy mieszkali na terytorium Cherokee w Gruzji., Oprócz pracy misyjnej, mężczyźni doradzali Czirokezom, aby sprzeciwiali się próbom narzucenia praw stanowych narodowi Czirokezów, narodowi samorządnemu, którego niezależność i prawo do ziemi zostały zagwarantowane w traktatach z rządem Stanów Zjednoczonych. W celu powstrzymania misjonarzy, stan w 1830 roku uchwalił ustawę zakazującą „białym” życia na ziemi Czirokezów, chyba że uzyskają licencję od gubernatora Georgii i złożą przysięgę lojalności wobec państwa., Worcester i inni misjonarze zostali zaproszeni przez Czirokezów i służyli jako misjonarze pod zwierzchnictwem rządu federalnego USA. Nie posiadali jednak licencji od Gruzji, ani nie składali przysięgi lojalności temu państwu. Władze stanu Georgia aresztowały Worcestera i kilku innych misjonarzy. Po tym, jak zostali skazani na proces w 1831 roku i skazani na cztery lata ciężkich robót w więzieniu, Worcester odwołał się do Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych.
, Twierdził, że ustawa, na mocy której został skazany, łamała konstytucję USA, która daje Kongresowi USA uprawnienia do regulowania handlu z rdzennymi Amerykanami. Konstytucja zabrania również państwom uchwalania ustaw zmieniających obowiązki umów—w tym przypadku traktatów. Kilka traktatów między Czirokezami a rządem USA uznało niepodległość i suwerenność narodu Czirokezów., Co więcej, Worcester twierdził, że prawo Georgii naruszyło ustawę Kongresu z 1802 roku, która regulowała handel i stosunki między Stanami Zjednoczonymi a plemionami indiańskimi.
Sąd Najwyższy zgodził się z Worcesterem, orzekając 5 do 1 3 marca 1832 roku, że wszystkie ustawy Georgii dotyczące narodu Czirokezów są niezgodne z konstytucją i tym samym nieważne. John Marshall stwierdził, że ” narody indyjskie zawsze były uważane za odrębne, niezależne wspólnoty polityczne, zachowując swoje pierwotne prawa naturalne jako niekwestionowanych posiadaczy ziemi.,”Chociaż Rdzenni Amerykanie byli teraz pod ochroną Stanów Zjednoczonych, napisał, że” ochrona nie oznacza niszczenia chronionych.”Marshall podsumował:
naród Czirokezów jest więc odrębną społecznością zajmującą swoje territory…in które prawo Gruzji nie może mieć mocy, a do których obywatele Gruzji nie mają prawa wejść, ale za zgodą samych Czirokezów lub zgodnie z traktatami i aktami Kongresu. Cały stosunek między Stanami Zjednoczonymi a tym narodem, jest, zgodnie z naszą konstytucją i prawem, nadane Rządowi Stanów Zjednoczonych.,
Gruzja jednak zignorowała tę decyzję, trzymając Worcestera i innych misjonarzy w więzieniu. Ostatecznie zostali ułaskawieni i zwolnieni w 1833 roku. Pres. Andrew Jackson odmówił wyegzekwowania decyzji Sądu Najwyższego, pozwalając tym samym stanom na uchwalenie dalszych przepisów szkodzących plemionom. Rząd USA zaczął zmuszać Czirokezów do opuszczenia swoich ziem w 1838 roku., W tym, co stało się znane jako Szlak łez, około 15 000 Czirokezów zostało wypędzonych z ich ziemi i maszerowano na zachód w wyczerpującej podróży, która spowodowała śmierć około 4 000 ich ludzi.
SuperStock
, Chociaż nie zapobiegło to usunięciu Czirokezów z ich ziemi, decyzja ta była często wykorzystywana do tworzenia późniejszego prawa Indyjskiego w Stanach Zjednoczonych. Decyzja Worcester stworzyła ważny precedens, dzięki któremu Indianie amerykańscy mogli, podobnie jak państwa, zachować pewne obszary autonomii politycznej.