William Henry Seward został mianowany sekretarzem stanu przez Abrahama Lincolna 5 marca 1861 i pełnił tę funkcję do 4 marca 1869. Seward starannie zarządzał sprawami międzynarodowymi podczas wojny secesyjnej, a także negocjował zakup Alaski w 1867 roku.
Seward urodził się na Florydzie w Nowym Jorku 16 maja 1801 roku. Ukończył Union College w Schenectady w Nowym Jorku w 1820 roku.
William H., Seward stał się dobrze ugruntowanym politykiem republikańskim, identyfikującym się wcześniej z Partią Wigów i był znany ze swojego stanowiska przeciwko rozprzestrzenianiu się niewolnictwa. Wielu uważało go za głównego kandydata Republikanów na prezydenta w 1860 roku. Seward miał długą karierę polityczną, w tym służbę w Senacie stanu Nowy Jork, Senacie Stanów Zjednoczonych i jako gubernator Nowego Jorku. Seward był tak przekonany o sile swojego doświadczenia politycznego, że uważał, że jest prawie przesądzone, że zapewni Republikańską nominację na prezydenta w wyborach w 1860 roku., Był tak pewny siebie, że obawiał się, że tylko przesada polityczna może go kosztować nominację.
aby zminimalizować to ryzyko, w 1859 roku wyruszył w ośmiomiesięczną podróż po Europie. W tym czasie stosunkowo nieznany Abraham Lincoln prowadził agresywną kampanię i szybko zdobył poparcie wśród Republikanów, nawet gdy poglądy Sewarda stały się bardziej umiarkowane w kwestii niewolnictwa, co kosztowało go dodatkowe wsparcie. W rezultacie Lincoln był w stanie zapewnić swoją nominację jako republikański kandydat na prezydenta na konwencji Republikańskiej w 1860 roku.,
gdy było już jasne, że Seward nie będzie kandydatem, posłusznie wsparł Lincolna, prowadząc kampanię w jego imieniu. Ze względu na duże doświadczenie Seward został mianowany sekretarzem stanu w 1861 roku. Jako najpotężniejszy członek gabinetu Lincolna, Seward brał udział w wielu wpływowych decyzjach, w tym w czasie proklamacji emancypacji.
czas proklamacji był bardzo polityczny. Lincoln napisał swój pierwszy egzemplarz w lipcu 1862 roku, kiedy wojska Unii przegrywały jedną bitwę po drugiej., Seward przekonał Lincolna, że emancypacja będzie wtedy wyglądać jak ” Ostatnia miara wyczerpanego rządu . . . wyciągając ręce do . . Etiopii, zamiast Etiopii wyciągnęła ręce do rządu.”(W połowie XIX wieku czarnoskórych Amerykanów nazywano czasami Etiopczykami.) Lincoln postanowił więc poczekać na zwycięstwo na polu bitwy. Bitwa pod Antietam dała mu szansę.,
w nocy 14 kwietnia 1865 roku, kiedy John Wilkes Booth zamordował prezydenta Lincolna, jego działania były częścią skoordynowanego spisku mającego na celu zamordowanie kilku wysokich rangą członków administracji Lincolna. George Atzerodt miał zamordować wiceprezydenta Andrew Johnsona, jednak wycofał się w ostatniej chwili, podczas gdy Lewis Powell i jego obserwator David Herold zostali wysłani do zamordowania Sekretarza Sewarda. Seward był w domu i przykuty do łóżka po niedawnym wypadku powozu. Powellowi udało się wejść do domu, mówiąc, że ma lekarstwa dla Sekretarki., Po wejściu do domu Powell zaatakował dwóch synów Sewarda, żołnierza i pielęgniarkę sierżanta George ' a Robinsona i powalił na podłogę córkę Sewarda, Fanny, po czym brutalnie dźgnął Williama H. Sewarda w twarz i gardło.
atak pozostawił Sewardowi trwałe blizny na twarzy, ale przeżył i nadal pełnił funkcję Sekretarza Stanu w administracji Johnsona. Być może jego największym osiągnięciem w tym czasie, choć powszechnie było to wyśmiewane jako „szaleństwo Sewarda”, była pomoc w negocjacjach zakupu Alaski od Rosji w 1867 roku.