wyniki tego badania wykazały, że wczesna ekspozycja na przemoc TV w dzieciństwie przewidywała agresywne zachowanie zarówno mężczyzn, jak i kobiet w dorosłym życiu. Dodatkowo, Identyfikacja z agresywnymi postaciami telewizyjnymi tej samej płci, a także oceny uczestników postrzeganego realizmu przemocy telewizyjnej, przewidywały również agresję dorosłych zarówno u mężczyzn, jak i kobiet. Co więcej, chociaż stwierdzono pozytywny związek między wczesną agresją a późniejszą przemocą w telewizji, efekt nie był znaczący., Wyniki te sugerują, że podczas gdy agresywne dzieci mogą zdecydować się na oglądanie bardziej brutalnych programów telewizyjnych, bardziej prawdopodobne jest, że wczesne narażenie na przemoc w telewizji stymuluje wzrost agresji w późniejszym wieku.
różnice płci obserwowano również w ekspresji agresji. W szczególności mężczyźni częściej angażowali się w poważną agresję fizyczną i przestępczość, podczas gdy kobiety częściej angażowały się w formy pośredniej agresji. Mężczyźni i kobiety zgłaszali podobne częstotliwości angażowania się w agresję werbalną, agresję ogólną i agresję wobec małżonków., W przypadku mężczyzn efekty były potęgowane przez ich identyfikację z postaciami tej samej płci i postrzeganie realizmu w przemocy telewizyjnej.
relacje podłużne obserwowane w tym badaniu były prawdziwe, nawet po kontrolowaniu efektów wczesnego agresywnego zachowania w dzieciństwie, statusu społeczno-ekonomicznego, zdolności intelektualnych i różnych czynników rodzicielskich. Wyniki te potwierdzają hipotezę, że przyczynowe skutki narażenia na przemoc w mediach Znalezione w warunkach laboratoryjnych można uogólnić na prawdziwe życie od dzieciństwa do dorosłości.