Tło: zbadano związek między traumatycznym stresem emocjonalnym, urazem hipokampa, utratą pamięci i traumatyczną („dysocjacyjną”) amnezją.
metoda: przeprowadzono badania dotyczące traumy emocjonalnej, uczenia się, utraty pamięci, hormonów stresu glukokosteroidowego i hipokampa, a także dokonano przeglądu badań na zwierzętach i ludziach.,
Wyniki: jest dobrze udokumentowane i zostało eksperymentalnie udowodnione na zwierzętach i ludziach, że długotrwały i wysoki poziom stresu, strachu i pobudzenia często wywołują deficyty uczenia się i utratę pamięci, od minimalnych do głębokich. Wraz ze wzrostem poziomu stresu i pobudzenia, uczenie się i pamięć pogarszają się zgodnie z klasyczną krzywą odwrotną w kształcie litery U., Te deficyty pamięci są spowodowane zaburzeniami w aktywacji hipokampa i pobudzenia oraz wydzielanie kortykosteroidów, które mogą tłumić aktywność nerwową związaną z uczeniem się i pamięcią oraz wywoływać zanik hipokampa. Czynniki ryzyka i predysponujące obejmują historię wcześniejszego urazu emocjonalnego lub urazu neurologicznego obejmującego płat skroniowy i hipokamp, powtarzający się i długotrwały charakter urazu oraz różnice wieku i indywidualne w początkowym pobudzeniu i poziomie kortyzolu.,
wnioski: chociaż niektóre ofiary mogą nie być w stanie zapomnieć, amnezja lub częściowa utrata pamięci nie jest rzadkością po ciężkim stresie i urazie emocjonalnym. Nawet dobrze nagłośnione narodowe traumy mogą wywołać znaczne zapomnienie. Utrata pamięci jest konsekwencją glukokosteroidów i zaburzeń wywołanych stresem związanych z hipokampem, strukturą, która zwykle odgrywa ważną rolę w przechowywaniu różnych zdarzeń w pamięci długotrwałej.