Madame Lelica

ile tak naprawdę wiemy o historii chili con carne? Chili, niegdyś uważane za skandalicznie egzotyczne przez Anglo diners, od tego czasu zdobyło uznanie jako danie, które dało początek kuchni Tex-Mex. Tutaj, w domu, jest teraz tak dokładnie zasymilowane, że króluje przez czterdzieści lat jako oficjalne danie Stanowe Teksasu, ku wściekłości tych, którzy myślą, że siedzi na tronie słusznie zajmowanym przez grilla.

geneza Chili wydaje się dziś prawie niemożliwa do prześledzenia., W. C Jameson 's Chili From the Southwest: Fixin' s, Flavors, and Folklore oferuje jedenaście konkurujących teorii, począwszy od proto-psychodelicznej, hiperkatolickiej, hiszpańsko-meksykańskiej opowieści indyjskiej o teleportującej się, dzielącej się przepisami niebieskiej zakonnicy; do innych kredytujących kalifornijskich poszukiwaczy złota; do innych promujących wysiłki teksańskich więźniów i kowbojów.

ale Teksański historyk żywności Robb Walsh zgadza się z teorią, że przepis pochodzi z populacji Wysp Kanaryjskich z San Antonio., Jako bastion przeciwko ewentualnej francuskiej ekspansji w Teksasie, Isleños, jak byli znani, zostali zachęceni do przeniesienia się do San Antonio z obietnicą zostania hidalgos, dosłownie „synami czegoś” – w zasadzie, drobną hiszpańską szlachtą. W 1731 roku szesnaście rodzin Kanaryjskich (w sumie 56 osób) zamieszkało w Nowym Mieście, łącząc mieszaną populację duchowieństwa, żołnierzy i Indian misyjnych. Niemal natychmiast Kanarczycy stali się biznesową i polityczną elitą miasta, a także, według Walsha, dali nam chili.,

uważa, że wolno gotowana mieszanka mięsa, czosnku, papryki chile, dzikiej cebuli i kminku zdradza wpływy marokańskie (a konkretnie berberyjskie) dominujące na Wyspach Kanaryjskich. Chociaż kminek był pod ręką w szafkach San Antonio spice przed ich przybyciem, Walsh napisał, że kucharze Kanaryjscy byli bardzo ciężkimi rękami z suszonym kminkiem-comino molido—sygnaturą składnika w tym, co znamy dzisiaj jako chili.

prawda, rdzenni Amerykanie od wieków duszą zwierzynę północnoamerykańską (dziczyznę, indyka, antylopę) z rodzimymi przyprawami., W 1730 roku, wędrowny szwajcarski jezuita, Philipp Segesser, natknął się na danie w południowej Arizonie, które opisał jako składające się z pieczonej pokruszonej papryki chile smażonej w skwierczącym smalcu z kawałkami mięsa. W 1568 roku konkwistador Bernal Diaz del Castillo napisał, że nieudolni Hiszpanie, którzy wpadli w ręce Azteków, zostali zarżnięci i duszeni w garnkach wraz z pomidorami i papryką chile.,

„nie było to jednak nic podobnego do chili con carne, które znamy dzisiaj”, zauważył Charles Ramsdell w swojej książce z 1959 roku San Antonio: a Historical and Pictorial Guide, najwyraźniej z prostą twarzą. Nie, „chili con-quistadores” (na monetę frazę) był, jego zdaniem, dokładniej opisane jako ” wersja klasycznego mole poblano, wymyślone na świąteczne okazje przez Azteków i przez ich potomków dzisiaj, którzy robią to z kurczaka lub indyka.”

skoro nie było to stare danie Azteków, to kiedy chili po raz pierwszy stało się popularne w Teksasie? Kiedy Tex spotkał się z Mexem?, Według najbardziej rozpowszechnionej narracji, chili – wraz z tamales, enchiladas i kilkoma innymi tex-Mex staples—po raz pierwszy wkroczył do Anglo podniebienia w ciągu dekady lub dwóch po wojnie secesyjnej, dzięki uprzejmości słynnych „Chili Queens” Z San Antonio.”

jak napisał Walsh w 2008 roku:

Chili con carne zostało wprowadzone do Ameryki przez” Chili Queens”, kobiety, które serwowały jedzenie w Military Plaza w San Antonio już w 1860 roku. stoiska z Chili były również powszechne w Galveston i Houston; były to ciężarówki z taco z 1800 roku., Tamales z chili było najczęstszym zamówieniem—często dodawano fasolę. Robotnicy liczyli na sprzedawców chili za szybki posiłek. Miłośnicy przygód uwielbiali je. A wyższe klasy próbowały ich przegonić lub zamknąć.

ale co jeśli szacunki Walsha są rzeczywiście zbyt konserwatywne—o pięć dekad? Znaleźliśmy dowody na to.,

• • •

Jameson, historyk żywności, twierdzi, że chili nie było publicznie dostępne w San Antonio aż do 1880 roku, opierając tę datę na fakcie, że „wielu literackich i spostrzegawczych odkrywców, żołnierzy i innych” przechodziło przez miasto między 1767 a 1882, a żaden z nich nie wspomniał o chili lub chili con carne z nazwy.

to ECHA historii San Antonio Ramsdella. Zauważa, że Południowy poeta i muzyk Sidney Lanier przybył do miasta w 1872 roku i nie wspomniał o obecności chili lub drzewostanów chili w placach., Podobnie jak Edward King, autor opowiadania podróżniczego „Glimpses of Texas” z 1874 roku.”

jednak King powiedział, że wszyscy chętni mogą przyjmować pikantne posiłki, które brzmią podejrzanie jak chili con carne w prywatnych domach w Laredito, slumsie przylegającym do Military Plaza. „musi tylko wejść i zażądać natychmiastowego podania kolacji, ponieważ Meksykanin nauczył się brać amerykańską ciekawość na temat swojej kuchni” – napisał.,

King opisał scenę w tych restauracjach:

wchodząc do jednej z tych szopek, znajdziesz długi, szorstki stół z drewnianymi ławkami wokół niego; pojedynczy świecznik słabo wysyłający swoje światło do ciemnych zakamarków niepodpiwniczonego dachu, twardą podłogę, na której ptaki są zajęte zasypianiem; kilka potraw ułożonych na stole, a obok nich szklanki i filiżanki do kawy., Tłuste, tawne meksykańskie materfamilias umieszczą przed wami różne pikantne związki, pływając w ognistym pieprzu, który gryzie jak wąż; a tortilla, gorące ciasto dymiące, cienkie jak golenie i mniej więcej tak samo jadalne, jest substytutem chleba.

czym dokładnie były te różne pikantne związki, pływające w jadowitej papryce, jeśli nie chili?

King zauważył, że bardziej żądni przygód członkowie Anglo elity San Antonio byli już wielbicielami tych ad hoc dinerów, w tym” Don Juan ” Twohig, urodzony w Irlandii bankier i kupiec., Stoiska i salony z chili w San Antonio (termin może pochodzić od tych wczesnych restauracji) wydają się być wielkimi poziomerami społeczeństwa San Antonio, gdzie bardziej raffish członkowie arystokracji mieszali się z podziemiami. (W późniejszych latach niektóre z bardziej znanych restauracji chili znajdowały się na obrzeżach dzielnicy czerwonych latarni San Antonio, ale nadal były patronowane przez wszystkie warstwy społeczeństwa.)

Ramsdell przytacza inny przykład luminarza odwiedzającego San Antonio i nie wspominając o chili z nazwy pod koniec lat 70., Harriet Prescott Spofford z Harper 's magazine zauważyła w 1877 roku, że podczas gdy bułki, czekolada i ciasto były dostępne w Military Plaza, trzeba było udać się do rodzaju” hovels”, które król opisał, aby znaleźć” Meksykańskie orzeźwienie”, które uczyniłoby Cię ” brzydkim przez wiele dni.”(Jeśli spróbowała czegoś z tej taryfy, nie pisała o tym.)

San Antonio View Co.,

a następnie, w 1882 roku, według Ramsdella i Jamesona, mamy jackpot: pierwsza wzmianka chili con carne w druku. Pojawiła się w tajemniczej (a teraz najwyraźniej utraconej) broszurze o nazwie Gould ' s Guide to San Antonio, która „wspomina o chili con carne i jego dostępności w różnych miejscach wokół plaza”, pisze Jameson.,

„ci, którzy zachwycają się Meksykańskimi luksusami tamales, chili con came i enchiladas, mogą znaleźć je tutaj gotowane na świeżym powietrzu na tyłach stołów i podawane przez liniowych Potomków starożytnych Azteków”, Jameson cytuje Goulda jako pismo.

Ramsdell twierdzi, że amerykańskie podniebienie dla meksykańskiej żywności rozwinęło się w 1870 roku i że pierwotnie danie to było podawane tylko w domach, a nie na placach. 1880-1889-pierwsza meksykańska restauracja w mieście została otwarta dopiero w 1889 roku, z jedną Madame Garza jako właścicielką., I twierdzi, że panowanie Królowych nad placami rozpoczęło się dopiero w latach 90.

Jakie więc były te wszystkie miejsca, które król opisał w latach 70.? Jadłodajnie, serwowanie darmowych posiłków głodnym Amerykanom za darmo? Jameson zauważa, że w 1862 roku hałaśliwy element konfederackiego garnizonu miasta zamieszczył się w Military Plaza i zniszczył kilka stoisk z żywnością. Tamales zostały wymienione z nazwy w raporcie uszkodzeń, podobnie jak ” gulasze.”Po raz kolejny, co to były te gulasze, jeśli nie chili?,

• • •

ani Ramsdell, ani Jameson nie mieli dostępu do dzisiejszego Internetu—w szczególności baz gazet, które można przeszukiwać według słów kluczowych i daty. Dzięki jednej takiej bazie danych, abonament-tylko Newspapers.com znaleźliśmy wzmiankę o chili con carne, która wyprzedziła Goulda o pełne pięć lat, dzięki uprzejmości anonimowego reportera odwiedzającego San Antonio Z Fort Scott w Kansas.

mówiąc o gorących rzeczach, w San Antonio mają danie o nazwie chili con carne. Jest pochodzenia meksykańskiego i składa się z wołowiny, grochu, sosu i czerwonej papryki., To jest strasznie uwodzicielski wygląd i daje koledze pomysł, że ma miękką rzecz na haszu. Zawsze mają wystarczająco dużo, by się obejść, bo nikt obcy, bez względu na to, jak wspaniały durned głupiec jest, nigdy nie wzywa do drugiego dania. Prawie zawsze wymaga dużej cysterny pełnej wody, a nie można jej wystarczająco szybko włożyć do niej wężem do silnika parowego.

Ale chili con carne był już na dobrej drodze do podboju Państwa., Według artykułu Brenham Weekly Banner z 1878 roku, mężczyzna w Denison, niedaleko rzeki Red River, był ” o rozpoczęciu meksykańskiej restauracji. Chile con carne, tomales i inne „gorące” dania będą serwowane na zamówienie.”

w 1881 roku podobne menu pojawiło się w Abilene, według Dallas Daily Herald: „Nowy Hotel Abilene jest najwygodniejszym miejscem dla perkusistów i nieznajomych, aby zatrzymać. Dobre pokoje, piękny stół; Meksykańskie tamales, chile-con-carne, wiosenne kurczaki i ryby specjalność.,”

tymczasem w San Antonio, w 1882 roku, donoszono, że ” kapitan Bill Tobin organizuje wysłanie ładunku samochodowego chile con carne do tego miasta. Brzmi to jak przynoszenie węgli do Newcastle, ale jest to po prostu rzecz dla pic-ników i dla podróżnych, i jest łatwo przygotowany do użytku rodzinnego.”

(dowiemy się więcej na ten temat później, ale kapitan Tobin zajmował się konserwowaniem chili na długo przed powstaniem tej innowacji.)

pierwsza wzmianka o chili con carne w gazetach.,kombi, ale danie musiało istnieć na długo przed 1877 rokiem; dopiero w tym samym roku stało się znane pod obecną nazwą w druku. Co więcej, jest prosty fakt, że nawet wayfaring Jayhawkers odkryli go w 1877 roku, podczas gdy nie potrzebował on przedstawienia czytelnikom w Brenham lub diners w Denison do 1878 roku, a do czasu, gdy tajemniczy Gould wspomniał o nim w 1882 roku, San Antonians uważali jego import za coś podobnego do eksportu herbaty do Chin lub piwa do Czech.

dlaczego tak wielu uczonych decyduje się na datę 1880?,

może to być fakt, że Koleje międzystanowe po raz pierwszy połączyły San Antonio ze światem zewnętrznym w tym czasie. Nagle miasto było oblegane przez hordy obcych, zachwycających się ciekawymi, egzotycznymi potrawami, które lokalni mieszkańcy spożywali od urodzenia. Wcześniej Ewangelia chili była zmuszona podróżować szlakami dyliżansów i ścieżkami bydła, które łączyły San Antonio z takimi miejscami jak Abilene i Denison.

innym czynnikiem może być język., XIX-wieczne San Antonio było miastem trójjęzycznym: angielski, hiszpański i niemiecki były używane przez mniej więcej równe proporcje ludności, a każdy z nich mógł mieć inną nazwę dla pikantnego gulaszu mięsnego, jeśli nawet zadali sobie trud nazwania go czymś innym niż kolacja lub kolacja. Nawet w języku angielskim pisownia jest znana z tego, że różni się od „chile”, „chili”, „chilli”, a nawet „chilly”.”Lub jeszcze bardziej egzotyczne próby: opisując plenerową scenę chili w San Antonio w 1882 roku, reporter z Alabamy Z Greenville advocate określił ją jako” chille cancarne.,”(A także poinformował, że zawiera fasolę. Ay caramba!)

Co więcej, niektóre z najwcześniejszych anglosaskich raportów, które znaleźliśmy, opisują go jako rodzaj „haszu”, „mieszanki” lub „gulaszu.”Pierwsza anglojęzyczna wzmianka o daniu podobnym do chili w San Antonio pochodzi z 1828 roku od Teksańskiego kolonisty J. C. Cloppera, pioniera dzisiejszego Houston, który odwiedził miasto siedem lat po uzyskaniu niepodległości przez Meksyk i osiem lat przed rewolucją Teksańską., „Kiedy muszą zapłacić za swoje mięso na rynku, bardzo mało jest robione, aby wystarczyć dla rodziny; jest to zazwyczaj pokrojone w rodzaj haszu z prawie taką ilością papryki, jak kawałki mięsa—to wszystko jest duszone razem.”

w Tex-Mex Cookbook, Walsh cytuje komisarza podatkowego San Antonio o nazwisku Frank Bushick, który twierdził w 1927 roku, że królowe Chili uciekały „z powrotem tam, gdy armia hiszpańska biwakowała w Military Plaza „—co przeczy własnej dacie Walsh 'a” już w 1860 roku”.,

więc może chili był wypierany przez inne nazwiska, albo nazwy albo nie mógł zrozumieć, albo nie zobowiązał się do druku. Napotkasz podobne problemy śledząc historię grackles w Teksasie: ludzie wydają się nazywać je „jackdaws” aż do około 1900 roku. (Kawka to Europejski ptak innego gatunku, którego nazwa wypadła tu z użycia.)

lub rozważyć beignet. Większość z nas myśli o nich jak o konfekcji sięgającej czasów księżycowej i magnolii, przesiąkniętych absyntem dni kreolskiego Nowego Orleanu, i bardzo dobrze mogą., Tylko nikt nie nazywał ich tak wymyślnym francuskim imieniem aż do około 1960 roku, mimo że Cafe du Monde, najsłynniejszy dostawca beignetów na świecie, był otwarty od 1862 roku.

tak, przeglądając archiwa gazet, można znaleźć wiele, wiele odniesień do beignetów, ale wszystkie odnoszą się do wypieków zupełnie w przeciwieństwie do kwadratowych, bez otworów pączków francuskiej dzielnicy. Mieszkańcy Nowego Orleanu nazywali je „francuskimi pączkami” przez stulecie między otwarciem kawiarni a początkiem lat 60., kiedy nadano im tę fantazyjną, faux-folklorystyczną nazwę., Do dziś opakowanie Beignet Mix Cafe du Monde określa je również jako ” Francuskie pączki.”(Podobnie jak mój teść, mieszkaniec Luizjany, którego przodkowie ze strony matki dostarczali kiedyś mąkę do Cafe du Monde.)

wydaje się, że Publiczna, plenerowa sprzedaż chili con carne w San Antonio sięga znacznie dalej, niż się powszechnie uważa.,

przeglądając archiwa gazet, natknąłem się na artykuł z 1884 roku w San Antonio, twierdząc, że amerykańska ekspozycja na chili i tamales oraz pojawienie się Królowych Chili, pojawiły się już w 1813 roku—pośród przerażającego rozlewu krwi i ekstrawaganckiego romansu.

• • •

niewiele amerykańskich miast, a na pewno żadne W Teksasie, zna tyle walk, terroru i chaosu, Co San Antonio. Historia czcigodnego Starego Miasta lepiej pasuje do Bałkanów ,zniszczonej rewolucją Ameryki Łacińskiej (którą kiedyś była) lub gry o Tron.,

odkąd pierwsi Hiszpanie wkroczyli do indyjskiej wioski Payaya znanej jako Yanaguana pod koniec XVII wieku, San Antonio kilkakrotnie zmieniało ręce, Czasami towarzyszyły mu brutalne, krwawe represje podczas zmian reżimu. Każdy student historii Teksasu wie o Ben Milam i podboju San Antonio przez Teksańczyków w 1835 roku, po dniach walk domowych i bezlitosnej rzezi garnizonu Alamo miesiące później., Po bitwie pod San Jacinto, meksykański Orzeł ustąpił miejsca samotnej gwieździe, ale nie był to ostatni raz, gdy „El Tri” przeleciał nad miastem: w 1842 meksykańskie siły uderzeniowe zajęły miasto dwukrotnie. Podobnie jak reszta południowych stanów, San Antonio latał również sztandarem Dixie przez pół dekady.

większość z nich, poza dwoma najazdami Meksykańskimi po San Jacinto, jest dobrze znana., Znacznie mniej osób pamięta kłopoty z lat 1811 i 1813, mimo że ten ostatni z tych konfliktów był najkrwawszą bitwą, jaką kiedykolwiek stoczono na Ziemi Teksańskiej, i zgodnie z tradycją San Antonio wyprodukował pierwszą królową Chilli.

gdyby nie fakt, że (częściowo) strona amerykańska przegrała w haniebny sposób, powstałyby filmy o wyprawie Gutierreza-Magee z lat 1812-1813.

,, Hiszpańscy teksańscy rewolucjoniści udali się do Luizjany i zaciągnęli Anglo-i kreolskich żołnierzy fortuny do wspólnej „Armii Republikańskiej północy”, aby oderwać Teksas od Madrytu na dobre. (Kontyngenty Hiszpańskie i anglosaskie miały inne plany—pierwszy chciał Teksasu jako części Wolnego Meksyku, podczas gdy drugi wolał aneksję do USA, a być może niepodległej republiki, jak przewidywał Aaron Burr. Wygląda na to, że obie strony zgodziły się odłożyć tę sprawę na bok, dopóki nie opanują Teksasu.,)

po przybyciu do Teksasu armia ta zwerbowała pomocników rdzennej kawalerii amerykańskiej z kilku plemion i spotkała się z szybkim sukcesem we wschodnim i południowym Teksasie, zajmując z niewielkimi kłopotami Nacogdoches i Goliad. Siły rojalistów obległy ich pod Goliad, ale rebelianci powstrzymali się, uciekli, a następnie kontratakowali w drodze do San Antonio, tracąc Hiszpanów i pojmując rojalistów – Manuela Maríę del Salcedo, gubernatora Teksasu, i Simona De Herrera, gubernatora Nuevo Leon., Bezbronne San Antonio było tuż obok upadku, a 1 kwietnia 1813 r. wielokulturowi rebelianci oficjalnie przejęli kontrolę nad stolicą prowincji.

dwa dni później, według The Light, i potwierdzone przez Federal Writers Project ' S San Antonio: an Authoritative Guide to the City and its Environs (skompilowane w 1938 roku), następstwa okrucieństwa ostatecznie dały początek pierwszej na świecie restauracji Tex-Mex.,

według źródła światła—”starsza Meksykanka, która całe życie przebywała w tym mieście i zna jego tradycje i legendy”—oficer rebeliantów Antonio Delgado, działając za milczącym przyzwoleniem przywódcy rebelii José Bernardo Maximiliano Gutiérrez de Lara, pomaszerował gubernatorów Salcedo i Herrera oraz kilkunastu innych rojalistów w kierunku wybrzeża i co więźniowie uważali za niewolę.

Niestety się pomylili., W incydencie zapowiadającym masakrę Goliadów z 1836 roku, zamiast tego zostali dostarczeni do żywego dębowego motte na obrzeżach miasta, gdzie zostali wyśmiewani i zabici—ludzie Delgado zaostrzyli swoje maczety na podeszwach swoich brudnych butów, zanim poderżnęli sobie gardła, zgodnie z przewodnikiem z 1938 roku. Delgado miał swoje powody: według przewodnika, rojaliści ścięli jego ojca w nieudanym buncie dwa lata wcześniej i zostawili go, aby gnił na szczupaku w środku miasta na kilka miesięcy.,

nawet jeśli Delgado miał dość zrozumiały motyw, niektórzy Amerykańscy najemnicy, w tym dowódca kontyngentu Anglo, Samuel Kemper, odeszli z armii i wrócili do Stanów z obrzydzeniem z powodu tej makabrycznej zdrady popełnionej w ich imieniu.

brutalny odwet, w połączeniu z faktem, że większość pozostałej armii składała się z gringos, zwrócił ludność San Antonio przeciwko pozostałym okupantom. Ponure miejscowi odmówili nakarmienia najeźdźców, mając nadzieję, że mogą ich wygłodzić poza miastem i doprowadzić do przywrócenia rządów hiszpańskich.,

według „The Light” i „The Guide”, jednym z buntowników, który pozostał w San Antonio, był zamożny Młody Kreol z Luizjany o imieniu Louis St.Clare. Podczas okupacji zakochał się w szesnastoletniej Jesusicie de la Torre, która według „The Light” straciła ojca, doktora José de la Torre w masakrze Delgado. (Przewodnik podaje, że nie żył, ale nie podaje przyczyny.) Romans St. Clare-de la Torre ostatecznie pozostawiłby tradycję Królowej Chili jako jej spuściznę.,

wiedząc dobrze, że on i jego Podobni byli znienawidzeni przez San Antonianów—zwłaszcza przez rodzinę de la Torre i innych, którzy stracili synów, mężów i braci w czystce Delgado—św. Klara zaczęła jednak płacić za gorliwy Dwór Jezusowi, próbując zdobyć jej matkę w ich „nędznym jacalu na obrzeżach miasta.”(Ubóstwo, do którego zostali zredukowani po śmierci doktora de la Torre.)

według The Light reporter, St., Skromna postawa Clare wygrała z Señorą de la Torre, przynajmniej do tego stopnia, że pozwoliła mu wejść i powiedzieć jej, jak przykro mu z powodu śmierci doktora de la Torre i jak przerażony był zdradą Delgado. Jak to światło powiedziało, wyczuła, że jest dobrym człowiekiem, godnym ręki jej córki. Krótko mówiąc, ” uznała Francuza za niezbyt strasznego.”

tymczasem zarówno de la Torres, jak i armia rebeliantów głodowali, dzięki niechęci miejscowych.,

Jak to ujął Przewodnik:

z powodu sojuszu z rebeliantami rojalistyczne rodziny San Antonio odrzuciły de la Torres, usuwając wsparcie, które wcześniej zapewniały, i wkrótce matka i córka stanęły w obliczu głodu. St. Clare zasugerował, że byłoby to opłacalne, gdyby otworzyli restaurację, ponieważ Anglo-Amerykanie byli notorycznie biednymi kucharzami i żaden Hiszpan z Bexar nie zapewniłby im jedzenia. Więc Señora de la Torre próbował wynająć dom w tym celu, ale wszędzie odmówiono. W związku z tym zaradny St., Clare zrobiła surowy stół i ławki, umieściła je na zewnątrz na placu, a tutaj de la Torres serwowali ogniste hiszpańskie potrawy, a ludzie z frontu odświeżyli swoje maniery przy stole. Tak więc, zgodnie z tradycją, narodziła się przenośna meksykańska restauracja na świeżym powietrzu, znana później jako chile stand; ponieważ po tym, jak św. Klara poślubiła Jesuitę i zabrała ją, inne kobiety pamiętały sukces lokalu gastronomicznego pod gwiazdami i kontynuowały zwyczaj w San Antonio—gdzie do niedawna stoiska chile były cechą meksykańskiej dzielnicy miasta.,

lub, jak to światło ujęło w 1884 roku, ten „styl jedzenia stał się bardzo popularny i do dziś restauracje na świeżym powietrzu lub stoiska tamale były utrzymywane, przez deszcz i blask, pod wieloma sukcesywnymi rządami, które sprawowały władzę w tym historycznym mieście.”

(legenda o Jezusicie nie zniknęła całkowicie; znana Latynoska autorka Josefina Niggli scharakteryzowała Jesusitę jako pierwszą królową Chili w sztuce Lightning from the East z 1965 roku.)

Okupacja San Antonio przez Armię Republikańską północy była krótkotrwała., W sierpniu siły rojalistów dowodzone przez generała José Joaquína de Arredondo (z młodym, podziwiającym porucznika o imieniu Antonio López de Santa Anna w holu) rozgromiły armię w czterogodzinnej bitwie pod Mediną i zmasakrowały rannych i jeńców—z 1400 rebeliantów ocalało tylko stu. Pozostaje to najkrwawsza bitwa w historii Teksasu, a drugi po huraganie z 1900 roku jako najbardziej śmiercionośny dzień w stanie. (Jak St. Clare i de La Torre uciekli z tej rzezi jest stracone do historii. Wiadomo, że spośród stu ocalałych, dziewięćdziesięciu było Amerykanami, z których tylko dwadzieścia nazwisk jest obecnie znanych.,)

Po tym wydarzeniu Arredondo rozpoczął bezlitosną kampanię przeciwko Teksasowi, więziąc kobiety i dzieci z San Antonio (i zmuszając je do zmielenia ogromnej ilości kukurydzy na tortille dziennie) i zabijając mężczyzn, których lojalność wydawała się podejrzana. Lata 1813-1821 były według Ramsdella najciemniejszymi w historii Alamo: susze, zarazy i powodzie następowały po czystkach Arredondo, pozostawiając miasto ” prawie opuszczone.,”

Arredondo nie ograniczył się do San Antonio, co wprowadza do gry inną historię pochodzenia chili: teorię lavandery.

Lavanderas—dosłownie pralki—były obozowymi zwolennikami różnych armii, które maszerowały przez Teksas w XIX wieku: Hiszpańskiej, Teksańskiej, meksykańskiej, konfederackiej i amerykańskiej. W dzień prali ubrania, a w nocy zamieniali wanny na cele kulinarne, mieszając ogromne garnki z chile papryką i dziczyzną o Smaku dziczyzny lub kozy, aby zapewnić żołnierzom zaopatrzenie., (Przypomnijmy, jak Bushick połączenia Królowych Chili z armią hiszpańską, a także historię Jezusa.)

w 1882 roku, zaledwie dwa lata po tym, jak niektórzy historycy uważają, że danie zostało odkryte przez Anglików, kapitan William G. Tobin z San Antonio, weteran Texas Rangers i armii Konfederacji, pierwszy komercyjny konserwator chili con carne i człowiek stojący za importem” coals-to-Newcastle ” chili do San Antonio, z powodzeniem wygrał kontrakt na dostawę pikantnego żarcia dla armii USA. (Wydaje się, że w historii Teksasu istnieje trwały związek między chili con carne a wojną.,)

również intrygujące: pomimo faktu, że jego chili było w puszkach w Chicago, amerykańskiej stolicy pakowania mięsa, Tobin uważał, że najlepiej używać koziego mięsa zamiast wołowiny, sugerując, że jadł takie chili z lavanderas, gdy był na szlaku z Konfederatami lub Rangersami. Może być też tak, że koza była o wiele tańsza. Ale Chicago nigdy nie było znane jako ” Kozi rzeźnik świata.”W każdym razie, o wiele więcej na temat Tobina, zapomnianego Króla Chili z San Antonio, w innej odsłonie.

łatwo sobie wyobrazić, że lavanderas i Chili Queens były jednym i tym samym., San Antonio zawsze było miastem garnizonowym—do pewnego stopnia pozostaje nim do dziś—i łatwo sobie wyobrazić dziewiętnastowieczne królowe Chili pakujące swoje garnki i patelnie i uderzające w drogę, gdy żołnierze, podstawa ich działalności w czasie pokoju, maszerowali na wojnę. Dlaczego nie?