słoiki kanopskie
słoiki kanopskie były używane przez starożytnych Egipcjan podczas rytuałów procesów mumifikacji. Były one używane jako pojemniki, w których przechowywano organy wewnętrzne zmarłego, które miały być mumifikowane.
starożytni Egipcjanie przed mumifikacją swoich faraonów i zmarłych wyjęli wewnętrzne narządy miękkie. Narządy te zawierały dużo płynu i mogły spowodować, że ciało szybko się rozkłada i gnije.,
słoiki miały pokrywki lub korki, które miały kształt głowy jednego z pomniejszych bóstw pogrzebowych znanych jako czterej synowie Horusa.
zadaniem tych czterech bóstw była ochrona narządów wewnętrznych zmarłego; starożytni Egipcjanie mocno wierzyli, że zmarły potrzebuje swoich narządów, aby odrodzić się w życiu pozagrobowym. Do użytku w życiu pozagrobowym były bandażowane, a ważne organy umieszczane pojedynczo w Kanopowych słoikach.
słoje wykonano z kilku materiałów, takich jak wapień, kalicyt czy alabaster., Wykończeniem miały być korki w kształcie ludzkich głów, a później głów Szakala, pawiana i Sokoła. Słoje te były zwykle zgrupowane w czworaki i umieszczane obok sarkofagów, i rzekomo były strzeżone przez synów Horusa.
Hapy o głowie pawiana strzegły płuc. Ludzka głowa Imsety była strażnikiem wątroby. Duamutef o głowie Szakala strzegł żołądka i górnych jelit, a qebehsenuef o głowie Sokoła strzegł dolnych jelit.
słoje kanopskie ze Starego Królestwa (ok.2686-2181 p. n. e.) prawie nigdy nie są wpisane i mają gładką pokrywę., W Państwie Środka (około 2025-1700 p. n. e.) słoje kanopskie są często wpisywane, a pokrywy są często ludzkie. W XIX dynastii i później każda z czterech pokryw przybiera formę innej głowy – Sokoła, człowieka, Szakala i pawiana (oznaczającego czworo dzieci Horusa).
cztery kanopskie słoiki, w których umieszczano organy wewnętrzne, są również pochowane wraz ze zmarłym.
Imsitis with top off
