Madame Lelica

Pobierz ten numer powrót do podsumowania

Streszczenie

cel: analiza leczenia refluksu sytuacyjnego Wielkiej żyły odpiszczelowej (GSV).,

metody: pacjenci z przewlekłą chorobą żylną sklasyfikowani jako C0s, C0,1s i C2 (n=294) byli analizowani za pomocą testu obciążenia ortostatycznego (DOL). Refluks sytuacyjny GSV wystąpił u 78 pacjentów. Pacjenci sklasyfikowani jako C0s i C0, 1s (Grupa 1; n=46) oraz pacjenci z refluksem nadal obecni po operacji na dopływach żylaków (grupa 3; N=10) otrzymywali mikronizowaną oczyszczoną frakcję flawonoidową (MPFF) w dawce 1000 mg na dobę przez 90 dni. Pacjenci sklasyfikowani jako C2 z refluksem sytuacyjnym (Grupa 2; N=32) zostali wyeliminowani z dopływów żylaków.,

wyniki: MPFF wyeliminowało wieczorny refluks GSV u 35 pacjentów (76,1%) i zmniejszyło średnicę wieczornego GSV z 5,49 mm do 5,09 mm u pacjentów z grupy 1. Operacja wyeliminowała refluks GSV w 22 kończynach dolnych (68,8%) i zmniejszyła wieczorną średnicę GSV z 6,27 mm do 4,41 mm u pacjentów z grupy 2. Połączenie zabiegu chirurgicznego i leczenia MPFF wyeliminowało refluks GSV U 4 pacjentów z grupy 3. Globalny wynik indeksu (CIVIQ-20) spadł z 50,63±7,43 do 29,33±7,18.

wniosek: u 33.,3% pacjentów sklasyfikowanych jako C0s, C1s i C2. Refluks GSV musi być analizowany szczegółowo za pomocą testu DOL. Spośród 78 pacjentów z refluksem sytuacyjnym, 78,2% odzyskało pełną funkcję GSV dzięki leczeniu MPFF u pacjentów z C0s i C1S lub połączeniu terapii MPFF i operacji w celu wyeliminowania dopływów żylaków u pacjentów z C2.

wprowadzenie

począwszy od Trendelenburga, refluks żyły odpiszczelowej (GSV) jest uważany za główne zjawisko hemodynamiczne i cel chirurgiczny żylaków.,Operacja refluksu 1,2 GSV ma być wiodącą techniką leczenia żylaków.

jednak problem żylaków po operacji nie został rozwiązany. W ciągu 3 do 5 lat po usunięciu lub ablacji GSV częstość progresji pooperacyjnej waha się od 15% -20% do 46,5% -54,7%.3,4 należy zauważyć, że długoterminowe wyniki nie zależą od technik usuwania lub ablacji.,4 podczas usuwania lub ablacji GSV eliminowany jest główny, nie podwojony tułów, który odprowadza krew z tkanki podskórnej kończyny, co czyni go głównym czynnikiem prowadzącym do progresji żylaków pooperacyjnych, a nie samą techniką.

chociaż nie ma alternatywy dla usunięcia GSV, gdy tułów jest nieodwracalnie zmieniony, nie jest jasne, czy GSV należy wyeliminować we wszystkich przypadkach pierwotnych żylaków. Pittaluga i Chastanet5 wykazały, że możliwe jest odzyskanie funkcji GSV po wyeliminowaniu jej dopływów żylaków., Inne grupy wykazały takie same wyniki.Badania 6-8 z wykorzystaniem testu obciążenia ortostatycznego (DOL) jako przedoperacyjnego kryterium zachowania GSV są bardzo interesujące.9 Nowoczesne dane na temat specyfiki GSV refluksu i możliwego związku między łagodnymi i żylakowatymi postaciami przewlekłej choroby żylnej uzyskano za pomocą testu DOL u pacjentów z flebopatią.Refluks GSV, który pojawił się u niektórych pacjentów po przedłużonym dniu pracy i zniknął po spaniu/odpoczynku, nazywany był przemijającym refluksem., Ponadto, leczenie mikronizowaną oczyszczoną frakcją flawonoidową (MPFF) wyeliminowało przemijający refluks GSV.10 Dane te pokazują, że refluks GSV jest z góry określony przez czynniki zewnętrzne (przedłużona ortostaza) i wewnętrzne (hipervolemia w dopływach żylaków), które mogą być kontrolowane.

w związku z tym pojawiają się ważne pytania:
– Jeśli można uratować osłabionego, ale funkcjonującego, GSV, to czy są jakieś narzędzia wspierające jego funkcję?r– – Jak skutecznie terapia farmakologiczna może poradzić sobie z tym problemem?,

otrzymane odpowiedzi powinny nie tylko odpowiadać teorii, ale także znaleźć swoje miejsce w codziennej praktycznej realizacji.

Aim

to jednoośrodkowe badanie miało na celu analizę leczenia sytuacyjnego refluksu GSV u pacjentów z pierwotnymi żylakami na podstawie oceny funkcjonalnej GSV podczas standardowej praktyki medycznej w jednym ośrodku medycznym.

metody

wszyscy pacjenci poddani byli powtarzanej USG klinicznej i dupleksowej., Kluczową cechą była orientacja funkcjonalna, która została zrealizowana poprzez ocenę odpowiedzi GSV na dzienne obciążenie ortostatyczne za pomocą testu DOL.9 zaproponowany wcześniej podział 4-stopniowy został użyty do scharakteryzowania ciężkości nóg wieczornych, podstawowego objawu przewlekłej choroby żylnej., Ten 4-stopniowy podział uwzględnia funkcjonalność układu żylnego w oparciu o obciążenie ortostatyczne pacjenta11: stopień 0, Brak ciężkości w nogach; Stopień 1, ciężkość w nogach, która występuje sporadycznie pod koniec dnia i ze zwiększonym obciążeniem; Stopień 2, ciężkość w nogach, która występuje w sposób ciągły ze zwiększonym obciążeniem; i stopień 3, ciężkość w nogach, która występuje w sposób ciągły ze zwykłym obciążeniem.

wszyscy pacjenci zostali poddani badaniu ultrasonograficznemu typu duplex za pomocą systemu SonoScape S6 (SonoScape Co Ltd, Shenzhen, Chiny)., Szczególną cechą badania było przeprowadzanie ultrasonografii w pozycji pionowej dwa razy dziennie: wieczorem w stanie po załadunku (po 18: 00) i rano po spaniu (przed 10: 00). Oceniono zmiany w zakresie i czasie trwania refluksu GSV i średnicy. Czas trwania refluksu uznano za patologiczny, jeśli wynosił >0,5 sekundy.Zasięg refluksu GSV oceniano na podstawie ogólnej liczby stref refluksu, które obejmowały trzy strefy uda i trzy strefy łydek.,9 lokalizacja refluksu została opisana za pomocą różnicowania opublikowanego przez Engelhorn et al.13

odpowiedź GSV na obciążenie ortostatyczne w ciągu dnia oceniano za pomocą ultrasonografii dupleksowej i obejmowało określenie zarówno średnicy wieczornej GSV na złączu saphenofemoralnym (mm), jak i gradientu ortostatycznego (mm), który stanowi różnicę między wartościami wieczorną i poranną dla GSV. W przeciwieństwie do stałego refluksu GSV, refluks sytuacyjny ma istotne różnice między wartościami rano i wieczorem i wartości samego GSV.,

badano pacjentów sklasyfikowanych w klasyfikacji C0s, C0,1s i C2 według klasyfikacji klinicznej, etiologicznej, anatomicznej i patofizjologicznej (CEAP). Pacjenci z C0s, C0, 1s byli badani 3 miesiące po leczeniu MPFF, a pacjenci z C2 byli badani 1 miesiąc po flebektomii; pacjenci, u których po zabiegu nadal występował refluks GSV, byli również badani 3 miesiące po leczeniu MPFF. Na początku i pod koniec leczenia intensywność objawów, takich jak ciężkie nogi, mierzono na 10-centymetrowej wizualnej skali analogowej., Jakość życia oceniano za pomocą kwestionariusza CIVIQ-20, jego globalny wskaźnik wynosi od 0 do 100.

w latach 2014-2016 przebadano łącznie 294 pacjentów (mężczyźni, n=46; kobiety, n=248) z C0s, C0,1s, C2. Średni wiek wynosił 41,5 roku (zakres od 20 do 63 lat). Klasyfikację pacjentów według CEAP przeprowadzono na podstawie wyników USG, które wykonano po spaniu. Kryteria włączenia obejmowały pacjentów z C0s, C0, 1s, C2 oraz świadomą zgodę na udział w badaniu., Tabela I przedstawia zróżnicowanie wieku i płci pacjentów.

spośród ogólnej liczby pacjentów (n=294), 234 miało wieczorny refluks GSV. Badanie DOL wykazało, że 156 pacjentów miało poranne parametry refluksu GSV, które tylko nieznacznie różniły się od parametrów wieczornych; ten typ refluksu nazywa się stałym (niezmiennym) refluksem., U 78 pacjentów stwierdzono istotną różnicę między parametrami refluksu porannego i wieczornego; ten typ refluksu nazywany jest refluksem sytuacyjnym (zmieniającym) (tabela II). Spośród 78 pacjentów z sytuacyjnym refluksem GSV, 46 miało skrajną postać, tj. przemijający refluks wieczorny, który pojawia się tylko wieczorem; pacjenci ci zostali sklasyfikowani jako C0s i C0, 1s i włączeni do grupy 1., U pozostałych 32 pacjentów z refluksem sytuacyjnym wystąpił refluks poranny, ale z mniejszym nasileniem i czasem trwania niż refluks wieczorny; pacjentów tych sklasyfikowano jako C2 i włączono do grupy 2. Ponadto wyniki leczenia oceniano również w grupie 3, do której zaliczano pacjentów po operacji zachowującej GSV, u których po 1 miesiącu badania ultrasonograficznego nadal występował refluks.

pacjenci w grupach 1 i 3 otrzymywali monotreczenie z MPFF.Wytyczne dotyczące leczenia obejmowały podawanie MPFF przez 90 dni (1000 mg na dobę). U pacjentów z grupy 2, z sytuacyjnym refluksem GSV, wykonano flebektomię Mullera15 dla wszystkich rozszerzonych dopływów GSV, przy zachowaniu GSV (n=38 dolnych nóg).Wykonano 9 małych nacięć flebektomii (maksymalnie 2 mm). W 19 przypadkach zabiegi wykonano w znieczuleniu miejscowym tumescent., U 13 pacjentów z istotnymi żylakami (w tym pacjentów z uszkodzonymi obiema kończynami) operację przeprowadzono w znieczuleniu ogólnym.

analizę statystyczną przeprowadzono przy użyciu nieparametrycznych testów Wilcoxona i Manna-Whitneya. Średnie wartości oznaczano wraz z 95% CI.

wyniki

zgodnie z porannymi wynikami USG wszystkie 106 kobiet sklasyfikowanych jako C0s i 0,1 s nie miały refluksu GSV w kończynach dolnych. Badanie wieczorne wykazało, że w leczonej grupie 1 46 osób (43.,4%) u 59 kończyn dolnych stwierdzono refluks GSV (tabela II). Wieczorny refluks GSV był segmentowy (6 do 31 cm długości).

wszyscy pacjenci w wieku 106 C0s i C0,1s mieli dolegliwości związane z ciężkością nóg pod koniec dnia. Jednak u pacjentów z przemijającym refluksem GSV objawy były cięższe niż u pacjentów bez refluksu (rycina 1). W podgrupie z przemijającym wieczornym refluksem wystąpiła istotna różnica (tabela III) w średnicy wieczora (P=0,001344) i gradiencie ortostatycznym (P=0,000001). W kończynach dolnych z przemijającym refluksem wieczornym gradient ortostatyczny wynosił 0,88 mm (95% CI, 0,83-0.,94), a wieczorna średnica GSV wynosiła 5,49 mm (95% CI, 5,17-5,82). W kończynach dolnych bez przemijającego refluksu wieczornego gradient ortostatyczny wynosił 0,61 mm (95% CI, 0,58-0,64), a średnica GSV wieczornego wynosiła 4,82 (95% CI, 4,51-5,14).

wyniki leczenia

dynamika parametrów GSV w klasach C0s i C0,1s z przemijającym wieczornym refluksem GSV z leczeniem MPFF
efekt terapeutyczny u 46 kobiet z przemijającym wieczornym refluksem GSV można wyraźnie zobaczyć podczas porównywania parametrów GSV przed i po 3-miesięcznym MPFF leczenie (tabela v). Refluks ustąpił u 76,1% kobiet i u wszystkich z nich refluks znajdował się wcześniej w jednym segmencie uda lub łydki. Stwierdzono znaczące zmniejszenie (P=0.,000001) zarówno w wykrytych średnicach GSV od 5,49 mm (95% CI, 5,17-5,82) do 5,09 mm (95% CI, 3,50-6,50), jak i gradiencie ortostatycznym od 0,88 mm (95% CI, 0,83-0,94) do 0,64 mm (95% CI, 0,61 – 0,67).

dynamika objawów klinicznych i jakość życia u pacjentów z refluksem sytuacyjnym
początkowo u wszystkich 46 pacjentów z przemijającym refluksem występowały dolegliwości związane z wieczornym obciążeniem nóg, u 14 z umiarkowanym bólem pod koniec dnia, a u 24 z nocnymi skurczami nóg. Po leczeniu MPFF ciężkość nóg ustąpiła u 89,3% pacjentów, a objawy znacznie zmniejszyły się u 10,7% pacjentów., Nasilenie objawów zmniejszono z 5,2 do 1,7 (P=0,000001) zgodnie z 10-centymetrową wizualną skalą analogową (ryc. 2), ból pod koniec dnia ustąpił u wszystkich 14 pacjentów, a skurcze nocne ustąpiły u wszystkich 24 pacjentów. Globalny wskaźnik (CIVIQ-20) zmniejszył się z 47,16 p=7,93 do 25,82 p = 9,15 po leczeniu (P = 0,000005).

dynamika objawów klinicznych i jakość życia u pacjentów z refluksem sytuacyjnym
przed zabiegiem 91% pacjentów z C2 z refluksem sytuacyjnym GSV miało dolegliwości związane z ciężkością nóg, 53,1% pacjentów miało umiarkowany ból pod koniec dnia, a 71,8% miało nocne skurcze nóg., U wszystkich 32 chorych wystąpiły dolegliwości estetyczne związane z żylakami. W ciągu 1 miesiąca po zabiegu uczucie ciężkości nóg zniknęło u 89,3% pacjentów, a objawy znacznie zmniejszyły się u 10,7% pacjentów. Ogólnie rzecz biorąc, intensywność ciężkości nóg została zmniejszona z 4,0 do 1,0 (P=0,000005) zgodnie z 10-centymetrową wizualną skalą analogową (ryc. 2), ból pod koniec dnia ustąpił u wszystkich 17 pacjentów, a skurcze nocne ustąpiły u wszystkich 23 pacjentów. Wszyscy pacjenci podkreślali doskonały efekt estetyczny., Globalny wskaźnik (CIVIQ-20) zmniejszył się z 61,17±9,69 do 34,64±8,78 po operacji (P=0,000005).

dynamika parametrów GSV u pacjentów z C2 i utrzymujący się pooperacyjny refluks GSV po leczeniu MPFF

wszyscy 10 pacjentów, którzy nadal mieli refluks GSV po zabiegu chirurgicznym, zostali poddani 3-miesięcznemu leczeniu MPFF; refluks badano po leczeniu MPFF. Po leczeniu refluks był znacznie zmniejszony u 60% pacjentów, a refluks ustąpił u 40% pacjentów.,

dynamika objawów klinicznych i jakość życia u pacjentów z refluksem sytuacyjnym
w ciągu 1 miesiąca po zabiegu wszyscy 10 pacjentów byli na ogół zadowoleni; tylko 2 nadal odczuwało lekkie uczucie ciężkości nóg i zwiększone zmęczenie. Po leczeniu MPFF ciężar nóg zmniejszył się, ale jego intensywność, początkowo minimalna, różniła się nieznacznie od 1,3 do 0,7 (P=0,45632) zgodnie z 10-centymetrową wizualną skalą analogową (ryc. 2). Ponadto, będąc ogólnie zadowolony z wyników operacji, pacjenci zauważyli niewielkie zmiany w ich jakości życia. Globalny wynik indeksu (CIVIQ-20) spadł z 50,63±7.,43 do 29,33±7,18 po zabiegu.

korelacja wyników klinicznych i ultrasonograficznych leczenia MPFF
u pacjentów z sytuacyjnym refluksem GSV, u pacjentów skarżyło się na nocne ciężkość nóg (n=77), umiarkowany ból pod koniec dnia (n=31) i nocne skurcze (N=47). Tylko MPFF u pacjentów z C0s, C1S lub połączenie MPFF z eliminacją dopływów żylaków i zachowaniem GSV u pacjentów z C2, możliwe jest przywrócenie upośledzonej funkcji GSV u 78.,2% pacjentów z sytuacyjnym refluksem GSV i znacząco poprawić funkcję GSV (tj. zakres i czas trwania refluksu) w 21,8% przypadków. MPFF doprowadziło do całkowitego zaniku ciężkości nóg u 87,2% pacjentów, a 12,8% pacjentów odczuło znaczny spadek intensywności ciężkości. Umiarkowany ból pod koniec dnia i skurcze nocne zniknęły u wszystkich pacjentów. Te zmiany kliniczne występowały synchronicznie wraz z eliminacją refluksu GSV (rycina 3). Globalny wskaźnik (CIVIQ-20) zmniejszył się z 50,63±7,43 do 29,33±7,18 po leczeniu.,

dyskusja

badania wykazały, że w praktyce realnej istnieją dwa rodzaje refluksu GSV-stały i sytuacyjny–a ich reakcja na czynniki zewnętrzne i wewnętrzne różni się znacznie., Zdaniem autorów proponowany termin „sytuacyjny refluks GSV” może odpowiednio scharakteryzować cechy tego ostatniego, ponieważ jego parametry znacznie różnią się po przedłużonym obciążeniu ortostatycznym w porównaniu z parametrami po spaniu. Ultrasonografia z testem DOL pokazuje sytuacyjny charakter refluksu, oceniając poziom kompetencji funkcji mięśniowo-tonicznej ściany GSV. Za pomocą testu DOL wykryto sytuacyjny refluks GSV u 33,3% pacjentów z C0s, C1s i C2, którzy odwiedzili klinikę podczas codziennej praktyki lekarskiej., Różnicowanie skrajnej postaci refluksu sytuacyjnego-przemijającego refluksu wieczornego-pomaga opisać rozwój pierwotnych żylaków.

zmodyfikowane właściwości wiskoelastyczne ściany żylnej są cechą pierwotnych żylaków.17 nawet małe żyły mają układ mięśniowy.18 żył odgrywa wiodącą rolę w zapewnianiu stałego przepływu krwi do serca.Głównym patologicznym procesem żylaków ma być miażdżyca, która powstaje w wyniku dostania się leukocytów do ściany żylnej podczas procesu spowolnienia przepływu krwi.,Jednak zniszczenie ściany żylnej nie następuje w jednym kroku. W pierwszym etapie występuje dysfunkcja mięśniowo-toniczna ściany GSV zgodnie ze zwiększonym pełzaniem, podstawową cechą biofizyczną żył przy flebopatii.Taka funkcjonalna niewydolność makroskopowo niezmienionej ściany żylnej spowodowana przedłużonym obciążeniem ortostatycznym prowadzi do przejściowej hiperwolemii w kończynach dolnych.21 gdy objętość odsączonej krwi i obciążenie wolemiczne przekroczą potencjał musculartonic GSV, rozszerzy się; ponadto doprowadzi to do względnej niewydolności zastawek., Regionalna hipervolemia żylna występująca u niektórych chorych na C2 występuje z powodu żylaków, które powstały już w wyniku trwałej deformacji ściany żylnej. Pod koniec dnia większość osadzonej krwi w kończynach z żylakami znajduje się głównie w dopływach żylaków GSV, które tworzą większość powierzchownego układu żylnego.Porównanie ciężkości klinicznej pacjentów z refluksem lub bez refluksu przy flebopatii wykazało, że w drugim przypadku objawy kliniczne choroby są wyraźniejsze., Fakt ten wskazuje na jakościowo nowy stan układu żylnego, który powstaje w wyniku przemijającego refluksu GSV. Stan ten może być etapem przejściowym i wiązaniem między prostą flebopatią (C0s) i postaciami żylaków (C2) przewlekłej choroby żylnej.

wykrycie refluksu GSV nie powinno być głównym wskazaniem do ablacji GSV; przeciwnie, przyczyny jego wystąpienia należy rozumieć jako wykluczające jego sytuacyjny charakter. W przypadku obu wariantów sytuacyjnych refluksu GSV istnieje kompleks działań terapeutycznych, które mogą być skuteczne bez usuwania lub ablacji GSV., Tak więc, poprzez leczenie tylko MPFF u pacjentów z C0s i C1S lub połączenie MPFF i operacji w celu wyeliminowania dopływów żylaków i zachowania GSV u pacjentów z C2, możliwe jest odzyskanie upośledzonej funkcji GSV u 78,2% pacjentów z sytuacyjnym refluksem GSV i znacząca poprawa funkcji GSV w 21,8% przypadków. Ponadto przemijający refluks GSV wieczorem powinien być bezwzględnym przeciwwskazaniem do ablacji tego centralnego tułowia podskórnego, który nie ma innej alternatywy.

MPFF jest zabiegiem, który próbuje wzmocnić napięcie żylne.,24 MPFF jest skutecznym instrumentem w leczeniu pacjentów z C0s i C0, 1s i przemijającym refluksem oraz po operacji u pacjentów z C2, u których doszło do niekompletnej eliminacji refluksu GSV. Ponadto w obu przypadkach zachowano główny kufer końcowy. Ważne jest również, aby podkreślić, że 40% pacjentów, którzy nadal mieli refluks po wyeliminowaniu dopływów żylaków odczuwało poprawę w swoim stanie po leczeniu MPFF., Wynikająca z tego normalizacja przepływu krwi w żyłach podskórnych kończyn dolnych pacjentów doprowadziła do znacznej regresji objawów klinicznych i znacznego wzrostu jakości życia. Dane potwierdzają, że leczenie MPFF jest podstawowym wielofunkcyjnym instrumentem, który zatrzymuje hiperwolemię ortostatyczną i zmniejsza obciążenie volemiczne GSV we wczesnych stadiach żylaków.

ogólnie rzecz biorąc, niniejsze badanie wykazało, że w codziennej praktyce medycznej należy zwrócić większą uwagę na wczesne stadia żylaków i szersze zastosowanie terapii farmakologicznej., Działania te pozwolą na zachowanie GSV u pacjentów sklasyfikowanych jako C0s, C0, 1s i C2. Można wysnuć hipotezę, że taki kierunek leczenia w flebologii może prospektywnie pomóc zmniejszyć liczbę pacjentów z późnymi (i ciężkimi) stadiami żylaków.

podsumowanie

1. Sytuacyjny refluks GSV, w którym czas trwania i zakres refluksu różni się w ciągu 24 godzin ze względu na czynniki zewnętrzne i wewnętrzne, wykrywa się u 33,3% pacjentów z C0s, C1S i C2, którzy odwiedzili klinikę podczas codziennej praktyki medycznej.

2., Wykrycie refluksu GSV nie powinno być głównym wskazaniem do ablacji GSV, centralnej końcowej linii podskórnej, która nie ma alternatywy; wręcz przeciwnie, przyczyny jego wystąpienia powinny być rozumiane za pomocą ultrasonografii duplex i testu DOL.

3. Leczenie MPFF jest podstawowym leczeniem uniwersalnym, które zmniejsza przemijającą Orto-zależną hiperwolemię regionalną, która wynika z osłabienia funkcji mięśniowo-tonicznej ściany żylnej., Leczenie tylko MPFF u pacjentów z C0s, C1S lub połączenie MPFF z eliminacją dopływów żylaków i zachowaniem GSV u pacjentów z C2, umożliwia przywrócenie upośledzonej funkcji GSV u 78,2% pacjentów z sytuacyjnym refluksem GSV oraz znaczną poprawę funkcji GSV u 21,8% przypadków.

4. MPFF doprowadziło do całkowitego zaniku ciężkości nóg u 87,2% pacjentów, a 12,8% pacjentów odczuło znaczny spadek intensywności ciężkości. Umiarkowany ból pod koniec dnia i skurcze nocne zniknęły u wszystkich pacjentów., Ponadto stwierdzono równoległą poprawę jakości życia wszystkich pacjentów, co wykazano przy użyciu CIVIQ-20: Wskaźnik globalny zmniejszył się z 50,63±7,43 do 29,33±7,18 po leczeniu.

1. Trendelenburg F. podwiązanie żyły odpiszczelowej w żylakach kończyn dolnych . Beitr Klin Chir. 1891;7:195-270.
2 . Bergan JJ, Schmid-Schönbein GW, Smith PD, Nicolaides AN, Boisseau MR, Eklof B. przewlekła choroba żylna. N Engl J Med. 2006;355(5):488-498.
3. Murad MH, Coto-Yglesias F, Zumaeta – Garcia m, et al., Systematyczny przegląd i metaanaliza leczenia żylaków. J Vasc Surg. 2011; 53 (suppl 5): 49S-65s.
4. Rasmussen L, Lawaetz m, Bjoern L, Blemings A, Eklof B. randomizowane badanie kliniczne porównujące ablację laserową do żyły odpiszczelowej do żyły odpiszczelowej z wynikiem klinicznym i dupleksowym po 5 latach. J Vasc Surg. 2013; 58 (2): 421-426.
5. Pittaluga P, Chastanet S. leczenie żylaków przez ASVAL: wyniki po 10 latach. Ann Vasc 2017; 38: e: 10.
6. Biemans AA, van den Bos RR, Hollestein LM, et al., Wpływ pojedynczych flebektomii dużego dopływu żylaków na wielki refluks żyły odpiszczelowej. J Vasc Surg 2014;2(2):179-187.
7. Atasoy MM, Oğuzkurt L. the ENDOVENOUS asval method: principles and preliminary results. Diagn Interv Radiol. 2016;22(1):59-64.
8. Zolotukhin IA, Seliverstov EI, Zacharova EA, Kirienko AI. Izolowana flebektomia prowadzi do zaniku refluksu żyły odpiszczelowej. Flebologia 2016; 1: 8-16.
9. Tsukanov YT, Tsukanov AY., Wartość predykcyjna jednodniowego testu obciążenia ortostatycznego na odwracalność odpływu żyły odpiszczelowej po flebektomii wszystkich dopływów żylaków. Int Angiol. 2017;36(4):375- 381.
10. Tsoukanov YT, Tsoukanov AY, Nikolaychuk A. Wielki przełyk żyły odpiszczelowej u pacjentów z objawami związanymi z przewlekłymi zaburzeniami żylnymi, ale bez widocznych objawów (C0s) i jego korekcja za pomocą leczenia MPFF. Flebolymphology. 2015;22(1):18-24.
11. Tsukanov YT, Tsukanov AY, kliniczna ocena ciężkości flebopatii poprzez określenie objawów ciężkości nóg. Angiol Sosud Khir., 2003;9(1):67-70.
12. Labropoulos N, Tiongson J, Pryor L, et al. Definicja refluksu żylnego w żyłach kończyn dolnych. J Vasc Surg. 2003;38 (4): 793-798.
13. Engelhorn CA, Manetti R, Baviera MM, et al. Progresja wzorców refluksowych w żyłach odpiszczelowych u kobiet z przewlekłą niewydolnością zastawek żylnych. Flebologia. 2012;27(1):25-32.
14. Lyseng-Williamson KA, Perry CM. Mikronizowana oczyszczona frakcja flawonoidowa: przegląd jej stosowania w przewlekłej niewydolności żylnej, owrzodzeniach żylnych i hemoroidach. Narkotyki. 2003;63(1):71-100.
15. Muller R. Traitement des varices par phleebectomie ambulatoire., Phlebologie. 1966;19(4):277-279.
16. Pittaluga P, Chastanet S, Locret T, Barbe R. Wpływ izolowanej flebektomii na refluks i średnicę żyły odpiszczelowej Wielkiej: badanie prospektywne. Eur J Vasc Endovasc Surg. 2010;40(1):122- 128.
17. Clarke H, Smith SR, Vasdekis SN, Hobbs JT, Nicolaides AN. Rola elastyczności żylnej w rozwoju żylaków. Br J. 1989;76(6):577-580.
18. Caggiati A, Philips m, Lametschwandtner a, Allegra C, Zawory w małych żyłach i żyłkach. Eur J Vasc Endovasc Surg. 2006; 32 (4): 447-452.
19. Caro CG, Pedley TJ, Schroter RC, Seed WA., Mechanika obiegu. Oxford University Press; 1978.
20. Raffetto J., Mammello F. Pathophysiology of chronic venous disease. Int Angiol. 2011;33(3):212-221.
21 . Tsukanov YT. Miejscowa hiperwolemia żylna jako kliniczne zjawisko patofizjologiczne żylaków. Angiol Sosud Khir. 2001;7(2):53-57.
22 . Caggiati A, Rosi C, Heyn N, Franceshini M, Acconcia M. C. związane z wiekiem odmiany różnych żył anatomii. J Vasc Surg. 2006; 44 (6): 1291-1295.
23 . Tsukanov YT, Nikolaichuk AI., Przypadek przemijającego (wieczornego, ortodoksyjnego) refluksu w stawie biodrowym u kobiety z żylakami siateczkowymi (C1s). J Vasc Med Surg. 2015; 3: 219.
24 . Ibegbuna V, Nicolaides AN, Sowade o, Leon m, Geroulakos G. elastyczność żylna po leczeniu Daflonem 500 mg. Angiologia.1997;48(1): 45-49.