Streszczenie
PIP: rolnicy w Azji Południowo-Wschodniej są obwiniani za wylesianie i są uważani za zacofanych lub ignorantów. Eksperci ds. rozwoju rolnictwa podjęli wysiłki, aby zachęcić rolników do przejścia na metody stacjonarne. Metody cięcia i oparzeń są stosowane na obszarach górskich o stromych zboczach, niskiej żyzności gleby i nieprzewidywalnych zagrożeniach naturalnych, aby umożliwić przetrwanie w środowisku utrudnionym do uprawy innymi metodami., Rolnicy mogą być stabilni lub migrujący i stosować metody rotacyjne lub pionierskie. Metody rotacyjne polegają na oczyszczaniu i wypalaniu co roku nowej działki, a następnie umożliwianiu regeneracji lasu na 10-20 lat. Gdy gęstość zaludnienia wynosi 40 / km2, metoda ta nie degraduje środowiska. Pionierstwo polega na oczyszczeniu pierwotnego lasu, uprawie przez kilka lat, aż do zniszczenia żyzności gleby, a następnie zastąpieniu jej niską produktywnością ” imperata cylindrica grass.”Pionierska tendencja powoduje długoterminową degradację środowiska., Wilgotne gleby zwrotnikowe mają tendencję do bezpłodności, a w wielu obszarach Azji Południowo-Wschodniej gleby są ubogie w składniki odżywcze i kwaśne. Popiół ze spalania zmniejsza również kwasowość gleby. W północno-wschodniej Tajlandii, 454 kg wapnia są uwalniane ze spalania jednego hektara dojrzałego lasu. Zaletą jest niedrogie naturalne nawożenie i wolność od ekspertów technicznych i importowanych części zamiennych. Częsta rotacja pomaga również rozszerzyć uprawy i zapewnić ochronę przed chorobami. Gęstość zaludnienia, konkurencja o ograniczone zasoby oraz presja społeczna i ekonomiczna sprawiają, że technika cięcia i wypalania jest nieodpowiednia., Potrzebne są jeszcze niedostępne alternatywne techniki rolnicze, które wykorzystują korzyści związane ze ścinaniem i spalaniem. Rolnicy są ofiarami wylesiania, chociaż mogą wydawać się złoczyńcami.