McNamara nie widział prywatnego kapitału jako realistycznej opcji w zaspokajaniu krytycznych potrzeb rozwojowych. Jednak jego poleganie na interwencji rządowej czasami oznaczało przymykanie oka na praktyki przymusu – na przykład mimowolną kolektywizację rolników w Tanzanii – i może doprowadzić Bank do zignorowania nieskuteczności i ekonomicznych kosztów polityki rządu.
kryzys naftowy
wstrząsy naftowe Lat 70.okazały się najpoważniejszym zagrożeniem dla walki z ubóstwem., Nie było już palące pytanie, Jak zmniejszyć liczbę ubogich, ale raczej jak zapobiec masowemu wzrostowi ich liczby. McNamara odpowiedział w swojej sprawdzonej metodzie: ocenia szkody, wyraża je liczbowo; a następnie pracuje nad rozwiązaniem. Oszacował, że kraje ubogie potrzebują dodatkowych trzech do czterech miliardów dolarów w ramach ulgowej pomocy i wezwał kraje przemysłowe i państwa produkujące ropę naftową do zapewnienia tego wsparcia. OPEC zgodził się zwiększyć swoje zobowiązania-2 miliardy dolarów do 1974, a do 1975 członkowie OPEC wnieśli 3 procent swojego PNB.,
dostosowanie strukturalne
w odpowiedzi na kryzys naftowy, McNamara wezwał kraje rozwijające się do dostosowania swojej polityki gospodarczej: zmienić model wykorzystania i produkcji energii, zwiększyć produkcję zbóż spożywczych, i zrewidować swoją politykę dotowanego kapitału, zawyżonych kursów walut i nadmiernych regulacji. Zwrócił się również do państw-darczyńców o aktywne wspieranie programów dostosowań strukturalnych., Zaapelował o zasadniczą reorientację polityki gospodarczej w celu osiągnięcia wyższych stóp oszczędności i Inwestycji, większej wydajności w krajowym wykorzystaniu kapitału i większego nacisku na sektor prywatny, niż wcześniej zalecał.
niektórzy dyrektorzy wykonawczy sprzeciwiali się tym programom: niektórzy nie postrzegali tej krótkoterminowej reakcji jako odpowiedniej dla instytucji mającej wspierać długoterminowe inwestycje; niektórzy czuli się nieswojo z tym, co uważali za nieuzasadnione wtargnięcie Banku do polityki gospodarczej danego kraju., Wsparcie dla dostosowania strukturalnego uzyskano dopiero wtedy, gdy Bank zapewnił dyrektorów, że będzie to krótkotrwały program zaspokajający natychmiastowe potrzeby. Operacje dostosowania strukturalnego stały się następnie głównym aspektem udzielania pożyczek przez grupę bankową w ciągu następnej dekady.