od momentu wynalezienia parowozu jego potencjał do napędzania statków był jasny. Wyzwaniem było przeniesienie energii wytworzonej przez silnik parowy do zasilania łodzi. Po kilku nieudanych projektach William Symington, Szkocki wynalazca, rozwiązał ten problem, projektując koło łopatkowe. Zadaniem symingtona było przemieszczanie łodzi po kanałach. Parowóz nie mógł konkurować z mułami poruszającymi w tym celu statki., Jednak amerykański wynalazca, Robert Fulton wziął pomysły Symingtona i zastosował je do budowy łodzi, która mogłaby podróżować po rzece Hudson. Robert Livingston sfinansował prace Fultona. Livingston przekonał legislaturę stanu Nowy Jork, aby przyznała mu monopol na podróż parową w Nowym Jorku, jeśli mógłby zapewnić łódź, która mogłaby podróżować z Nowego Jorku do Albany ze średnią prędkością 4 MPH. Fulton zbudował statek w Nowym Jorku, który stał się znany jako Clermont. Fulton korzystał z importowanego silnika parowego z fabryki parowej Watt w Anglii., Łódź miała 146 stóp długości i 12 Stóp szerokości, z płaskim dnem. Posiadał kute żelazne koło napędowe i metalowe kotły.
rankiem 17 sierpnia 1807 roku Clermont opuścił molo na Manhattanie i udał się do Albany. Trzydzieści dwie i pół godziny później „Clermont” przybył do Albany. Statek przebył 150-milową podróż ze średnią prędkością 4,5 km / h. Świat się zmienił.