Madame Lelica

ten kompleksowy przegląd zawiera informacje na temat epidemiologii, wielkości, stopnia zaawansowania, lokalizacji mózgu, objawów klinicznych, leczenia i czynników związanych z dłuższym przeżywaniem u 14 599 pacjentów z przerzutami do mózgu z powodu raka piersi; omówiono również molekularne cechy nowotworów piersi, które mogą rozwinąć przerzuty do mózgu, oraz potencjalne wykorzystanie tych predykcyjnych zmian molekularnych do zarządzania pacjentami i przyszłych celów terapeutycznych., Przegląd obejmuje dane ze 106 artykułów reprezentujących ten temat w dobie nowoczesnego neuroobrazowania (ostatnie 35 lat). Częstość występowania przerzutów do mózgu z powodu raka piersi (24% w tym przeglądzie) wzrasta ze względu na postępy w obu technologiach obrazowania prowadzące do wcześniejszego wykrycia przerzutów do mózgu i wprowadzenie nowych terapii skutkujących dłuższym przeżyciem z pierwotnego raka piersi. Średni wiek w momencie rozpoznania raka piersi i przerzutów do mózgu wynosił odpowiednio 50,3 i 48,8 lat. Przerzuty do węzłów pachowych odnotowano w 32.,8 % pacjentów, u których wystąpiły przerzuty do mózgu. Mediana odstępów czasowych między rozpoznaniem raka piersi a rozpoznaniem przerzutów do mózgu i od rozpoznania przerzutów do zgonu wynosiła odpowiednio 34 i 15 miesięcy. Najczęstszymi objawami występującymi u pacjentów z przerzutami do mózgu były bóle głowy( 35 %), wymioty (26%), nudności (23%), niedowład połowiczy (22%), zaburzenia widzenia (13%) i drgawki (12%). U większości pacjentów występowały liczne przerzuty (54,2%). Najczęstszymi miejscami przerzutów były móżdżek i płaty czołowe (odpowiednio 33 i 16%)., Z pierwotnych nowotworów, dla których zarejestrowano biomarkery, 37% to receptor estrogenu (ER)+, 41% ER-, 36% receptor progesteronu (PR)+, 34% PR-, 35% receptor ludzkiego nabłonkowego czynnika wzrostu 2 (HER2)+, 41% HER2-, 27% potrójnie ujemny i 18% potrójnie dodatni (TP). Leczenie u większości pacjentów składało się z podejścia multimodalności, często z dwoma lub więcej z następujących: radioterapia całego mózgu (52 %), chemioterapia (51 %), radiochirurgia stereotaktyczna (20 %), resekcja chirurgiczna (14 %), trastuzumab (39 %) dla guzów HER2 dodatnich i terapii hormonalnej (34 %) dla guzów ER i/lub PR dodatnich., Czynniki, które miały wpływ na rokowanie obejmowały stopień i rozmiar guza, liczne przerzuty, obecność przerzutów pozaczaszkowych, potrójny ujemny lub HER2 + status biomarkera i wysoki wynik Karnovsky ' ego. Nowe terapie, takie jak zastosowanie środków w celu zmniejszenia angiogenezy guza lub zmiany przepuszczalności bariery krew-mózg są badane ze wstępnymi wynikami sugerującymi potencjał poprawy przeżycia po przerzutach do mózgu. Inne potencjalne terapie oparte na zmianach genetycznych w guzie i mikrośrodowisku w mózgu są badane; są one krótko omówione.,