opis przypadku
56-letni mężczyzna z cukrzycą został przyjęty na oddział chirurgiczny z powodu zakażenia stopy. Po oczyszczeniu ropnia, zrzut został wysłany do laboratorium mikrobiologii do hodowli.
bezpośrednie badanie mikroskopowe materiału ropnego wykazało leukocyty i gram-dodatnie cocci. Hodowla na agarze 5% krwi owczej po nocnej inkubacji dała gładkie, podniesione, błyszczące, szaro-białe, beta-hemolityczne kolonie., Rozmaz Gram-dodatni Kolonii ujawnił gram-dodatni cocci w gromadach. Test katalazy wykonany z 3% H2 O2 na szkiełku szklanym był wielokrotnie ujemny. Pomimo negatywności katalazy, produkcja koagulazy była badana za pomocą probówki koagulazy test i dnaase test został wykonany na pożywce DNAase i były pozytywne, identyfikując organizm jako S. aureus. Obecny szczep różni się od Staphylococcus saccharolyticus i Staphylococcus aureus subsp. anaerobius poprzez wytwarzanie czynnika zlepiającego, produkcję kwasu z trehalozy, mannozy oraz redukcję laktozy i azotanów (4).,
identyfikacja izolatu jako S. aureus subsp. aureus został potwierdzony przez amplifikację PCR genów nuc i fem (5). Aby zidentyfikować mechanizm odpowiedzialny za brak aktywności katalazy, Sekwencja nukleotydowa genu S. aureus catalase w szczepie katalazo-ujemnym została wzmocniona przez PCR za pomocą zestawu primerów, Cat1 5 'TATAAATTGTGGGGATGAT3′ i Cat 2 5′ TCATAAACTGCTCAACTACGC3 ' (3).
całkowite DNA z S. aureus ekstrahowano metodą bromku cetylo−trimetyloamoniowego po wstępnej obróbce bakterii lizostafiną (1 mg ml-1) przez 1 h w temperaturze 37°C w Tris/EDTA / sacharozie., PCR przeprowadzono w objętości 50 µl zawierającej 50 ng genomowego DNA z odczynnikami i protokołami dostarczonymi przez producenta (Roche, Niemcy). Warunki reakcji Thermo cycler wynosiły 1 min. w temperaturze 94°C, 1 min. w temperaturze 52°C i 1 lub 1,5 min w temperaturze 72°C przez 30 cykli. Wszystkie amplifikacje PCR obejmowały wstępną denaturację w temperaturze 94°C przez 10 min oraz końcową inkubację w temperaturze 72°C przez 10 min. Amplifikowane produkty PCR analizowano metodą elektroforezy na 1% żelach agarozowych. Wynik PCR potwierdził, że ten izolat jest katalazo-ujemnym szczepem S. aureus.,
wrażliwość izolatu na antybiotyki oznaczono metodą dyfuzji dyskowej zgodnie z wytycznymi CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institute) (6). Stwierdzono, że szczep jest wrażliwy na imipenem, chloramfenikol, amoksycylinę, wankomycynę i oporny na oksacylinę, penicylinę, ceftriakson, erytromycynę, klindamycynę i amikacynę.
Izolaty katalazo-ujemnych S. aureus są niezwykle rzadkie. Odnotowano tylko kilka katalazo-ujemnych szczepów S. aureus (4, 7). Katalaza jest enzymem białkowym hemu, który rozkłada nadtlenek wodoru wytwarzany przez fagocyty., Produkcja katalazy nie wydaje się być niezbędna dla wzrostu S. aureus in vitro i In vivo (4, 8), ale jest mechanizmem obronnym przed zniszczeniem mikroorganizmu w komórkach fagocytarnych (2). Z drugiej strony, istnieje dobra korelacja pomiędzy aktywnością katalazy gronkowcowej a jej śmiertelnością u myszy (8). Może to tłumaczyć niską częstotliwość infekcji wywoływanych przez katalazo-ujemne szczepy S. aureus.
znaczenie kliniczne katalazo-ujemnych szczepów S. aureus wymaga dalszych badań. W poprzednich raportach, katalazo-ujemne S., szczepy aureus wyizolowano z próbek krwi, cewników, próbek wydzielania oskrzeli, owrzodzeń i innych ran związanych z infekcjami lub endemiami szpitalnymi(9-11). Jednak prawdziwa częstość występowania catalazo-ujemnego S. aureus jest nieznana, ponieważ wiele laboratoriów diagnostycznych nie wykonuje testu catalazy, ale używa plam grama, morfologii kolonialnej, testu koagulazy i innych testów biochemicznych do identyfikacji S. aureus., Podsumowując, należy zachęcać klinicystów i mikrobiologów do identyfikacji i zgłaszania tych nietypowych szczepów i zakażeń z nimi związanych, w celu ustalenia ich roli w patogenezie.