metoda
20-letni bezdomny biały mężczyzna (JO) został nieformalnie przyjęty do oddziału psychiatrycznego po doniesieniach o zachowaniu podpalania (np. śmiech podczas podpalania osób płynem do zapalniczek). Jako dziecko podpalił stodołę na zboczu wzgórza, co miałoby poważne konsekwencje dla wioski dalej na wzgórzu, gdyby nie została ugaszona. Kiedy został przyjęty do jednostki, uznano go za rażąco upośledzonego poznawczo., Jednak informacje dodatkowe wskazywały, że wcześniej był przeciętnym uczniem, ukończywszy 10 lat edukacji. Nie wykazywał problemów behawioralnych w ciągu ostatnich kilku lat edukacji. Pacjent miał krótkie okresy pracy fizycznej, najdłużej trwające 3 miesiące. Zaprzeczył, że miał jakieś długotrwałe związki. Miał ograniczony kontakt z matką. Ojciec pacjenta był alkoholikiem i popełnił samobójstwo dwa lata wcześniej, kilka miesięcy po stracie firmy. Policyjne bazy danych nie wykazały formalnej historii sądowej pacjenta.,
po przyjęciu na oddział stwierdzono, że JO ma niski nastrój związany z anhedonią, zmniejszoną motywację i objawy depresji poznawczej. Miał również prześladowcze urojenia; myśląc, że inni o nim mówili i wyśmiewali go. Przyznał się do przelotnych omamów wzrokowych i słuchowych. Polegały one na usłyszeniu „oddychania” w jego sypialni i zobaczeniu krwi na ścianie. Ponadto stwierdził, że widział „duchopodobnych ludzi, którzy wyglądali jak woda”., Podczas wywiadu diagnostycznego pacjent wskazał, że miał problemy z pamięcią, w tym trudności z zapamiętywaniem nazwisk, numerów telefonów, wizyt, kierunków i ostatnich wydarzeń.
rutynowe badanie poznawcze ujawniło trudności ze znalezieniem słów i utrzymaniem czytania. Ręczne zadania motoryczne były odpowiednie. Był zwyczajnie ubrany, ale rozczochrany i miał tępy wpływ, ubóstwo wyrazu twarzy i ubóstwo mowy., Co istotne, zdobył punkty w zakresie zaburzeń (18 poprawnych z 30 pozycji) na Mini Mental Status Examination (MMSE) (Folstein et al 2002), radząc sobie słabo na pomiarach pamięci krótkotrwałej, koncentracji i orientacji w czasie. Zdawał się, że czynił prawdziwy wysiłek, aby ukończyć testy i wydawał się zakłopotany swoją niezdolnością do odpowiedzi na pytania. Z wywiadu diagnostycznego wynika, że podpalenie nie miało miejsca jako wypadek podczas stanu splątania, takiego jak alkoholizm czy zatrucie narkotykami., Co więcej, podpalenie nie miało miejsca podczas ostrego epizodu maniakalnego lub epizodu psychotycznego w specyficznej odpowiedzi na urojenia lub polecenia z halucynowanych głosów. Pacjent nie spełniał kryteriów zaburzeń zachowania, ponieważ większość jego problemów behawioralnych ograniczała się do wybuchów werbalnych. Jako dziecko nie miał związku między podpalaniem a potencjalną szkodą, jaką może przynieść innym.
jego charakterystyczne zachowanie podopiecznego zostało opisane jako wycofane z powodu ubóstwa mowy., Jednak podczas wywiadu doszło do gwałtownej zmiany afektu, gdy zapytano go o to, co zrobił dla rozrywki. Pacjent zaczął się śmiać i uśmiechać, wskazując, że „lubił wkładać ludziom płyn do zapalniczek i podpalać ich”. Pacjent nadal był ożywiany podczas dyskusji na brutalne tematy (np. jak to jest zrzucać przedmioty z mostów autostradowych, aby spowodować wypadek). Był również czasami niestosowny seksualnie wobec kobiet i mówił o swojej chęci podróży do obcego kraju dla „mnóstwa seksu”., Przy innej okazji poprosił pracownicę zdrowia psychicznego, czy mogłaby zorganizować prostytutki przebrane za pielęgniarki, aby odwiedziły oddział szpitalny.
wcześniej JO doświadczył dwóch epizodów załamania, za co został przyjęty do szpitala. W obu przypadkach miał normalną tomografię komputerową i EEG. Upadki te przypisywano nielegalnemu zażywaniu narkotyków, prawdopodobnie opiatów. Eksperymentował z innymi lekami, w tym z marihuaną, ale nie wykazywał oznak uzależnienia. Podczas obecnego przyjęcia personel pielęgniarski zaobserwował jednak 2 uogólnione napady toniczno-kloniczne., Rutynowe badania krwi były prawidłowe, podobnie jak punkcja lędźwiowa (w tym badanie na nową odmianę choroby Creutzfeldta-Jakoba), badania przesiewowe HIV i EEG. Testy na nvCJD przeprowadzono ze względu na nasilenie zaburzeń poznawczych JO. Badanie MRI wykazało uogólniony zanik mózgu. JO był początkowo leczony przeciwdrgawkowym walproinianem sodu (300 mg bd, zwiększonym do 800 mg bd; stężenie w surowicy potwierdziło dawkę w zakresie terapeutycznym). Nie obserwowano dalszych napadów padaczkowych. Olanzapinę rozpoczęto 5 dni po walproinianie sodu., Testy neuropsychologiczne zostały przeprowadzone po przyjęciu i powtórzone 5 miesięcy później. Olanzapinę w dawce 10 mg rozpoczynano po badaniach początkowych i utrzymywano przez 5-miesięczną hospitalizację psychiatryczną. Zaburzenia percepcyjne i paranoja ustąpiły po wprowadzeniu olanzapiny. Podczas gdy zaburzenia zachowania stopniowo ustępowały, funkcje poznawcze stopniowo się poprawiały(patrz niżej).,
bateria testu neuropsychologicznego została zaprojektowana do oceny wielu dziedzin Poznania, w tym inteligencji przedoczodołowej (National Adult Reading Test), trwałej uwagi i koncentracji (Continuous Performance Test), elastyczności poznawczej i funkcji wykonawczej (płynność werbalna), języka (Boston Naming Test), pamięci werbalnej (Rey Auditory Verbal Learning Test), pamięci wzrokowej (Rey Complex Figure Test) i funkcji wizualno-przestrzennych (Test płata ciemieniowego) (Nelson and Willison 1991; Seidman et al 1997; Mitrushina et al 1999)., Częstotliwość poważnych incydentów klinicznych (na przykład samookaleczenie, groźne zachowanie i werbalne znęcanie się) zostały zauważone przez psychiatrów, pielęgniarki i pracowników zdrowia psychicznego i udokumentowane na wykresach medycznych.