wrażliwość na dodatki siarczynowe
SO2, jak również bycie jednym z rodziny dodatków siarczynowych, które są „spożywane” w żywności, jest również zanieczyszczeniem powietrza. Tak więc jedno z pierwszych odnotowanych działań niepożądanych wywołanych przez siarczyny sięga erupcji Wezuwiusza w 79 r. n. e., kiedy Pliniusz Starszy, którego drogi oddechowe były „konstytucyjnie słabe i wąskie i często zapalne”, zapadł się i zmarł po wdychaniu gazów siarkowych pochodzących z wulkanu [15]., Podczas gdy większość osób nie astmatycznych może tolerować do 5 ppm SO2, istnieją dowody na to, że duża liczba astmatyków jest nadwrażliwa na ten gaz (16, 17). Nie jest do końca jasne, dlaczego tak może być, ale może być tak, że u tych osób SO2 drażni drogi oddechowe, które są już „drgawki”. W przeciwieństwie do nadmiernej reakcji na gaz SO2, wrażliwość na siarczyny głównie odnosi się do wywoływania niepożądanych objawów po spożyciu lub pozajelitowej lub miejscowej ekspozycji na te dodatki., Chociaż wrażliwość na siarczyny może występować na wiele sposobów, wydaje się, że najczęściej pojawia się wywoływanie niekorzystnych objawów ze strony układu oddechowego (głównie wśród astmatyków). Szacuje się, że 3-10% astmatyków doświadcza takich objawów (7, 18, 19).
jeden z najwcześniejszych raportów sugerujących, że spożycie siarczynów może powodować podrażnienie dróg oddechowych został opublikowany w 1973 (5). Od tego czasu opublikowano liczne opisy przypadków i recenzje dotyczące zjawiska nadwrażliwości układu oddechowego na spożywane siarczyny., Pierwszy przypadek anafilaksji po spożyciu metadwusiarczynu sodu w sałatce restauracyjnej odnotowano w 1976 r. (6), a w następnym roku SO2 w napojach pomarańczowych wywołało astmę (15). Na początku lat 80. pojawiły się liczne doniesienia sugerujące, że spożycie siarczynów przez podatne osoby było przyczyną ciężkich działań niepożądanych. Mimo że wiele z nich dotyczyło odpowiedzi astmatycznej (19-21), odnotowano pokrzywkę i obrzęk naczynioruchowy (22), bóle brzucha i biegunkę (23), a także anafilaksję (24, 25)., W 1985 r. Yang I Purchase (26) poinformowali, że w Stanach Zjednoczonych odnotowano ponad 250 przypadków działań niepożądanych związanych z siarczynami, w tym sześć zgonów, podczas gdy w Kanadzie odnotowano 10 działań niepożądanych związanych z siarczynami i jeden zgon, uważany za związany z siarczynami.
w wyniku tych zgłoszonych działań niepożądanych, Amerykańska Agencja Żywności i Leków (FDA) podjęła w 1986 r.decyzję o zakazie stosowania siarczynów na owocach i warzywach, które miały być podawane na surowo lub prezentowane publicznie jako świeże., W przypadku żywności i napojów, w których dozwolone było stosowanie siarczynu, stężenie siarczynu >10 ppm należało podać na etykiecie (27). Pomimo wprowadzenia tych rozporządzeń nadal sporadycznie pojawiały się doniesienia o poważnych niekorzystnych skutkach po niezamierzonym spożyciu siarczynów. Potencjalnie poważny charakter wrażliwości siarczynowej podkreśla szereg doniesień o zagrażających życiu reakcjach na te dodatki (28-30).,
na początku lat 80.odnotowano również szereg doniesień o zaostrzeniach astmy i / lub uogólnionych reakcjach skórnych u pacjentów z astmą leczonych lekami rozszerzającymi oskrzela zawierającymi siarczyn (24, 31-33). W jednym z raportów podkreślono przypadek pacjenta, u którego występowała nadwrażliwość na metabisiarczyn i wystąpiła anafilaksja po spożyciu pokarmu podawanego metabisiarczynem (34)., Ten pacjent miał przedłużony przebieg kliniczny, wymagający dwóch wizyt na oddziale ratunkowym i trzech tygodni leczenia kortykosteroidami, co sugeruje, że nawrót choroby i opóźniony powrót do zdrowia mogły być związane z ciągłą ekspozycją na siarczyny podczas leczenia. Niektóre starsze, rzadko stosowane roztwory rozszerzające oskrzela, takie jak izoproterenol i izoetaryna, zawierają siarczyny w stężeniach wystarczających do wywołania skurczu oskrzeli u większości pacjentów z astmą, nawet przy braku wrażliwości na siarczyny w wywiadzie (35)., Przy dostępności selektywnych agonistów β2, takich jak albuterol, które nie zawierają siarczynów, te starsze roztwory rozszerzające oskrzela nie muszą być stosowane w leczeniu chorych na astmę.
obecność siarczynów w niektórych innych produktach farmaceutycznych jest również powodem do niepokoju. Istnieją doniesienia o reakcjach anafilaktycznych lub astmatycznych związanych ze stosowaniem miejscowych środków znieczulających zawierających siarczyny, a także gentamycyny, metoklopramidu, doksycykliny i kompleksu witaminy B (12)., Generyczna postać środka znieczulającego, propofol, zawiera metadwusiarczyn sodu i może powodować działania niepożądane, szczególnie w populacji dzieci i młodzieży (36). Leczenie anafilaksji u pacjentów wrażliwych na siarczyn stanowi również zagadkę w tym, że podawanie adrenaliny jest uważane za podstawowe leczenie anafilaksji, a mimo to wszystkie dostępne na rynku preparaty adrenaliny zawierają metabisiarczan (37)., Jednak nawet u pacjentów z poważną wrażliwością na siarczyny uważa się, że korzyści ze stosowania adrenaliny przewyższają ryzyko narażenia na siarczyny związane ze stosowaniem adrenaliny w nagłych przypadkach (38).
Valero i in. (39) opisano przypadek pacjenta, u którego wystąpiły epizody skurczu oskrzeli, które wymagały hospitalizacji po zastosowaniu wodorosiarczynu sodu w pracy. U technika fotograficznego (14) i radiografa (40) odnotowano także astmę zawodową wywołaną przez metabisiarczan., Astma zawodowa została zgłoszona u pracownika, który posypał ziemniaki suchym proszkiem metabisiarczynowym (41), a we Francji odnotowano trzy przypadki astmy zawodowej związane z narażeniem na metabisiarczyn (42). Stosowanie metadwusiarczynu sodu w przemyśle przetwórstwa ryb i krewetek, z powiązanym narażeniem na wysokie stężenia SO2, zostało zidentyfikowane jako niedoceniana przyczyna choroby zawodowej dróg oddechowych (43)., Odnotowano również zwiększoną częstość występowania astmy i zwiększoną śmiertelność związaną z astmą u pracowników celulozowni siarczynowej, prawdopodobnie w wyniku wielokrotnego narażenia na maksymalne stężenia SO2(44, 45).
w ciągu ostatnich trzech dekad przeprowadzono szereg badań prowokacyjnych w celu potwierdzenia wrażliwości siarczynowej i oszacowania jej częstości występowania u osób z sugestywnymi historiami., Interpretacja tych badań jest trudna, ponieważ kryteria wyboru pacjentów były zróżnicowane i mogły być stronnicze w stosunku do osób z nadwrażliwością w wywiadzie lub cięższą astmą. Ponadto dawka i fizyczna forma siarczynu stosowane w protokołach challenge są bardzo zróżnicowane, podobnie jak kryteria uznane za wskazujące na pozytywną odpowiedź (1, 7, 46-48). W związku z tym istnieje pewna niepewność co do rzeczywistego występowania wrażliwości siarczynowej wśród pacjentów z astmą, chociaż Literatura konsekwentnie podaje częstość występowania między 3 a 10% (1, 7, 19, 47, 49)., Astmatycy steroidozależni i osoby o wyraźnej hiperresponywności dróg oddechowych wydają się być bardziej narażeni na działania niepożądane na pokarmy zawierające siarczyny (8). Chociaż istnieje wczesna sugestia, że aż 30% zgłaszanych przypadków wrażliwości na siarczyny występuje u osób z nieznaną astmą w wywiadzie (50), późniejsze przeglądy literatury sugerują, że działania niepożądane na siarczyny były niezwykle rzadkie u osób bez astmy (1, 8). Istnieją pewne przesłanki, że wrażliwość oddechowa na siarczyny może być częstsza wśród kobiet (7, 51) i dzieci (52-54).,
chociaż literatura dotycząca występowania reakcji skórnych na siarczyny jest nieco ograniczona, badania sugerują, że gdzieś od 1 do 5% badanych plastrów może wykazywać wrażliwość skóry na te dodatki (55-57).
doniesienia w literaturze opisują niekorzystne reakcje dermatologiczne po ekspozycji na kosmetyki, takie jak kremy kosmetyczne do twarzy (58), farby do włosów (59) i fałszywe balsamy do opalania (57).,
ponadto leki miejscowe, takie jak leki przeciwgrzybicze (55) i kremy na hemoroidy (60) i krople do oczu (61), były związane z wywoływaniem objawów skórnych. Podobnie szeroki zakres narażenia zawodowego był również związany z niepożądanymi reakcjami skórnymi na siarczyny (13, 14, 62-66).