13 maja 1998 roku, o godzinie 15:45, Indie potajemnie przeprowadziły serię podziemnych testów jądrowych z pięcioma bombami w Pokhran w Radżastanie., Chociaż nie był to pierwszy raz, kiedy kraj testował swoją broń jądrową (pierwszy udany test odbył się w 1974 roku pod kryptonimem „uśmiechnięty Budda”), ten był z pewnością najbardziej pamiętny, jeśli wziąć pod uwagę czysty wpływ, jaki miał na swoje państwa i kraje sąsiadujące.
Pokhran-II (Aka operacja Shakti-98) to nazwa nadana serii testów, które składały się z jednej bomby termojądrowej i czterech bomb rozszczepieniowych., 13 maja 1998, krótko po zdetonowaniu wszystkich pięciu głowic, ówczesny premier Atal Bihari Vajpayee ogłosił Indie pełnoprawnym Państwem nuklearnym.
to stwierdzenie przyniosło konsekwencje. Liczne sankcje zostały nałożone na Indie przez takie kraje jak Stany Zjednoczone i Japonia.
w jednym z wywiadów senator USA Richard Shelby stwierdził, że niepowodzenie CIA w ustaleniu, że te testy mają się odbyć, było „największą porażką naszych agencji wywiadowczych w ciągu ostatnich dziesięciu lat lub więcej”.,
Atal Bihari Vajpayee, George Fernandes, APJ Abdul Kalam, R Chidambaram, Bhairon Singh Shekhawat i Pramod Mahajan w Pokhran po testach jądrowych w dniach 11 i 13 maja 1998 roku. Photo: Pramod Pushkarna
chociaż zagraniczne kraje postrzegały Indyjski program jądrowy jako Zagrożenie, szef organizacji ds. badań i rozwoju obrony (DRDO) Apj Abdul Kalam na konferencji prasowej wyraźnie wspomniał, że broń jądrowa służy „bezpieczeństwu narodowemu”.
w pewnym sensie Kalam miał rację., Jak stwierdził, w ciągu ostatnich 2500 lat ani razu Indie Nie najechały poza terytorium, ale wielu obcych najeźdźców oblegało części subkontynentu. W telewizji narodowej premier Indii oświadczył, że Indie nigdy nie będą pierwszymi, którzy zainicjują broń jądrową, a także powstrzymają się od użycia głowic przeciwko krajom, które nie zdobyły żadnych własnych.
wśród tych wydarzeń, bardzo ważne pytanie, że większość ludzi tęskni jest, jak Stany Zjednoczone nie udało się zidentyfikować z góry, że Pokhran-II miał się odbyć?, Jest to dobrze udokumentowany fakt, że satelity warte miliardy były używane do szpiegowania Pokhran przez cały czas. W rzeczywistości, unoszące się nad Pokhran były cztery satelity, które były tak zaawansowane technologicznie, że mogły być nawet użyte do policzenia liczby zielonych łatek, które Żołnierze armii indyjskiej mieli na swoich ubraniach. Nazywano ich „miliardowymi szpiegami”. A wszystko, co Indie miały przeciwko nim, to „Regiment 58 Engineers” z armii indyjskiej.
w jaki sposób Indie skutecznie „oszukały” CIA?
Chidambaram and Kalam in army fatigues in Pokhran, 1998., Photo: India Today
mniej znanym faktem jest to, że ci mężczyźni mieli półtora roku na próbę tego, co mieli zrobić. Każdy ruch był zaplanowany i wymagał czasu, aby go sformułować. Siły przemyślały każdy aspekt misji.
dostęp Indii do najnowocześniejszych satelitów dał jej kluczowe informacje na temat tego, co można, a czego nie można zobaczyć z kosmosu. Naukowcy pracowali na miejscach testowych tylko w nocy, kiedy satelity nie byłyby w stanie uchwycić wyraźnych obrazów z powodu braku światła. Gdy zbliżał się świt, wszystko było ustawione tak, jak było poprzedniego dnia., Kiedy analitycy z Centralnej Agencji Wywiadowczej (CIA) pobrali obrazy z satelitów następnego dnia, wydawałoby się, że nie przeniesiono ani jednego pasma. Dodatkowo, w miejscach, gdzie wykopano dziury, piasek był wyrównany w kierunku wiatru. Zapobiegło to podejrzeniom, gdyż nieprzejrzysty piasek mógł sygnalizować aktywność.
ale satelity nie były jedyną rzeczą, która mogła zagrozić tajemnicy misji. CIA szpiegujące komunikację nie było wiadomością. Aby temu przeciwdziałać, do szyfrów użyto słów kodowych., Jeden wał nosił nazwę „Biały Dom” lub nawet „whisky”, podczas gdy drugi nazywał się”Taj Mahal”.
kiedy naukowcy z DRDO i Bhabha Atomic Research Centre (BARC) przyjeżdżali odwiedzić Pokhran, udali się pod przykrywką i nosili mundury wojskowe. Naukowcom podawano fałszywe nazwiska. APJ Abdul Kalam zmienił nazwisko na Generał Major Prithvi Raj, a Rajagopala Chidambaram na „Natraj”., Nadwyżka wykorzystania codewords była tak wydajna, że mówi się, że jeden starszy naukowiec był znany z narzekania, wyrażając, że uznał codewords za bardziej skomplikowane niż obliczenia fizyki.
W ciemności
czasami, aby chronić tajemnicę misji i uniknąć przecieków, Indie musiały trzymać własnych urzędników w ciemności, w tym George Fernandes, ówczesny minister obrony, który nie został poinformowany o poufnym spotkaniu, które miało miejsce między Vajpayee, Kalam i Rajagopala Chidambaram (ówczesny szef energii atomowej), aby omówić testy broni jądrowej.,
ważne jest również, aby pamiętać, co Indie osiągnęły w tych trzech dniach. Fot. PTI
jednak wielu wierzy, że Indie w zamian stworzyły historię. Jeśli tajemnica była kosztem, niech tak będzie. Przed detonacją tylko kilku ministrów wiedziało o testach. Na liście znaleźli się m.in. Lal Krishna Advani, George Fernandes, Pramod Mahajan, Jaswant Singh i Yashwant Sinha.
jeśli chodzi o CIA, nie byli świadomi, że testy miały miejsce, dopóki Vajpayee, ówczesny premier, ogłosił wyczyn Indii w telewizji., Amerykańscy urzędnicy obwinili New York Times, stwierdzając, że daily opublikował artykuł, który głosił, że CIA szpieguje indyjskie miejsca testów jądrowych i ujawnił informacje o istnieniu amerykańskich satelitów szpiegowskich nad Pokhran. Te przecieki najwyraźniej dały Indiom znać. Uważam, że w tym wszystkim, jeśli jest jedna rzecz, którą Stany Zjednoczone powinny nauczyć się o Indiach, to powinno być to, że Indie są bardzo dobre w utrzymywaniu tajemnic.,
testy jądrowe mogły zostać przeprowadzone nieco ponad 17 lat temu, ale konieczne jest, aby wziąć pod uwagę, że Pokhran-II nie byłby znany jako sukces, gdyby nie naukowcy i rząd, którzy wykonali w synergii.
ważne jest również, aby pamiętać, co Indie osiągnęły w tych trzech dniach. Nie powinniśmy jednak zapominać, że nazwa Indii znajduje się na tej samej liście co Korea Północna, jeśli chodzi o układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej.
przeczytaj również: OnePlus 6 jest dobry, ale oto dlaczego powinieneś czekać na OnePlus 6T