„mylisz się co do wszystkiego, mamo. Nienawidzę cię. I twoje włosy też mi się nie podobają!”krzyczała moje pięcioletnie dziecko, starając się jak najlepiej uderzyć mnie w nogę. Jej krzyczące dopasowanie, które trwało niekończącą się godzinę, zostało wywołane, gdy poprosiłem ją, aby założyła buty, żebyśmy mogli wyjść do sklepu. Na szczęście tym razem nikomu nic się nie stało.
nazywamy te epickie napady (krzyki, kopanie, rzucanie rzeczy) huraganami., Złapie mnie, spróbuje mnie uderzyć i podrapać, a ja spróbuję ją powstrzymać, żeby nie skrzywdziła żadnego z nas. Podczas gdy zwykle lepiej się zachowuje w miejscach publicznych, wychodziłem ze sklepu, ciągnąc moją krzyczącą córkę więcej razy, niż chciałbym przyznać. W każdej chwili moje słodkie dziecko może przekształcić się w coś nie do poznania.
podobnie jak inni rodzice niepokornych dzieci, byłem w kompletnej stracie. Może być trudno wiedzieć, co powoduje, że nasze dzieci działają, jakie kroki są potrzebne, aby powstrzymać zakłócające zachowanie i kiedy szukać pomocy., Nic nie przygotowało mnie do wychowywania niepokornego dziecka, ale jak się dowiedziałem, wiadomości nie są takie złe: są rozwiązania dla rodzin, które mają niepokorne dzieci.
co definiuje wyzywające dziecko?
moja córka była miłym, łatwym dzieckiem. Nagle wszystko się zmieniło, gdy skończyła trzy lata. Niszczyła książki i pisała na ścianach (czasami tuż przede mną), a kiedy próbowałem ją powstrzymać przed zrobieniem czegoś, przyniosłoby to kolejny huragan. Mogłem korzystać z nagród, grozić konsekwencjami i zabierać cenne zabawki, a ona i tak odmówi tego, o co prosiłem., Od czasu do czasu (tylko po to, by trzymać mnie na palcach), podporządkowywała się—to było takie nieprzewidywalne.
„Od około 15 miesięcy do 27 miesięcy każdy dzień był wyczerpującą bitwą woli”, mówi. Ale jak jej córka nauczyła się mówić i negocjować jej sposób w życiu, rzeczy stały się trochę łatwiejsze. Niech Bóg pomoże każdemu, kto próbował ją pogonić. Doprowadziło to do ” napadu złości kategorii piątej.”
Defiance to widmo., Istnieją dzieci o silnej woli, które właśnie urodziły się w ten sposób, inne, które mogą reagować na krótkotrwałe traumatyczne wydarzenie, i dzieci, które mogą być formalnie zdiagnozowane jako mające bardziej ekstremalny stan zwany opozycyjnym Defiant Disorder (ODD).
zazwyczaj diagnozuje się dziecko na podstawie anegdotycznych dowodów od rodziców lub opiekunów, którzy często ponoszą ciężar wyzywającego zachowania dziecka. National Institute for Trauma and Loss in Children (TLC), USA, organizacja, która zapewnia programy treningowe traumy dziecięcej, zauważa, że bardzo trudno jest zaobserwować wyzywające zachowanie w warunkach klinicznych, w których dzieci mogą nie działać. Diagnozę dziwności definiuje się jako wzorzec drażliwego nastroju, kłótliwego zachowania i mściwości, który trwa co najmniej sześć miesięcy. Dziecko jest często łatwo zirytowane lub urażone, szybko traci panowanie nad sobą, kłóci się z autorytetami i odmawia przestrzegania zasad. Często wyzywające dzieci celowo prowokują innych i obwiniają ich za własne błędy lub niewłaściwe zachowanie.,
według raportu Amerykańskiej Akademii Psychiatrii Dzieci i młodzieży (Aacap), od jednego do 16 procent dzieci i młodzieży ma dziwne. Chłopcy z dziwnymi są bardziej skłonni do kłótni z Dorosłymi i tracą temperament, podczas gdy dziewczyny mają tendencję do kłamania i nie współpracują.
ważne jest jednak, aby oddzielić dziecko chronicznie wyzywające (lub dziecko z dziwnym) od dziecka, które wykazuje destrukcyjne zachowanie z powodu ostrej traumy w ich życiu (takiej jak rozwód lub nagły ruch)., Jako reakcja na traumatyczne wydarzenie, defiance ma tendencję do tymczasowego; przy konsekwentnym wsparciu rodziców, zachowanie powinno być krótkotrwałe.
dlatego ważne jest, aby przyjrzeć się temu, co może być przyczyną takiego zachowania. „Zaburzenia te są błędnie diagnozowane, ponieważ koncentrujesz się na zachowaniach, a nie na ich przyczynie, która może być traumą” -mówi Clair Mellenthin, LCSW, RPT-S, zarejestrowany terapeuta z siedzibą w Utah, który pracuje z niepokornymi dziećmi i ich rodzicami. „Ważne jest, aby dotrzeć do źródła zachowania.”
co budzi niepokorne dziecko?,
słowo „trigger” stało się hasłem naszej dekady, ale termin ten jest tutaj odpowiedni. W miarę zdobywania większej wiedzy z zakresu psychologii i badań behawioralnych staje się jasne, że zachowania mogą być wywoływane przez Wydarzenia lub przypomnienia o wydarzeniach, które są lub były traumatyczne dla dziecka.
moje dziecko miało problemy zdrowotne, które miały wpływ na jej zachowanie. Ponieważ tak wiele z jej młodego życia było poza jej kontrolą, starała się odzyskać część tej kontroli, gdziekolwiek mogła ją zdobyć. Wszystko, co zagrażało jej poczuciu kontroli, wywoływało napad złości., Stitt miała podobne doświadczenia ze swoją córką—sprawy nasiliły się, gdy nie szły po jej myśli.
wszystko, co zmniejsza zdolność dziecka do radzenia sobie, może być również wyzwalaczem, więc sen i głód często odgrywają ważną rolę. Sujay Kansagra, lekarz i dyrektor Duke University Pediatric Neurology Sleep Medicine Program, mówi, że uzyskanie odpowiedniego snu jest krytyczna. „Sen jest podstawowym filarem wspomagającym prawidłowe funkcjonowanie mózgu”, mówi. „Bez niego wszyscy jesteśmy podatni na zakłócenia w energii, nastroju i zachowaniu. Zły sen może pogorszyć problemy behawioralne u dzieci, może być przyczyną.,”Ten problem może stać się szczególnie problematyczny z wprowadzeniem technologii i jej negatywnego wpływu na sen, mówi. Nieoczekiwane zmiany w rutynie, surowo sformułowane rozkazy werbalne, niespójne przejścia między działaniami lub sytuacjami, dezaprobujący język ciała lub prośby, które nie są odpowiednie dla rozwoju, są również częstymi wyzwaniami .
moje dziecko jest wyzywające—co mam teraz zrobić?
wczesna interwencja jest kluczowa w przypadku niepokornego dziecka., Dostępnych jest kilka różnych opcji leczenia, ale najbardziej udane opcje zwykle obejmują kombinację treningu rodzicielskiego i terapii zabawą lub rozmową, w zależności od wieku dziecka i nasilenia defiance. W rzeczywistości badania wykazały, że najskuteczniejszym sposobem zmniejszenia problemów behawioralnych jest wczesna interwencja rodziców i szkolenie. (Często szkolenie rodzica jest łatwiejsze niż szkolenie dziecka.) Dziwne dzieci, które pozostają nieleczone mogą przejść na bardziej ekstremalny stan zwany zaburzenia zachowania, które mogą prowadzić do nadużywania substancji i przestępczości.,
jako terapeutka zabaw, która często konsultuje się z rozdrażnionymi rodzicami, Clair Mellenthin zgadza się, zauważając, że dyscyplina z niepokornymi dziećmi może być trudna. „Autorytarne podejście zwykle się odwraca” – mówi. „Zamiast tego spróbuj złapać swoje dzieci w akcie dobrego zachowania i użyj pozytywnego wzmocnienia. Większość z tych dzieci ma niską samoocenę, a gdy rodzice są bardziej Karni, ma tendencję do wzmacniania negatywnych zachowań i pogarszania ich problemów z samooceną.,”
jasne jest, że wyzywające dzieci wymagają wyjątkowego podejścia do rodzicielstwa i dyscypliny, które może być frustrujące. Julie Polanco desperacko chciała pomóc swojemu niepokornemu synowi i uzdrowić rodzinę. „Najpierw wypróbowaliśmy wiele konwencjonalnych strategii dyscypliny, a żadna z nich worked…In fakt, pogorszyło mu się.”Przerwy czasowe, kary i uziemienie nie działały. W końcu, mówi, mieli objawienie. „To nie on potrzebował zmian, my byliśmy. Byliśmy tak skupieni na złym zachowaniu, że nie zdawaliśmy sobie sprawy, że czuł się niekochany i odrzucony.,”
Polanco odkryła, że zapewnienie synowi większej kontroli poprawiło jego poczucie własnej wartości i uczyniło go szczęśliwszym. Postanowili skupić się na jego mocnych stronach i budować jego pewność siebie, słuchając go i oferując wsparcie. Logiczne konsekwencje, takie jak praca, aby spłacić skradziony przedmiot, działały najlepiej.
jeśli chodzi o mnie, zdałem sobie sprawę, że nie mogę być rodzicem mojej pięciolatki, tak jak wychowałem jej starszą siostrę. Musiałem dać jej wybór, a nie rzutować na nią moją wolę—musiałem dać jej miejsce., Kiedy wpadła w szał, musiałem dać jej miłość i pozostać fizycznie obecnym, nie pozwalając jej nikogo skrzywdzić. Czułem się jak delikatny taniec. W końcu jednak szukałam terapii dla obu moich dziewczyn, która obejmowała szkolenie dla mnie, jak zaspokoić ich wyjątkowe potrzeby.
terapia zrobiła dla mnie tyle samo, co dla nich. Spotkałem się z terapeutą piętnaście minut przed każdą sesją. Pomogła mi udoskonalić moje techniki rodzicielskie, nauczyła mnie nowych sposobów relacji z nimi i prowadzenia ich. Rozkwitły.
rodzice, nie musicie tego robić sami, a jest nadzieja.,
u większości dzieci objawy ODD z czasem ulegają poprawie. Raport AACAP twierdzi, że 67 procent dzieci, u których zdiagnozowano ODD, będzie bez objawów w ciągu trzech lat, jeśli otrzyma leczenie. Inne badania pokazują, że im młodsze dziecko jest w momencie diagnozy, tym mniej prawdopodobne jest, że ich objawy całkowicie ustąpią. Ale co to oznacza dla ich przyszłości?
Po pierwsze, ich szanse na sukces znacznie wzrosną, jeśli otrzymają leczenie. A doskonałe rodzicielstwo to długa droga. Nauka mówi nam również, że odrobina odwagi może pomóc gimnazjalistom na drodze., W 40 – letnim badaniu wzdłużnym opublikowanym w psychologii rozwojowej w 2015 roku stwierdzono, że defiance był głównym wskaźnikiem w określaniu, które dzieci przeszły do udanych dorosłych (zgodnie z definicją poziomu dochodów).
„jednym z wyjaśnień może być to, że osoby o wyższym poziomie łamania reguł i wbrew władzy rodzicielskiej mają również wyższy poziom gotowości do stawania w obronie własnych interesów i celów, cecha, która prowadzi do bardziej korzystnych indywidualnych wyników” – mówią naukowcy., Innymi słowy, są doskonałymi negocjatorami wynagrodzeń i są wytrwali w obliczu oporu, jeśli chodzi o osiągnięcie swoich celów.
Mellenthin zgadza się. „Te dzieci są takie odporne”, mówi. „Mają tyle siły i determinacji. Cechy, które doprowadzają cię do szaleństwa jako rodzica, pomogą im odnieść sukces jako dorośli.”
córka Stitta, która ma teraz 21 lat, jest siłą, z którą należy się liczyć. „Za wszystko, co ceni, była skupiona i napędzana w swoim podejściu. Obecnie pisze pracę dyplomową na kierunku neurobiologia ” Stitt notes., Mówi, że jej córka jest konsekwentnie zmotywowana, pracowita i zorganizowana.
Po zmianie strategii wychowawczej, Polanco również widziała, jak jej syn rozkwita, staje się liderem i staje w obronie siebie. Jeśli chodzi o moją córkę, która ma jeszcze sześć lat, przyszłość pozostaje nieznana, ale pełna nadziei. Patrzenie, jak uczy się jeździć na wrotkach bez niczyjej pomocy, było wyraźnym dowodem jej uporu. Nie mam wątpliwości, że osiągnie wszystko to, do czego zmierza – jej opór staje się coraz bardziej produktywny.
u dzieci może występować szeroki zakres deficytów., Jeśli czujesz, że opór Twojego dziecka jest uciążliwy w szkole lub w domu i trwa dłużej niż możesz tolerować, prawdopodobnie nadszedł czas, aby zwrócić się o profesjonalną pomoc. Na szczęście, dzięki leczeniu i szkoleniu zarówno dla rodzica, jak i dziecka, niepokorne dzieci mogą prowadzić szczęśliwe, satysfakcjonujące i udane życie.