wykrył kosmyk włosów na wardze szklanki do picia i nie może kontynuować. Nie tylko małe włosy, ale „duże, brzydkie, czarne włosy”, które psują jego jumbo tumbler Chivas na skałach.
wkrótce wszyscy w tawernie Woody Creek w tej skalistej wiosce-od kierownika po barfly-trzymają szklankę do światła i badają ją z koncentracją rządowych inspektorów zdrowia., Nikt nie widzi żadnych ciał obcych, z wyjątkiem Thompsona, który wpadł w warczącą gorączkę, próbując zmusić kogoś do przyznania się, że nie ma tylko halucynacji.
W końcu barmanka Mary Harris rozwiązuje kryzys. – Tak-mówi, obracając szklankę dookoła i wokół-teraz widzę włosy.”Potwierdzony w końcu, Thompson spokojnie powraca do swojej dyskursu.,tego literackiego lwa szaleństwa, który włóczył się po korytarzach władzy dla magazynu Rolling Stone z kwartą Dzikiego indyka w jednej ręce i butelką amfetaminy w drugiej; „dobrego lekarza”, którego strach i wstręt do amerykańskiej polityki wyrażały się w żartobliwie wituperatywnych atakach na Narodowe osobistości polityczne; założyciela i głównego praktykującego osobliwą markę „nowego dziennikarstwa”, która uważała, że historia pisarza zmagającego się z szaleństwem spowodowanym narkotykami i alkoholem była o wiele ciekawsza niż to, co przypisali jego redaktorzy.,
dziś jednak pojawia się nowa i prawdopodobnie ulepszona wersja Huntera S. Thompsona-uspokojonego, prawie pogodnego, bazgroła poważnej prozy politycznej z krajową kolumną syndykatu, który na chwilę siedzi na krześle prawdziwego Naugahyde w swoim ulubionym rodzinnym wodopoju i wykazuje wszystkie oznaki kogoś zdolnego do działania, no, normalnie .
różni się zarówno człowiek, jak i jego przesłanie., Ma teraz 50 lat, po pierwsze, i wie, że to, co było urocze, gdy miał 30 lat, lub Dzikie, gdy miał 40 lat, przybiera patetyczną patynę z big Five-O. skandaliczne stroje hawajskich koszul, luźnych szortów i wysokich trampek są mieszane w dzisiejszych czasach z góralskimi spodniami khaki i flanelowymi koszulami. (Oczywiście jego ulubione spodnie to jeszcze te w dzień-Glo orange z białymi jednorożcami.) Diatryby przy wysokich decybelach ustąpiły miejsca dyskusjom tak cichym, że można je było przenieść do biblioteki.,
a czasami, jeśli Na Zewnątrz świeci księżyc żniw, a powietrze jest tak rześkie jak lśniące jabłko McIntosha, człowiek, który kiedyś szydził ze Stanów Zjednoczonych jako narodu 220 milionów sprzedawców używanych samochodów „bez skrupułów, aby zabić kogokolwiek innego na świecie”, brzmi podejrzanie jak machający flagami, republikański patriota z urodzenia.
„to jedyny naród na świecie, w którym twój głos jest słyszalny. Robisz różnicę” – mówi z widoczną szczerością Nowy Thompson. „Masz coś do powiedzenia., Demokracja naprawdę nie jest zła
pomysł, jeśli zwracasz na to uwagę.”
jednym z powodów, dla których zmiana wydaje się tak znacząca, jest to, że do niedawna Thompson nic nikomu nie napisał. W rzeczywistości przez ostatnią dekadę Thompson był odludkiem na swojej 100-akrowej farmie, zadowolonym z pozostawienia obrazu Gonzo nienaruszonego, zamiast zadawać sobie trud zastąpienia go publicznie.
właściwie, on i jego przyjaciele mówią, że to nie tyle Thompson zniknął; po prostu wydawał się zadowolony, że pozwolił światu kręcić się przez kilka lat., „Ludzie myślą, że jego mózg został usmażony. Ale to nieprawda. Jest bystry jak łza” – mówi jego wieloletni przyjaciel, przedsiębiorca z Aspen, Dan Dibble. Był bardzo świadomy i zaangażowany, i po prostu nikomu ostatnio nie przeszkadzał.
Sam Thompson raczej nieśmiało dyskutuje o zmianie. „Po prostu żyję inną stroną życia” – wyjaśnia. A co z jego poprzednim życiem? „Nic z tego nie wydaje mi się szalone, naprawdę. Cóż, „mamrocze bez wyjaśnienia,” może ożeni się z tym grubasem w Bimini.,”(W rzeczywistości Thompson, który jest rozwiedziony, znany jest z sukcesji znacznie młodszych dziewczyn.)
ale nowy Thompson jest bardziej „zorganizowany”, „bardziej” wrażliwy”,” bardziej „otwarty na poważną wymianę intelektualną” – twierdzą jego przyjaciele. To może być odzwierciedleniem zmieniających się czasów, a nie tylko transformacją samego Thompsona. – Nie nazwałbym tego dojrzałością-mówi Dibble-bo . . sukcesy odnosił w wieku 30 lat, więc nie był dzieckiem. Ale czasy były wtedy bardziej szalone I Hunter wychodzi naprzeciw wszystkim wyzwaniom za wszelką cenę., A jeśli czasy są łatwiejsze, jak teraz, to i on jest łatwiejszy.”
felietonista polityczny
aby potwierdzić, że Gonzo nie żyje, wystarczy spojrzeć na stos kolumn politycznych, które pisał dla San Francisco Examiner od 1985 roku. (Nowo zakupiony przez North American Syndicate, kolumna również pojawia się w około dwóch tuzinach gazet od sierpnia.,) Po pierwsze, Thompson poświęca prawie wszystkie swoje 1000 słów tygodniowo na dyskusję o kandydatach na prezydenta z 1988 roku i problemy zamiast komicznie zawyżonych relacji z jego nieszczęśliwych wypadków z narkotykami, Dobermanami i obłąkanymi krasnoludkami.
nowy Thompson ma prawa do pierwszego wywiadu z Garym Hartem po skandalu Donny Rice. Dzwoniąc do swojego starego przyjaciela, po czym w odosobnieniu, Thompson poprosił Harta o ocenę szans pozostałych kandydatów Demokratów. Hart ' s answer: oni wszyscy byli o 12 do 1.,
Nie tak, mówi Thompson, który twierdzi, że ” zrobił mu wielką przysługę. To było tak mądre, jak cytowano jego słowa po tym całym narzekaniu i narzekaniu na ten Seks.”
Twierdzi Thompson: „byłem tak daleko przed historią, że nie mogłem tego potwierdzić.,”Dzień przed wyjściem The Herald na ulice, Thompson powiedział, że Hart poznał Rice' a w domu swojego sąsiada, byłego wokalisty rockowego Eagles, Dona Henleya. „Dwie godziny później miałem jej zdjęcie, które dostałem od ochroniarza Henleya.”)
Thompson jest słusznie dumny, że nawet w czasach Gonzo dziennikarze głównego nurtu uznali, że pod całym tym bełkotem wywołanym LSD kryje się często bystry analityk polityczny. Nawet nieżyjący Stewart Alsop posunął się do cytowania Thompsona w jego dobrze poczytnym, choć konserwatywnym felietonie w Newsweeku., Garry Wills, między innymi, chwalił książkę Thompsona z 1973 roku, „Fear and Loathing on the Campaign Trail ’72”, jako najbardziej wnikliwe badanie tegorocznych wyborów prezydenckich.
Thompson tak bardzo uzależnił się od polityki narodowej w 1972 roku-„jak królik jack uzależnia się od biegania po drogach” – że zaczął obstawiać wyniki każdego prawyboru.praktyka ta trwa do dziś. „Po prostu odkryłem, że to dobry sposób, aby się go nauczyć”, mówi.
, „Jestem rzemieślnikiem. Tak postrzegam swój biznes-jako hazardzistę, a nie jako dawcę mądrości-mówi Thompson, zamawiając kolejny kubek Chivas. „Ale jeśli chcesz wiedzieć, kto będzie prezydentem w przyszłym roku, jestem prawdopodobnie najlepszą osobą, aby zapytać.”
delektowanie się nową rolą
może nie być do końca bezczynnością. W kolumnie Egzaminacyjnej dotyczącej wyborów w połowie kadencji w 1986 roku, Thompson poprawnie wybrał 15 z 17 wyborów do Senatu., I chociaż usiadł w kampaniach prezydenckich w 1980 i 1984 roku, ponieważ twierdzi, że nikt mu nie zapłacił za pisanie o nich, delektuje się każdą sekundą konkursu z 1988 roku, teraz, gdy znowu ma krajowe ujście do pisania.
rzeczywiście, zachwyca godzinami rozmawiając o takich sprawach jak bitwa o bierzmowanie nad kandydatem do Sądu Najwyższego Robertem Borkiem., Pewnej nocy, po obejrzeniu każdej minuty przesłuchań w telewizji i powieszeniu każdego słowa „Nightline” przez tygodnie, Thompson zebrał personel Tavern bar-opiekując się razem na toast „za śmierć Borka.”
lubię oglądać rozlew krwi. Lubię oglądać walkę. Wszyscy jesteśmy do tego lepsi” – wyjaśnia Thompson. „Im bardziej zajmuję się polityką, tym bardziej traktuję ją poważnie.”
ale nie do końca. Był na przykład moment, gdy pół roku temu zagroził życiu wiceprezydenta George ' a Busha podczas przemówienia na Uniwersytecie Marquette w Milwaukee., „Do sali wypełnionej 3000 jezuickich dżentelmenów, nie mniej” – wzdycha.
nie chodzi tylko o to, że porównał Busha do Nazistowskiego wyznawcy Alberta Speera, czy nazwał go „najpodlejszym yuppie, jaki kiedykolwiek żył”, czy opisał go jako „złego demonicznego Polityka.”Prawda jest taka ,że” mówiliśmy o poczuciu winy, a mnie poniosło ” – przyznaje Thompson. „Powiedziałem w rzeczywistości, że George Bush jest tak winny, że jeśli ty z Jezuickiej perswazji wierzysz w to, w co wierzy twoja wiara, to będziesz musiał zdeptać George' a Busha na śmierć.”
pauzuje., „Potem wezwałem do głosowania. Uwierzyli, 2 do 1.”
wizyta Secret Service
Stary Thompson odrzuciłby wybuch jako zabawny, jak wtedy, gdy oskarżył NBC newsman Johna kanclerza o doprawianie jego drinka czarnym kwasem, rodzajem LSD. Już nie, mówi, zwłaszcza, gdy Secret Service przyjechało z Denver w maju, aby z nim porozmawiać., Thompson musiał odwołać podróż na wschód ” po tym, jak agent powiedział, że moje życie może stać się serią strasznych nieporozumień, jeśli nawet pomyślę o wyjeździe do Waszyngtonu bez uprzedniej konsultacji z nim.”
Thompson wpadł w tarapaty latem, kiedy został oskarżony o strzelanie ze strzelby w granicach miasta Aspen-a konkretnie z pociętego pistoletu do zamieszek, którego używał do ćwiczeń na lokalnym polu golfowym. „Pomyślał, że to miasto potrzebuje trochę zabawy”, wyjaśnia Dibble.,
Tawerna Woody Creek założyła legalny Fundusz Obronny.dwa słoiki majonezu wielkości przemysłowej, które klienci baru wypełnili kulami, kluczami, ostrzem piły i teczką.
„Byłem w złym nastroju”, wyjaśnia Thompson.
„To był rodzaj, który prawdopodobnie dostaje Charles Manson.,”
innym powodem, dla którego Thompson powiedział goodby ’emu dziennikarstwu Gonzo-założonemu, gdy został wysłany, aby napisać historię o Derby Kentucky z 1970 roku dla magazynu Scanlon' s i, nie mogąc poradzić sobie z presją terminową, „po prostu zaczął szarpać strony z mojego notatnika, numerować je i wysyłać do drukarki” – jest to, że narkotyki były zawsze integralną częścią jego procesu twórczego.,
amfetamina pomogła mu dostać strumień świadomych myśli do maszyny do pisania, kiedyś wyjaśnił, podczas gdy wszystkie LSD, które wziął w Haight-Ashbury w San Francisco w połowie 1960 roku pomógł mu rozwiązać swoje zahamowania.
’The Last Dope Fiend'
dzisiaj, narkotyki zostały wycięte dawno temu. „O tak, musiałem”, lamentuje. „Nie ma wystarczająco dużo ludzi, aby się bawić. Co mi tam, jestem sama. Ostatni ćpun. Trudno znaleźć odpowiednich ludzi do imprezowania.,”
„Wszyscy zabawni ludzie nie żyją lub są w więzieniu.”
opisywany przez siebie „hillbilly” z Kentucky, syn agenta ubezpieczeniowego, Thompson zaczynał jako pisarz sportowy dla Gazety Bazy Sił Powietrznych na Florydzie. Został zwolniony honorowo, ale wcześnie za „talent do inwencji i wyobraźni” i ogólne lekceważenie autorytetu.,
Po różnych przystankach i startach, w tym po pobycie jako pisarz kręgielni w Portoryko, Thompson w 1960 rozpoczął darmowe artykuły do głównych publikacji na temat przemytu Ameryki Południowej, Ruchu Wolnego Słowa w Berkeley i hippisowskiej Kultury narkotykowej w Haight-Ashbury.
Po raz pierwszy zyskał rozgłos jako autor książki z 1967 roku o gangu motocyklowym Hell ' S Angels., Choć napisana dość konwencjonalnie, książka zastosowała nową technikę dziennikarską udziału w historii, opisując, jak jeździł z aniołami przez rok, dopóki nie brutalnie go pokonali podczas bójki.
To było podczas obejmowania Demokratycznej Konwencji Narodowej w Chicago w 1968 roku, że Thompson twierdzi, że stał się politycznie radykalny. Po odkryciu stylu pisania Gonzo, on i Rolling Stone odnaleźli się w 1970 roku.,
do dziś trwa spór o to, kto namówił kogo do otwarcia biura w Waszyngtonie, aby uruchomić magazyn muzyki rockowej. „To był mój pomysł, aby wysłać Huntera do Waszyngtonu-na dobre i na złe-twierdzi wydawca Jann Wenner. Thompson twierdzi, że musiał namówić Wennera do tego.
, Podczas wyborów w 1972 roku kandydat Demokratów George McGovern miał artykuły Thompsona wysłane do niego w procesie wyborczym.
stosunki Thompsona z Magazynem pogorszyły się w 1975 roku po tym, jak udało mu się wysłać do Sajgonu w ostatnich dniach przed wycofaniem się USA, a następnie nie mógł nic o tym napisać, poza bełkotaniem kabli o jego wydatkach i niektórych słabych stronach z Laosu.,pod koniec roku Thompson poprosił, aby jego nazwisko zostało usunięte z masztu, później przyznając, że „to był rzut oka na to, czy zostałem zwolniony, czy rzuciłem.”Wenner odmówił, A Thompson nadal jest notowany jako reporter dla Biura Spraw krajowych.
Po mniej lub bardziej zerwaniu więzi z Rolling Stone, Thompson poświęcił się pisaniu książek, powieści i scenariuszy., Jego książka z 1971 roku, „Fear and Loathing in Las Vegas”, jest prawdopodobnie jego najbardziej cenioną przez krytyków, ale odniósł również ogromny sukces z „The Great Shark Hunt”, kompilacją jego artykułów z 1979 roku.
w przedmowie do tej ostatniej książki oficjalnie ogłosił swoją emeryturę-być może dlatego, że wiedział, że uniwersalny film oparty na jego postaci Doktora Thompsona, „Where the Buffalo Roam” z Billem Murrayem, zostanie wydany w przyszłym roku. Nawet teraz chowa film za „tanie” i „głupie”, ale szybko przyznaje, że ” zarobiłem na nim dużo pieniędzy. Zastanawiam się, dokąd to poszło.,”
w latach 80.XX wieku Thompson pojawiał się tylko sporadycznie. W 1983 roku wyprodukował bestsellerową książkę „Klątwa Lono”, opowiadającą w typowy dla Gonzo sposób mroczną podróż na Hawaje, gdzie Thompson zaczął wierzyć, że jest reinkarnacją Boga. W tym samym roku pojawił się (rzekomo, aby ukryć) inwazję USA na Grenadę-ubrany w parę różowych lnianych spodni golfowych, które sprawiły, że wyglądał jak potentat Palm Beach, który źle skręcił.
ale jeśli Thompson zniknął z areny politycznej, nie został bynajmniej zapomniany., Rysownik Garry Trudeau uwiecznił go jako Raoula Duke 'a w pasku” Doonesbury”. „Wiele osób chce wyrosnąć na strażaków i prezydenta” – powiedział kiedyś Thompson. „Ale nikt nie chce wyrosnąć na postać z kreskówki.”
Pielgrzymka do Woody Creek
regularnie baby boomers, którzy obcięli polityczne zęby na pismach Thompsona, podróżowali do Woody Creek w poszukiwaniu dobrego lekarza, pomimo kilkunastu znaków” nie przeszkadzać „i” nie naruszać ” przed jego domem, nie wspominając o jego kolekcji 30 strzelb., A pisarz polityczny Washington Post, Haynes Johnson, w felietonie o wyborach prezydenckich w 1984 roku, przyznał się wyraźnie: „Hunter, gdzie jesteś teraz, gdy Cię potrzebujemy?”
w rzeczywistości Thompson ukrywał się w Woody Creek i na Florida Keys, rzekomo w nastroju do napisania nowej powieści.cierpiał na ogromną blokadę pisarską. Jest już ponad tym, częściowo dzięki presji pisania tygodników. „Dobrze jest pisać co tydzień. To nawyk, jak narkotyk-mówi zadowolony. Ale jeśli chodzi o jego nawyki zawodowe, „nic się nie zmienia” – dodaje., „Siedzę tu i pluję ołowiem i noszę te same brudne ubrania i cierpię moje zaklęcia, podczas gdy dużo pieniędzy przechodzi przez moje ręce.”
tej jesieni Thompson jest bardziej poszukiwany niż kiedykolwiek. Teksański Producent Ross Milloy („Alamo Bay”,” The Trip to Bountiful”) i Aspen independent Film maker Wayne Ewing pracują razem nad stworzeniem filmu biograficznego cinema verite o Thompsonie w roli głównej. „Chcemy spojrzeć na kulturalną podróż, jaką Hunter odbył w ciągu ostatnich 20 lat”, mówi Ewing, ” w kontekście kampanii prezydenckiej w 1988 roku.,”
Mówi, że przygotowuje kolejną książkę, ta ma być kompilacją jego felietonów. A w następnym miesiącu ma sześć wystąpień w ciągu dwóch dni w kampusach uniwersyteckich. „To bardzo dziwne. Nie mogę tego pojąć” – zauważa Thompson. „To nie tyle odrodzenie zainteresowania mną, co całkowita świadomość.”
Tawerna Woody Creek przygotowuje się do zamknięcia na wieczór. To były długie trzy dni i noce., Rozmowa została skoncentrowana na przeszłości Thompsona.co zrobił 10 lat temu, co zrobił 10 miesięcy temu, co zrobił 10 tygodni temu.
„nudzi mi się oglądanie tego” – mówi ze zmęczonym finałem. „Nie należy patrzeć na lata 60. czy 70. z wielką nostalgią. To po to, by wyjść i wziąć udział w teraźniejszości.”
z tym sięga za bar po świeżą butelkę Chivas i wkłada ją pod ramię – „w ramach przygotowań do prawyborów” – mówi.