wojny Zagraniczne
panowanie rozpoczęło się od powodzi na Tybrze i wielu innych klęsk żywiołowych, ale problemem przesłoniętym była kwestia Wschodu. Partia, jedyna duża, zorganizowana władza, z jaką spotkał się Rzym, zawsze była rywalem o dominację w Armenii, a teraz, w 162, partia zaatakowała, pokonała Rzymian w Kapadocji i opanowała bogatą prowincję Syrii. Marek Aureliusz, z powodów, które nie są do końca jasne, pozostał w Rzymie i wysłał Verusa, aby przejął kontrolę nad wojną na Wschodzie., Verus nie był żołnierzem, ale Marcus zaopatrywał go w zdolnych podwładnych, a wojna szła dobrze, choć powoli; Rzymska kontrofensywa rozpoczęła się dopiero w 163 roku, ale wtedy Armenia została zajęta i zainstalowano wasala króla.
w 164 r.trzy armie Rzymskie, jedna pod wodzą zdolnego Awidiusza Kasjusza, oczyściły Północną Mezopotamię; w 165 r. Południowa Mezopotamia i główne stolice Partów zostały zajęte; ostatecznie w 166 r. opanowano Media., Jednak pod koniec 165 roku wybuchła straszna zaraza wśród wojsk rzymskich, zaraza, którą mieli ponieść ze sobą i która sprowadziła ćwierć lub więcej ludności Imperium. Rzym odwołał swoje armie z partią pokonaną, ale nie podbitą. Mimo to Marcus i Verus świętowali wspaniały triumf.
wojna Partów nie skończyła się zbyt szybko, bo wojna niemiecka, która miała trwać tylko w najkrótszych odstępach czasu do końca panowania, już się rozpoczęła., Inną z tych wielkich fal niepokojów, które czasami trapiły barbarzyńców za granicą, było wprowadzenie Niemców w ruch, a w 167 roku grupa plemion przekroczyła Dunaj, zniszczyła armię rzymską i faktycznie obległa Akwileię we Włoszech. Niebezpieczeństwo było krytyczne, ponieważ szalała zaraza, szczególnie w obozach wojskowych, a skarbiec Cesarski, zawsze brakowało pieniędzy, był gorszy niż zwykle.
Marcus wzniósł nowe legiony, akceptując nawet niewolników i gladiatorów, licytował meble z pałaców cesarskich, aby zebrać fundusze, a w 168 roku udał się z Verusem na front., Verus zmarł na początku 169 roku, a Marcus został sam na wojnę. Barbarzyńcy zostali odparci, ale wojna przeciągnęła się w mieszaninie zwycięstw i porażek, a Marcus żył głównie na froncie, czasami nad Dunajem, czasami nad Renem, gdy koncentracja kryzysu przesunęła się. Stopniowo Rzymianie zdobywali przewagę, a do 175 roku mówi się, że Marek zamierzał aneksować ziemie plemion najbliższych granicy, kiedy nagle został zmuszony do odwołania wojny z powodu buntu Awidiusza Kasjusza na Wschodzie.