Krucjaty były serią wojen religijnych między chrześcijanami i muzułmanami, rozpoczętych przede wszystkim w celu zapewnienia kontroli nad świętymi miejscami uważanymi przez obie grupy za święte. W sumie w latach 1096-1291 odbyło się osiem głównych wypraw Krucjatowych. Krwawe, gwałtowne i często bezwzględne konflikty napędzały status europejskich chrześcijan, czyniąc z nich głównych graczy w walce o ziemie na Bliskim Wschodzie.
jakie były Krucjaty?,
pod koniec XI wieku Europa Zachodnia pojawiła się jako znacząca potęga sama w sobie, choć nadal pozostawała w tyle za innymi cywilizacjami śródziemnomorskimi, takimi jak Cesarstwo Bizantyjskie (dawniej Wschodnia połowa Cesarstwa Rzymskiego) i Imperium islamskie na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej.
jednak Bizancjum utraciło znaczne terytorium na rzecz najeżdżających Turków Seldżuckich., Po latach chaosu i wojny domowej, generał Aleksy Komnenus przejął Bizantyjski tron w 1081 roku i skonsolidował kontrolę nad pozostałym Cesarstwem jako cesarz Aleksy I.
w 1095 roku Aleksy wysłał wysłanników do papieża Urbana II z prośbą o oddziały najemne z Zachodu, aby pomóc stawić czoła tureckiemu zagrożeniu. Chociaż stosunki między chrześcijanami na wschodzie i zachodzie były od dawna rozdarte, Prośba Aleksego przyszła w czasie, gdy sytuacja się poprawiała.,
w listopadzie 1095 roku, na Soborze w Clermont w południowej Francji, Papież wezwał Zachodnich chrześcijan do wzięcia broni, aby pomóc Bizantyjczykom i odzyskać Ziemię Świętą spod kontroli muzułmanów. To oznaczało początek wypraw krzyżowych.
apel papieża Urbana spotkał się z ogromną reakcją, zarówno wśród elit wojskowych, jak i zwykłych obywateli. Ci, którzy przyłączyli się do zbrojnej pielgrzymki, nosili Krzyż jako symbol Kościoła.
Krucjaty stały się sceną dla kilku zakonnych rycerskich zakonów wojskowych, w tym Templariuszy, Krzyżaków i Szpitalników., Grupy te broniły Ziemi Świętej i chroniły pielgrzymów podróżujących do i z regionu.
pierwsza Krucjata (1096-99)
cztery armie krzyżowców zostały utworzone z wojsk różnych regionów Europy Zachodniej, pod wodzą Raymonda Z Saint-Gilles, Godfrey z Bouillon, Hugh z Vermandois i Boemond z Taranto (wraz ze swoim bratankiem Tankredem). Grupy te wyruszyły do Bizancjum w sierpniu 1096 roku.,
mniej zorganizowana grupa rycerzy i pospólstwa znana jako „Krucjata ludowa” wyruszyła przed innymi pod dowództwem popularnego kaznodziei znanego jako Piotr Pustelnik.
ignorując Rady Aleksego, by czekać na resztę krzyżowców, armia Piotra przekroczyła Bosfor na początku sierpnia. W pierwszym poważnym starciu krzyżowców z muzułmanami siły tureckie rozgromiły najeźdźców pod Cibotus.,
inna grupa krzyżowców, dowodzona przez osławionego hrabiego Emicha, przeprowadziła w 1096 r.serię masakr Żydów w różnych miastach Nadrenii, wywołując powszechne oburzenie i powodując poważny kryzys w stosunkach żydowsko-chrześcijańskich.
Kiedy cztery główne armie krzyżowców przybyły do Konstantynopola, Aleksy nalegał, aby ich przywódcy złożyli mu przysięgę lojalności i uznali jego władzę nad każdą odzyskaną od Turków ziemią, a także każdym innym terytorium, które mogą podbić. Wszyscy poza Boemondem sprzeciwiali się złożeniu przysięgi.,
w maju 1097 roku Krzyżowcy i ich Bizantyjscy sojusznicy zaatakowali Niceę (obecnie Iznik, Turcja), stolicę Seldżuków w Anatolii. Miasto poddało się pod koniec czerwca.
upadek Jerozolimy
pomimo pogarszających się stosunków między krzyżowcami a przywódcami Bizantyńskimi, połączone siły kontynuowały marsz przez Anatolię, zdobywając w czerwcu 1098 Wielkie syryjskie miasto Antiochia.,
Po różnych wewnętrznych walkach o kontrolę nad Antiochią Krzyżowcy rozpoczęli marsz w kierunku Jerozolimy, zajmowanej wówczas przez egipskich Fatymidów (którzy jako szyici muzułmanie byli wrogami sunnickich Seldżuków).
Obozując pod Jerozolimą w czerwcu 1099 roku, chrześcijanie zmusili oblężonego gubernatora miasta do poddania się do połowy lipca.
pomimo obietnicy ochrony Tankreda, Krzyżowcy wymordowali setki mężczyzn, kobiet i dzieci podczas zwycięskiego wejścia do Jerozolimy.,
druga Krucjata (1147-49)
Po osiągnięciu celu w nieoczekiwanie krótkim czasie po pierwszej krucjacie, wielu krzyżowców wyruszyło do domu. Aby rządzić podbitym terytorium, ci, którzy pozostali, założyli cztery duże zachodnie osady, czyli państwa krzyżowców, w Jerozolimie, Edessie, Antiochii i Trypolisie.,
państwa krzyżowców, strzeżone przez potężne zamki, zachowały przewagę w regionie aż do około 1130 roku, kiedy siły muzułmańskie zaczęły zdobywać przewagę w swojej świętej wojnie (lub dżihadzie) przeciwko chrześcijanom, których nazywali „Frankami.”
w 1144 roku Seldżucki generał Zangi, gubernator Mosulu, zdobył Edessę, co doprowadziło do utraty najbardziej wysuniętego na północ państwa krzyżowców.
wiadomość o upadku Edessy oszołomiła Europę i spowodowała, że chrześcijańskie władze na Zachodzie wezwały do kolejnej Krucjaty., Prowadzona przez dwóch wielkich władców, króla Francji Ludwika VII i króla Niemiec Konrada III, druga Krucjata rozpoczęła się w 1147 roku.
tego października Turcy unicestwili siły Konrada pod Dorylaeum, miejscem wielkiego chrześcijańskiego zwycięstwa podczas pierwszej krucjaty.
Po tym, jak Ludwikowi i Konradowi udało się zebrać swoje wojska pod Jerozolimą, postanowili zaatakować syryjską twierdzę Damaszek z armią liczącą około 50 000 (Największa JAK DOTĄD Siła krzyżowców).
władca Damaszku został zmuszony do zwrócenia się o pomoc do Nur al-Dina, następcy Zangi w Mosulu., Połączone siły muzułmańskie zadały krzyżowcom upokarzającą klęskę, definitywnie kończąc drugą krucjatę.
nur al-Din dodał Damaszek do swojego rozszerzającego się imperium w 1154 roku.
trzecia Krucjata (1187-92)
po licznych próbach zdobycia Egiptu przez krzyżowców, siły Nur Al-Dina (dowodzone przez generała Szirkuha i jego bratanka Saladyna) zajęły Kair w 1169 roku i zmusiły armię krzyżowców do ewakuacji.
Po późniejszej śmierci Szirkuha, Saladyn przejął kontrolę i rozpoczął kampanię podbojów, która przyspieszyła po śmierci Nur Al-Dina w 1174 roku.,
w 1187 roku Saladyn rozpoczął wielką kampanię przeciwko krzyżowcom Królestwa Jerozolimskiego. Jego wojska praktycznie zniszczyły armię chrześcijańską w bitwie pod Hattin, przejmując ważne miasto wraz z dużą ilością terytorium.
oburzenie z powodu tych porażek zainspirowało trzecią krucjatę, prowadzoną przez takich władców, jak starzejący się cesarz Fryderyk Barbarossa (który został utopiony w Anatolii, zanim cała jego armia dotarła do Syrii), król Francji Filip II i król Anglii Ryszard I (znany jako Ryszard Lwie Serce).,
we wrześniu 1191 roku siły Ryszarda pokonały Saladyna w bitwie pod Arsuf, która była jedyną prawdziwą bitwą Trzeciej Krucjaty.
z odzyskanego miasta Jaffa, Ryszard odzyskał chrześcijańską kontrolę nad częścią regionu i zbliżył się do Jerozolimy, choć odmówił oblegania miasta.
we wrześniu 1192 r. Ryszard i Saladyn podpisali traktat pokojowy, który przywrócił Królestwo Jerozolimskie (choć bez miasta Jerozolima) i zakończył trzecią krucjatę.,
czwarta Krucjata: upadek Konstantynopola
chociaż papież Innocenty III wezwał do nowej krucjaty w 1198 roku, walki o władzę wewnątrz i między Europą a Bizancjum doprowadziły krzyżowców do odwrócenia ich misji w celu obalenia panującego cesarza bizantyjskiego, Aleksego III, na rzecz jego bratanka, który został Aleksy IV w połowie 1203 roku.
próby nowego cesarza poddania Kościoła Bizantyjskiego Rzymowi spotkały się z twardym oporem, a Aleksy IV został uduszony po przewrocie pałacowym na początku 1204 roku.,
w odpowiedzi Krzyżowcy wypowiedzieli wojnę Konstantynopolowi, a czwarta Krucjata zakończyła się niszczycielskim upadkiem Konstantynopola, naznaczonym krwawym podbojem, grabieżą i niemal zniszczeniem wspaniałej bizantyjskiej stolicy.
Ostatnie wyprawy krzyżowe (1208-1271)
przez resztę XIII wieku wiele wypraw krzyżowych miało na celu nie tyle obalenie sił muzułmańskich W Ziemi Świętej, co walkę ze wszystkimi wrogami wiary chrześcijańskiej.,
Krucjata Albigeńska (1208-29) miała na celu wykorzenienie heretyckiej Katarskiej lub Albigeńskiej sekty chrześcijaństwa we Francji, podczas gdy Krucjata Bałtycka (1211-25) dążyła do podporządkowania sobie pogan w Siedmiogrodzie.
w 1212 roku odbyła się tzw. Krucjata dziecięca, kiedy tysiące małych dzieci poprzysiągło marsz do Jerozolimy. Chociaż była nazywana Krucjatą dziecięcą, większość historyków nie uważa jej za prawdziwą krucjatę, a wielu ekspertów kwestionuje, czy grupa naprawdę składała się z dzieci. Ruch nigdy nie dotarł do Ziemi Świętej.,
podczas piątej Krucjaty rozpoczętej przez papieża Innocentego III przed jego śmiercią w 1216 roku, Krzyżowcy zaatakowali Egipt zarówno z lądu, jak i z morza, ale zostali zmuszeni do poddania się muzułmańskim obrońcom pod wodzą bratanka Saladyna, al-Malika Al-Kamila, w 1221 roku.
w 1229 roku, w czasie tzw. szóstej krucjaty, cesarz Fryderyk II osiągnął pokojowe przekazanie Jerozolimy pod kontrolę krzyżowców w drodze negocjacji z al-Kamilem. Traktat pokojowy wygasł dziesięć lat później, a muzułmanie łatwo odzyskali kontrolę nad Jerozolimą.
w latach 1248-1254 Ludwik IX Francuski zorganizował krucjatę przeciwko Egiptowi., Bitwa ta, znana jako VII Krucjata, była dla Ludwika porażką.
Mamelucy
gdy krzyżowcy walczyli, władzę w Egipcie przejęła Nowa dynastia, znana jako Mamelucy, wywodząca się z byłych niewolników Imperium Islamskiego. W 1260 roku siły Mamluków w Palestynie zdołały powstrzymać Mongołów, siły najeźdźców dowodzone przez Czyngis-chana i jego potomków, które stały się potencjalnym sojusznikiem chrześcijan w tym regionie.
pod wodzą bezlitosnego sułtana Baybarsa Mamelucy zburzyli Antiochię w 1268 roku. W odpowiedzi Ludwik zorganizował VIII krucjatę w 1270 roku., Początkowym celem była pomoc pozostałym państwom krzyżowców w Syrii, ale misja została przekierowana do Tunisu, gdzie zmarł Ludwik.
Edward i z Anglii podjął kolejną wyprawę w 1271 roku. Bitwa ta, która jest często łączona z VIII Krucjatą, ale jest czasami określana jako IX Krucjata, zakończyła się bardzo niewiele i była uważana za ostatnią znaczącą krucjatę do Ziemi Świętej.
koniec krucjat
w 1291 roku jedno z pozostałych miast krzyżowców, Akra, przypadło Mamelukom muzułmańskim., Wielu historyków uważa, że klęska ta oznaczała koniec państw krzyżowców i samych wypraw krzyżowych.
chociaż po 1291 roku kościół organizował drobne Krucjaty o ograniczonych celach—głównie kampanie militarne mające na celu wypchnięcie muzułmanów z podbitych terenów lub podbój pogańskich regionów—poparcie dla takich wysiłków zmniejszyło się w XVI wieku, wraz z rozwojem Reformacji i związanym z tym upadkiem władzy papieskiej.,
skutki krucjat
podczas gdy Krucjaty ostatecznie zakończyły się porażką Europejczyków i zwycięstwem muzułmanów, wielu twierdzi, że z powodzeniem rozszerzyły zasięg chrześcijaństwa i cywilizacji zachodniej. Kościół Rzymskokatolicki doświadczył wzrostu bogactwa, a władza Papieża została podniesiona po zakończeniu krucjat.
Handel i transport poprawiły się również w całej Europie w wyniku wypraw krzyżowych., Wojny stworzyły stały popyt na zaopatrzenie i transport, co zaowocowało budową statków i produkcją różnych dostaw.
po wyprawach krzyżowych wzrosło zainteresowanie podróżami i nauką po Europie, co zdaniem niektórych historyków mogło utorować drogę do renesansu.
wśród wyznawców islamu Krzyżowcy byli jednak uważani za niemoralnych, krwawych i dzikich. Bezwzględna i powszechna masakra muzułmanów, Żydów i innych niechrześcijan wywołała gorzką niechęć, która utrzymywała się przez wiele lat., Nawet dzisiaj niektórzy muzułmanie szyderczo nazywają zaangażowanie Zachodu na Bliskim Wschodzie ” krucjatą.”
nie ma wątpliwości, że lata krwawych konfliktów wywołanych przez Krucjaty miały wpływ na narody Bliskiego Wschodu i Europy Zachodniej przez wiele lat, a nadal wpływają na poglądy i opinie polityczne i kulturowe, które są obecne.