jeden z najbardziej lubianych krótkich tekstów Dickinsona: analiza
'I' m Nobody! Kim jesteś?”jest jednym z najbardziej znanych wierszy Emily Dickinson i jednym z jej najbardziej znanych wierszy otwierających. w miarę upływu czasu jest cudownie uderzający i niezapomniany.
poniżej znajduje się wiersz, po którym następuje krótka analiza jego znaczenia i cech.
jestem nikim! Kim jesteś?
Czy ty-nikt-też?,
No to jest Nas dwoje!
nie mów! reklamują się-wiesz!
jak ponuro – być – kimś!
Jak publicznie-jak żaba-
powiedzieć swoje imię-żywy czerwiec –
podziwiającemu Bagno!
'jestem nikim! Kim jesteś?': summary
wiersz można streścić bardzo prosto, mówiąc o tym, że w rzeczywistości jest całkiem miło być nikim, a nie kimś – że anonimowość jest lepsza niż sława lub uznanie publiczne.,
nikt nie może trzymać się razem i cieszyć się swoją anonimowością, ale trudniej jest znaleźć towarzystwo i równość, gdy jesteś w publicznym oku. Jak mówi stara linia, na szczycie jest samotnie.
zamiast kupować drugą starą linię – że sława i rozróżnienie są jednoznacznie pożądane – Dickinson postrzega anonimowość jako zaletę. Poetka z dumą deklaruje swoją zwyczajność, podobieństwo do wszystkich innych, a nie wyjątkowość.
'jestem nikim! Kim jesteś?,': analiza
podobnie jak w przypadku wszystkich wierszy Emily Dickinson, jednak nie tyle to, co wiersz mówi, co jak to mówi, sprawia, że wiersz jest wyraźny, niezapomniany i głęboki.
schemat rymów jest nieobliczalny: dwie zwrotki rymują się ABCB, jak w przypadku większości wierszy Dickinsona, ale to jest niepokojące od samego początku:
jestem nikim! Kim jesteś?
Czy ty-nikt-też?
No to jest Nas dwoje!
nie mów! reklamują się-wiesz!
rymowanie „too” I „know” jest tylko pół-rymem: „too” spogląda wstecz na „you” („Who are you?,”) bardziej niż oczekuje na „know” (samo „know” odbiera ” nie ” od „Nobody”). Użycie dłuższego słowa 'advertise' wśród krótszych, 
prostszych słów zwraca naszą uwagę na to słowo, i jest to celowe. Nikt nie zwraca uwagi na niczyje, ale aby to zrobić, byłoby próba ich rzucania się w oczy, aby je reklamować, a słowo advertise (z łatwością najdłuższe słowo w strofie) samo w wierszu jest widoczne.
jak ponuro – być – kimś!
Jak publicznie-jak żaba-
powiedzieć swoje imię-żywy czerwiec –
podziwiającemu Bagno!,
schemat rymów w drugiej zwrotce jest bardziej konwencjonalny (żaba / Bog), ale obraz jest enigmatyczny. Dlaczego „ktoś” jest jak żaba? Ponieważ ciągle wykrzywia swoje (samo)znaczenie, aby przypominać swojemu otoczeniu, że jest-rzeczywiście-kimś? Albo dlatego, że jest coś oślizgłego i niesmacznego w ludziach, którzy mają zadowoloną z siebie samoocenę, ponieważ są „kimś”.
rzeczywiście, wskazówka leży w tej linii otwierającej, która, jeśli jest odczytywana jako odpowiedź na pytanie (nieobecna w wierszu), ma większy sens. Ale jakie pytanie?,
ten, który pasuje do ustawy, to kim myślisz, że jesteś? albo Kim do cholery jesteś? Pierwsza linia Dickinsona i pytanie skierowane do niewidzialnego adresata, popierają taki pomysł.
to wyjaśniałoby niepokój schematu rymów w pierwszej zwrotce: wiersz można również odczytać jako satyryczny. W tej lekturze wiersza mówca Dickinsona nie identyfikuje się z adresatem wiersza, ponieważ adresat-w przeciwieństwie do samej Dickinson – jest złudny i wierzy, że jest kimś., Dickinson kłuje tę pompatyczność i, ze Sztuczną niewinnością, udaje, że identyfikuje się z innym samozwańczym nikim.
kolejnym wyniosłym pytaniem, często zadawanym przez kogoś nadprzyrodzonego, jest czy nie wiesz, kim jestem? Dickinson wie, że jest nikim; problem w tym, że ta druga osoba nie zdaje sobie sprawy, że on sam jest również nikim.
ostatecznie krótki tekst Dickinsona można odczytać albo jako bezpośrednie celebrowanie „szlachetności”, bycia tą przeoczoną i niedocenianą rzeczą: twarzą w tłumie.,
ale pozwala również na bardziej przebiegłe czytanie satyryczne, dzięki czemu wiersz wyobraża się jako odpowiedź na pytanie, które zostało pominięte w wierszu. Siła tego wiersza polega na tym, że można go analizować w dowolny sposób-często znamię Wielkiej poezji.,
istnieje jednak trzeci sposób interpretacji tego wiersza, którym jest postrzeganie go jako satyry, ale satyra, która kpi z tych sentymentalnych poetów dewocyjnych XIX wieku, którzy wychwalali świat przyrody i niebiosa, pokornie bagatelizując ich znaczenie: obok majestatu i majestatu niebios, piękna i cudu góry lub oceanu, ogromu świata, jak ważny jest człowiek?,
w XIX-wiecznej Ameryce było wielu sentymentalnych poetów piszących takie wersy: pokazując, jak cudownie pokorni byli, jeśli wolicie. Czy Dickinson jest ich satyrą w ” I ' m Nobody! Kim jesteś?’Być może.
ale co ważniejsze – i być może bardziej przekonująco-wiersz odzwierciedla własne podejrzenia Dickinson o świetle reflektorów i jej zamiłowanie do prywatności nad celebrytami. Za życia słynęła bardziej z ogrodnictwa niż z poezji.,
pełne wiersze Emily Dickinson
warto sięgnąć po piękne (i dość grube) tomowe wydanie Fabera. Omówiliśmy również inny z najsłynniejszych wierszy Emily Dickinson, jej wiersz o mówieniu prawdy „slant”, i dyskutujemy „Hope is the thing with feathers” tutaj. Kontynuuj swoją amerykańską odyseję poetycką z naszym wyborem najlepszych amerykańskich wierszy.
Więcej porad na temat poezji znajdziesz w naszym poście z poradami dotyczącymi czytania wiersza., Jeśli przygotowujesz się do egzaminu, nasz post o tym, jak zapamiętać cokolwiek na egzamin, może okazać się przydatny. Kontynuuj odkrywanie poezji amerykańskiej dzięki naszej analizie klasycznego poematu Wallace 'a Stevensa, „cesarz lodów”. Jeśli studiujesz poezję, zalecamy sprawdzenie tych pięciu książek dla studenta poezji.
autor artykułu, Dr Oliver Tearle, jest krytykiem literackim i wykładowcą języka angielskiego na Uniwersytecie w Loughborough., Jest autorem m.in. „tajnej Biblioteki”: podróży miłośników książki przez ciekawostki historii oraz „Wielkiej Wojny”, „Ziemi odpadków” i modernistycznego poematu długiego.
Image: Black / white photo of Emily Dickinson by William C. North (1846/7), Wikimedia Commons.