Streszczenie
tlen (O2) jest niezbędny do życia, ale jako lek ma maksymalną pozytywną korzyść biologiczną i towarzyszące jej skutki toksyczne. Tlen jest terapeutyczny w leczeniu hipoksemii i niedotlenienia związanego z wieloma procesami patologicznymi. Procesy patofizjologiczne są związane ze zwiększonym poziomem reaktywnych gatunków O2 wywołanych hiperoksją (ROS), które mogą łatwo reagować z otaczającymi tkankami biologicznymi, uszkadzając lipidy, białka i kwasy nukleinowe., Ochronna obrona przeciwutleniająca może zostać przytłoczona ROS, co prowadzi do stresu oksydacyjnego. Aktywowany śródbłonek pęcherzykowy charakteryzuje się zwiększoną przyczepnością powodującą gromadzenie się populacji komórkowych, takich jak neutrofile, które są źródłem ROS. Podwyższony poziom ROS powodować hyperpermeability, koagulopatia i kolagenu odkładanie, jak również inne nieodwracalne zmiany zachodzące w przestrzeni pęcherzyków płucnych. W hiperoksji wiele szlaków sygnałowych determinuje odpowiedź komórkową płuc: apoptozę, martwicę lub naprawę., Zrozumienie skutków podawania O2 jest ważne, aby zapobiec przypadkowemu uszkodzeniu pęcherzyków płucnych spowodowanemu hiperoksją u pacjentów wymagających dodatkowego dotlenienia.
1. Wprowadzenie
podczas podawania dodatkowego tlenu (O2) w leczeniu hipoksemii związanej z ostrymi i przewlekłymi stanami, może występować toksyczność O2 w wyniku nadmiernej ekspozycji. Rocznie zapotrzebowanie na dodatkowy O2 szacuje się na około 800 000 osób, co kosztuje 1,8 miliarda dolarów . Nieoptymalne stosowanie O2 znajduje odzwierciedlenie w błędach recepty i leczenia, które przekraczają błędy związane z antybiotykami .,
komórki nabłonka pęcherzykowego i śródbłonka kapilarnego są podatnymi na uszkodzenia wywołane przez O2-wolne rodniki spowodowane hiperoksją. W ostrym uszkodzeniu płuc (ALI) spowodowanym hiperoksją, nadmierna zdolność do krążenia płucnego powoduje zalanie pęcherzyków płucnych wynaczynieniami osocza prowadzącymi do obrzęku płuc i nieprawidłowości w ścieżkach krzepnięcia i fibrynolizy promujących odkładanie się fibryny . Komórki nabłonka pęcherzykowego typu II są uszkadzane przez wolne rodniki O2, co prowadzi do upośledzenia produkcji surfaktantu ., Tak więc, maksymalna pozytywna biologiczna korzyść dla tego życia niezbędna, ale toksyczna cząsteczka istnieje wzdłuż kontinuum dawki-odpowiedzi, niedoboru-toksyczności.
2. Patofizjologia toksyczności tlenowej
Hiperoksja to stan nadmiaru tlenu w tkankach i narządach. Toksyczność tlenu występuje, gdy ciśnienie cząstkowe pęcherzykowego O2 (PAO2) przekracza to, które jest wdychane w normalnych warunkach. Przy ciągłym narażeniu na ponadfizjologiczne stężenia O2 rozwija się stan hiperoksji. W nadtlenkowych warunkach patologicznych powstaje duży napływ reaktywnych gatunków O2 (ROS)., W wewnątrzkomórkowych i zewnątrzkomórkowych systemach biologicznych masowy efekt podwyższenia ROS, spowodowany nadmierną ekspozycją O2, zaburza równowagę między utleniaczami i przeciwutleniaczami, a to zakłócenie homeostazy może spowodować uszkodzenie komórek i tkanek .
Czas ekspozycji, ciśnienie atmosferyczne i frakcja natchnionego O2 (FIO2) określają skumulowaną dawkę O2 prowadzącą do toksyczności. Tlen jest toksyczny dla płuc, gdy wysoki poziom FIO2 (>0,60) jest podawany przez dłuższy czas ekspozycji (≥24 godziny) przy normalnym ciśnieniu barometrycznym (1 atmosfera absolutna (ATA))., Ten rodzaj narażenia określany jest jako zatrucie Niskociśnieniowe O2, toksyczność płucna lub efekt Lorraine Smith. Narażenie na tlen po około 12 godzinach prowadzi do zatoru w płucach, obrzęku płuc i niedowładu spowodowanego uszkodzeniem okładzin oskrzeli i pęcherzyków płucnych. Tworzenie się płynu w płucach powoduje uczucie duszności w połączeniu z pieczeniem gardła i klatki piersiowej, a oddychanie staje się bardzo bolesne . Powodem tego efektu w płucach, ale nie w innych tkankach jest to, że przestrzenie powietrzne płuc są bezpośrednio narażone na wysokie ciśnienie O2., Tlen jest dostarczany do innych tkanek ciała przy prawie normalnym ciśnieniu cząstkowym O2 (PO2) z powodu układu buforowego hemoglobiny-O2 . Toksyczność występuje również, gdy ATA jest wysoki (1,6–4) i wysoki czas ekspozycji FIO2 jest krótki. Ten rodzaj narażenia jest określany jako zatrucie pod wysokim ciśnieniem O2 lub efekt Paula Berta i jest toksyczny dla ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Toksyczność ośrodkowego układu nerwowego powoduje drgawki, a następnie śpiączkę u większości ludzi w ciągu 30 do 60 minut. Napady często występują bez ostrzeżenia i mogą być śmiertelne., Inne objawy to nudności, skurcze mięśni, zawroty głowy, zaburzenia widzenia, drażliwość i dezorientacja . Nurkowie oceaniczni są bardziej narażeni na działanie toksyczne na ośrodkowy układ nerwowy .
płucne kapilarne komórki nabłonka śródbłonka i pęcherzyka płucnego są celami dla ROS powodujących obrzęk płuc wywołany urazem, zalanie pęcherzyka płucnego, krwotok i kolagen, elastyna i hialinowe osady błonowe . Powyżej krytycznego PAO2 mechanizm buforowania hemoglobiny-O2 zawodzi, a tkanka PO2 może wzrosnąć do setek lub tysięcy mm Hg., Przy wysokim poziomie O2, ochronne endogenne enzymy przeciwutleniające zostają skonsumowane przez ROS, co prowadzi do śmierci komórki.
toksyczność tlenowa wywołana przez ROS postępuje w nakładających się fazach w zależności od stopnia ciężkości i odwracalności urazu. Fazy to inicjacja, zapalenie, proliferacja i zwłóknienie. Początkowo występują zwiększone ro i zubożony poziom przeciwutleniaczy, a płuco nie oczyszcza się z śluzu., Faza zapalna lub Faza wysiękowa charakteryzuje się zniszczeniem błony śluzowej płuc i migracją leukocytów pochodzących mediatorów zapalnych do miejsc urazu. Faza proliferacyjna jest podostra i występuje przerost komórkowy, zwiększona wydzielina ze środka powierzchniowo czynnego wydzielającego komórki pęcherzykowe typu II i zwiększone monocyty. Końcowa faza końcowa to faza włóknista, w której zmiany w płucach są nieodwracalne i trwałe. Występuje odkładanie się kolagenu i zagęszczanie przestrzeni śródmiąższowej płuc, a płuco staje się włókniste .,
klinicznie postępująca hipoksemia lub wysokie napięcie O2 we krwi wymaga zwiększonego FIO2 i wspomaganej wentylacji, co dodatkowo pogarsza zmiany patofizjologiczne związane z toksycznością O2. Promieniowanie rentgenowskie klatki piersiowej może wykazywać śródmiąższowy wzór pęcherzykowy w nieregularnym rozkładzie z dowodem umiarkowanej utraty objętości z powodu atelektazy, jednak nie ma klinicznego sposobu diagnozowania toksyczności O2. Próbki biopsji płuc mogą wykazywać zmiany zgodne z toksycznością O2, ale podstawową wartością biopsji jest wykluczenie innych przyczyn uszkodzenia płuc., Zmiany ciśnienia powietrza w zamkniętej jamie płucnej i uszkodzenia wywołane przez respirator mogą towarzyszyć i być nieodróżnialne od toksyczności O2. Toksyczność tlenową można zminimalizować, utrzymując PAO2 poniżej 80 mm Hg lub FIO2 poniżej 0,40 do 0,50 .
dobrze opisana jest odpowiedź komórkowa płuc na ekspozycję nadtlenkową i zwiększenie ROS. Anatomicznie powierzchnia nabłonka płucnego jest podatna na destrukcyjną reakcję zapalną. Ten stan zapalny uszkadza pęcherzykową barierę kapilarną, prowadząc do upośledzenia wymiany gazowej i obrzęku płuc., Reaktywne gatunki O2 indukują wydzielanie komórek płucnych chemoattractants, a cytokiny stymulują makrofagi i mobilizację i akumulację monocytów w płucach, prowadząc do dodatkowych ROS. Interakcja ROS z leukocytami dodatkowo nasila uraz. Badania wykazały, że ponieważ te wysoce zredukowane warstwy komórkowe stają się coraz bardziej utlenione, a poziomy przeciwutleniaczy spadają, aktywacja wywołana ROS wielu szlaków transdukcji sygnału reguluje odpowiedź komórkową: adaptację, naprawę lub śmierć komórki przez apoptozę, onkozę lub martwicę .,
kinaza białkowa aktywowana Mitogenem (MAPK), receptor toll-like 4 (TLR4), przetworniki sygnału i aktywatory transkrypcji (STAT) i czynnik jądrowy Kappa beta (NF kß) to kilka dobrze zbadanych szlaków białkowych, które komunikują sygnał receptorowy do kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA) komórki, determinując w ten sposób odpowiedź komórkową. Szlak MAPK jest regulatorem genów śmierci komórki, stresu oraz regulacji transformacji i wzrostu. Aktywacja kinazy białkowej aktywowanej mitogenem poprzedza zewnątrzkomórkową kinazę regulowaną sygnałem (ERK1/2), promotor proliferacji komórek., C-Jun-terminalna kinaza białkowa (jnk1 / 2) i kinaza p38 wywołują śmierć komórek i stan zapalny . Szlaki TLR4, STAT i nuclear regulatory factor 2 (Nrf2) są związane z ekspresją genów przeżycia, takich jak białka kaspazy-3 i element odpowiedzi antyoksydacyjnej (ARE). Szlak NF kß jest sygnałem up-stream dla genów zapalenia i przeżycia: enzymów antyoksydacyjnych (AOE), Bcl-2, AKT, oksygenazy hemu (HO-1) i białek szoku cieplnego (HSPs). Rodzina sygnałów AKT1-4 odgrywa ważną rolę w metabolizmie glukozy, proliferacji komórek, apoptozie, transkrypcji i migracji komórek., Białka Bcl-2 są antyapoptotyczne, podczas gdy HO – 1 i HSPs są wszechobecnymi białkami odpowiedzi stresowej . Te szlaki sygnałowe są regulatorami odpowiedzi komórek nabłonka płucnego na wzrost ROS i hiperoksji . Nadekspresja cytokin i chemokin w odpowiedzi na stres nadtlenkowy może być ochronna. Wykazano, że czynnik martwicy nowotworu alfa (TNFa), interleukina 1 beta (IL-1β), interleukina 6 (IL-6), receptor chemokin 2 (CXCR2), interleukina 11 (IL-11), ekspresja insuliny i czynnika wzrostu keratynocytów oraz podjednostka beta Na, K-ATPazy osłabiają sygnały śmierci .
3., Tworzenie wolnych rodników
tlen jest wymogiem oddychania komórkowego w metabolizmie glukozy, a większość O2 spożywanego przez mitochondria jest wykorzystywana do wytwarzania adenozynotrójfosforanu (ATP). Mitochondrialny łańcuch transportu elektronów redukuje elementarny cząsteczkowy O2 do jonowego O2 przez przekaźnik elektronów, dzięki czemu O2 nadaje się do wytwarzania ATP, podczas tego procesu generowane są utleniające wolne rodniki . Toksyczne poziomy O2 prowadzą do powstawania dodatkowych ROS, które mogą narzucić uszkodzenia błon lipidowych, białek i kwasów nukleinowych., Reaktywne gatunki O2 pośredniczą w fizjologicznych i patofizjologicznych rolach w organizmie .
wolne rodniki są rodzajem niestabilnych, reaktywnych, krótkotrwałych gatunków chemicznych, które mają jeden lub więcej niesparowanych elektronów i mogą posiadać ładunek netto lub być neutralne. Gatunek jest określany jako wolny, ponieważ niesparowany elektron na zewnętrznej orbicie może swobodnie oddziaływać z otaczającymi cząsteczkami . Komórki wytwarzają wolne rodniki, lub ROS, poprzez redukcję cząsteczkowego O2 do wody (H2O) (Rysunek 1).,
Transfer pojedynczego elektronu, który przekształca tlen cząsteczkowy w Anion ponadtlenkowy, tworząc niestabilną cząsteczkę. Rozkład nadtlenku wodoru może być źródłem rodnika hydroksylowego; reakcja ta wymaga zarówno nadtlenku wodoru, jak i nadtlenku wodoru jako prekursorów. Te kroki redukują tlen do wody przez dodanie czterech elektronów, dając trzy reaktywne formy tlenu: anion ponadtlenkowy, nadtlenek wodoru i rodnik hydroksylowy.,
chemicznie, trzy rodzaje reakcji prowadzą do powstania ROS. Redukcja jednoelektronowa cząsteczkowego O2 do anionu nadtlenkowego () jest katalizowana przez metale przejściowe, w tym żelazo (Fe) i miedź (Cu), takie jak
jednoczesna reakcja redukcji utleniania nadtlenku wodoru (H2O2) i dodanie elektronu do produkcji rodnika hydroksylowego (HO●)., Membrany biologiczne mogą działać w czterech różnych trybach: transfer elektronów, substytucja nukleofilowa, deprotonacja i abstrakcja atomu wodoru, jak w
inicjowana reakcja typu Fentona i rozkład H2O2 wymaga i H2O2 jako prekursory i obecność Fe i cu do zakończenia. HO● jest najbardziej szkodliwym produktem w układach biologicznych, reagującym z cząsteczkami znajdującymi się w bliskiej odległości., Reakcje te nazywane są reakcjami podobnymi do Fentona generującymi O2 i HO● gdy Fe II lub Cu i reaguje z H2O2
suma reakcji (3) i (4) lub reakcja Habera-Weissa pokazana w (5) powyżej pokazuje powstawanie HO● przez katalizowany metalem rozkład H2O2. Interakcja pomiędzy i H2O2 jest źródłem większości uszkodzeń układów biologicznych z powodu reaktywności wytwarzanego w sposób ciągły, wysoce toksycznego HO● ., Te reakcje wytwarzające ROS zachodzą endogennie z udziałem enzymów, neutrofili i organelli, takich jak mitochondria i egzogennie indukowane przez promieniowanie, zanieczyszczenia, ksenobiotyki i toksyny. Przetrwanie komórkowe i adaptacja w atmosferze oksydacyjnej zależą od wystarczającej ochrony przeciwutleniającej, aby przeciwdziałać wpływowi ROS na komórki i tkanki .
4. Funkcje i klasyfikacje przeciwutleniaczy
homeostaza przeciwutleniaczy jest wysoce regulowana i niezbędna do utrzymania funkcji komórkowych i biochemicznych ., Zmiana równowagi w kierunku wzrostu utleniacza nad pojemnością przeciwutleniacza definiuje stres oksydacyjny i może prowadzić do uszkodzenia oksydacyjnego. Zmiana równowagi w kierunku wzrostu siły redukującej przeciwutleniacza może również spowodować uszkodzenie i jest zdefiniowana jako stres redukcyjny . Redukcja, przeciwutleniacz i utlenianie lub reakcje proutleniające wynikają ze wzmocnienia lub utraty elektronów i utraty lub wzmocnienia W O2 .
przeciwutleniacz (reduktant lub środek redukujący) to wszystko, co może zapobiegać lub hamować utlenianie ., Opóźnienie utleniania można osiągnąć poprzez zapobieganie powstawaniu lub dezaktywacji ROS . Zapobieganie, dywersja, demutacja( rozpad), Oczyszczanie i hartowanie są wyspecjalizowanymi właściwościami przeciwutleniającymi (Tabela 1). Przeciwutleniacze mogą być klasyfikowane jako nieenzymatyczne i enzymatyczne lub endogenne i dietetyczne. Przykładami przeciwutleniaczy nieenzymatycznych są glutation (GSH), kwas askorbinowy, witamina E, beta-karoten i kwas moczowy. Głównymi przeciwutleniaczami enzymatycznymi są dysmutaza ponadtlenkowa (SOD), katalaza i peroksydaza GSH, które odwracają lub dysmutują ROS w nieszkodliwe produkty., Endogenne lub dietetyczne przeciwutleniacze opierają się na zdolności przeciwutleniacza do syntezy przez ludzi. Endogenne przeciwutleniacze to SOD, katalaza, peroksydaza GSH, kwas moczowy i bilirubina. Przeciwutleniacze dietetyczne to kwas askorbinowy, witamina E i beta-karoten . Kwas askorbinowy, witamina E, kwas moczowy, bilirubina i GSH usuwają ROS przez zbędne, wymienne lub nadające się do recyklingu podłoża. Witamina E i beta-karoten gaszą ROS poprzez absorpcję elektronów i / lub energii.,avenges hydroxyl radical
przeciwutleniacze można podzielić na cztery kategorie w zależności od funkcji. (1) przeciwutleniacze zapobiegawcze, które hamują powstawanie ROS, (2) przeciwutleniacze usuwające rodniki, które hamują inicjację łańcucha i/lub reakcje propagacji łańcucha, (3) przeciwutleniacze naprawcze i de novo, takie jak enzymy proteolityczne i enzymy naprawcze DNA, oraz (4) przeciwutleniacze, które umożliwiają adaptację, która występuje, gdy sygnał do produkcji i reakcji ROS indukuje tworzenie i transport utleniaczy .,
dysmutaza ponadtlenkowa przekształca się w H2O2 i ma trzy izoformy szeroko rozpowszechnione w organizmach ssaków. (1) Sod cytoplazmatyczny (SOD1 lub cu cynk (CuZn) SOD) znajduje się w cytoplazmie, jądrze i peroksysomach, (2) SOD mitochondrialny (SOD2 lub MnSOD) znajduje się w matrycy mitochondrialnej w pobliżu łańcucha transportu elektronów, i (3) SOD zewnątrzkomórkowy (SOD3 lub EcSOD) znajduje się w płynach zewnątrzkomórkowych i macierzy zewnątrzkomórkowej wszystkich tkanek ludzkich, zwłaszcza serca, łożyska, trzustki i płuc . Działanie ochronne EcSOD w płucach jest niezwykle ważne i dobrze ugruntowane .,
katalaza, jeden z najsilniejszych katalizatorów występujących głównie w peroksysomie, działa rozkładając H2O2 do H2O. Catalase defense od utleniacza uszkodzenia komórek nabłonka płuc istnieje w cytozolu lub mitochondriach.
reduktaza glutationowa jest ważnym enzymem przeciwutleniającym dla utrzymania wewnątrzkomórkowego środowiska redukującego. Enzym ten katalizuje redukcję disiarczku glutationu (GSSG) do GSH . Disiarczek glutationu jest wytwarzany przez utlenianie GSH przez ROS, które powstają w warunkach stresu oksydacyjnego., Ze względu na wysokie stężenia GSH, GSH/GSSG jest uważany za główny bufor redox komórki, a stosunek GSH/GSSG jest postrzegany jako główny wskaźnik stanu komórkowego redox. Stosunek GSH / GSSG zmniejsza się w warunkach stresu oksydacyjnego . Uszkodzenie tkanek może rozwinąć się, gdy zachwianie równowagi utleniacza/przeciwutleniacza występuje w wyniku hiperoksji . Szkodliwe skutki hiperoksji mogą prowadzić do zatrucia O2, śmierci komórek i mogą być czynnikiem wyzwalającym ALI .
5., Kliniczna Prezentacja Hyperoxic Acute Lung Injury
Acute lung injury and acute respiratory distress syndrome (Ards) są wtórnie występujące, zespoły zapalne spowodowane wyzwalaczami lub czynnikami ryzyka opisanymi jako bezpośrednie lub pośrednie, płucne lub pozapłucne. Zmiany patologiczne związane z HALI naśladują ALI wywołane przez inne warunki, takie jak wstrząs krwotoczny, uszkodzenie reperfuzyjne, zapalenie płuc, posocznica lub wdychanie parakwatu . Ryzyko wystąpienia ALI lub ARDS po urazie inhalacyjnym zależy od toksyczności i stężenia substancji wziewnej ., Na przykład komórki i struktura pęcherzykowej błony kapilarnej są bardzo podatne na uszkodzenia przez toksyczne poziomy O2 . Zarówno ALI, jak i ARDS są tym samym zaburzeniem klinicznym, różniącym się tylko nasileniem hipoksemii. Stosunek ciśnienia tętniczego O2 (PaO2) do stężenia FIO2 dostarczanego przez wspomaganie respiratora wyróżnia oba zespoły. Dla ALI PaO2 / FIO2 wynosi ≤300 mm Hg, a dla ARDS PaO2 / FIO2 wynosi ≤200 mm Hg .,
uważa się, że uraz pęcherzyka płucnego rozwija się, gdy zapalenie płuc lub układowe prowadzi do ogólnoustrojowego uwalniania cytokin i innych cząsteczek prozapalnych. Komórki tuczne, które wyrażają mediatory, które wywierają wpływ na unaczynienie płuc, są również zwiększone po ekspozycji hyperoxic . Uwalnianie cytokin aktywuje makrofagi pęcherzykowe i rekrutuje neutrofile do płuc. Następuje aktywacja leukotrienów, utleniaczy, czynnika aktywującego płytki krwi i proteazy., Substancje te uszkadzają śródbłonek kapilarny i nabłonek pęcherzykowy, zakłócając bariery między naczyniami włosowatymi a przestrzeniami powietrznymi. Płyn obrzękowy, białka i resztki komórkowe zalewają przestrzenie powietrzne i śródmiąższowe, powodując zakłócenia środka powierzchniowo czynnego, zapadanie się przestrzeni powietrznej, niedopasowanie wentylacyjno-perfuzyjne, przetaczanie i usztywnienie płuc przy zmniejszonej zgodności i nadciśnieniu płucnym. Nie ma Wzoru do urazu; jednak, zależne obszary płuc są najczęściej dotknięte .,
badanie tkanek ujawnia, że zaburzenia surfaktantu, uszkodzenie nabłonka i posocznica inicjują zwiększoną ekspresję cytokin, które sekwestrują i aktywują komórki zapalne. Zwiększone uwalnianie ROS zmienia normalną funkcję śródbłonka. Analiza Microarray ujawniła zwiększoną ekspresję genów związanych ze stresem oksydacyjnym, funkcją antyproteolityczną i naprawą macierzy pozakomórkowej, a także zmniejszoną ekspresję białek surfaktantów w wywołanym ozonem ALI . Rozproszone uszkodzenie pęcherzyków płucnych powoduje wewnątrzgałkowe neutrofile wskazujące na obecność reakcji zapalnej w pęcherzykach płucnych., Czerwone krwinki, fragmenty komórek i zerodowane nabłonkowe błony podstawne są obecne z tworzeniem błon hialinowych, co wskazuje, że białka surowicy weszły i wytrąciły się w przestrzeniach powietrznych z powodu zakłócenia pęcherzykowej bariery kapilarnej. Tworzenie mikrotrombi wskazuje na obecność uszkodzenia śródbłonka i aktywację kaskady krzepnięcia .
zespół ostrego uszkodzenia płuc pojawia się w ciągu 24 do 48 godzin po bezpośrednim lub pośrednim wywołaniu., Początkowo u pacjenta może wystąpić duszność, kaszel, ból w klatce piersiowej, tachypnea, tachykardia, dodatkowe użycie mięśni, sinica, cętkowana skóra i nieprawidłowe dźwięki oddechowe (trzaski, rhonchi i świszczący oddech). Analiza gazów krwi ujawnia postępujące pogorszenie hipoksemii, co prowadzi do niewydolności oddechowej. Obustronne nacieki są widoczne na RTG klatki piersiowej i są zgodne z obrzękiem płuc, ale bez składnika sercowego podwyższonego ciśnienia lewego przedsionka. Leczenie obejmuje wentylację mechaniczną, leczenie podtrzymujące i leczenie przyczyn leżących u podstaw ., Śmiertelność ALI poprawiła się w ciągu ostatniej dekady; jednak nadal waha się od 30% do 75% i występuje u około 86 ze 100 000 osób rocznie .
6. Wnioski
tlen, często stosowany w leczeniu hipoksemii w warunkach klinicznych, sam w sobie jest czynnikiem wyzwalającym HALI, biorąc pod uwagę, że ekspozycja jest wystarczająco skoncentrowana i trwa odpowiednio długo. Płuco jest podatnym celem urazu wywołanego utleniaczem, inicjując kaskadę sygnałów białkowych, które determinują odpowiedź komórkową. Uszkodzone są nabłonki pęcherzykowe i śródbłonkowe powierzchnie kapilarne., Hiperpermeability, mikrotrombi (wynikające ze zmiany krzepnięcia i fibrynolizy), odkładania kolagenu i zwłóknienia zmienić strukturę pęcherzyków płucnych i funkcji. Zrozumienie precyzyjnych mechanizmów urazów i reakcji komórek płucnych na hiperoksję jest niezbędnym dowodem dla praktyki eksperckiej.
projekt był sponsorowany przez Triservice Nursing Research Program (Tsnrp) (N08-012, HU0001-08-1-TS08)., Informacje, treści i wnioski niekoniecznie reprezentują oficjalne stanowisko lub Politykę TSNRP, Departamentu Obrony lub rządu USA, ani też nie powinny być wnioskowane żadne oficjalne poparcie.