Henry Cabot Lodge, (ur. 12 maja 1850, Boston, Massachusetts, USA—zm. 9 listopada 1924, Cambridge, Massachusetts), Senator republikański USA Przez ponad 31 lat (1893-1924); przewodził udanej opozycji Kongresu do udziału swojego kraju w Lidze Narodów po I Wojnie Światowej.
w 1876 Lodge jako jeden z pierwszych uzyskał doktorat z historii na Uniwersytecie Harvarda., Pozostał na Harvardzie przez następne trzy lata jako instruktor historii amerykańskiej i zachował aktywne zainteresowanie w tej dziedzinie przez całe życie, edytując czasopisma naukowe i pisząc lub edytując prace na temat głównych postaci i wydarzeń w historii narodu. Karierę polityczną rozpoczął w legislaturze stanowej (1880-81) i Izbie Reprezentantów Stanów Zjednoczonych (1887-93), a następnie został wybrany do Senatu Stanów Zjednoczonych.
Encyclopædia Britannica, Inc.,
wraz z przystąpieniem Stanów Zjednoczonych do I wojny światowej (1917), wezwał do zjednoczenia wysiłków wojennych. Początkowo popierał Międzynarodowy mechanizm pokojowy w przemówieniu przed Ligą na rzecz egzekwowania pokoju (maj 1916), ale kiedy Światowa Organizacja z obowiązkowym arbitrażem była poparta przez Pres. Woodrow Wilson, Lodge uważał, że suwerenność narodu jest zagrożona i że byłoby fatalne Związanie narodu z międzynarodowymi zobowiązaniami, których Stany Zjednoczone nie mogłyby lub nie mogłyby dotrzymać., Gdy w 1919 Republikanie przejęli kontrolę nad Senatem, Lodge został przewodniczącym Komisji Stosunków Zagranicznych. Był więc w stanie opracować strategię sprzeciwu wobec przyjęcia traktatu wersalskiego, w tym Przymierza Ligi Narodów. Po drugie, wprowadził szereg poprawek (zastrzeżenia loży), które wymagałyby zgody Kongresu, zanim Stany Zjednoczone będą związane pewnymi decyzjami Ligi. Tym samym Lodge stał się głównym przywódcą USA., izolacjoniści. Wilson odmówił przyjęcia rezerwacji loży, czując, że zniszczą one podstawowe intencje Ligi. Traktat został pokonany w Senacie, a odpowiedzialność za odrzucenie spadła na Wilsończyków.
Encyclopædia Britannica, Inc.
, Harding w 1920 roku został uznany za winnego stanowiska loży i ze zwiększonym prestiżem udał się do służby jako jeden z czterech amerykańskich delegatów na konferencję waszyngtońską w sprawie ograniczenia zbrojeń (1921).