„każdy, kto oglądał jego wspaniałą wirtuozerię przez lata, zauważy, jak styl tancerza zmienia wagę jest teraz ozdobiony żartobliwym rytmicznym filigranem”, Anna Kisselgoff, krytyk tańca New York Times, napisała o gościnnym występie Pana Hinesa w 1995 roku w ramach Benefis dla nowej szkoły baletowej Eliota FELDA. „Wizualna elegancja, jak zawsze, ustępuje dźwiękowej mocy. Złożoność dźwięku rośnie w intensywności i zasięgu.”
Pan Hines zachęcał gospodarzy młodszych steperów, w tym Pana, Glover, Dianne Walker, Ted Levy i Jane Goldberg, w swojej karierze i często głosił talenty gwiazd dawnych czasów. Od dzieciństwa był przesiąknięty historią tap. W przedmowie do książki Rusty ' ego E. Franka „Tap!”Pan Hines wspomina nieformalną, trzygodzinną lekcję historii, którą dał mu i jego bratu, Maurice' owi, mistrz tańca Bunny Briggs późną nocą, gdy dwoje dzieci leżało na piętrowych łóżkach w pociągu rozpędzającym trójkę artystów na pokaz poza miastem.
chociaż miał formalne szkolenie w tańcu, Mr., Hines często mówił o starszych stylistach, którzy wywarli na niego wpływ w tap, sztuce, która jest w dużej mierze przekazywana, a nie nauczana. „Gregory zawsze myślał o sobie jako student ze starymi facetami, Chuckiem Greenem, Jimmym Slyde, Busterem Brownem, Lonem Chaneyem, wszystkimi starymi kopytnikami i Sammym Davisem Jr.”, powiedziała pani Glover. Ted Levy, jeden z protegowanych Pana Hinesa, opisał go jako ” Pied Piper nowoczesnego stepu.”
urodzony w Nowym Jorku, Pan Hines rozpoczął treningi tańca w wieku 3 lat u Henry 'ego Letanga, a swój profesjonalny debiut zaliczył dwa lata później u swojego starszego brata, Maurice' a Jr.,, w akcie zwanym The Hines Kids (później The Hines Brothers i, gdy jego ojciec, Maurice SR., dołączył do act w 1963, Hines, Hines and Dad). Gregory Hines opuścił the act w 1973 roku i założył zespół rockowy Severance w Venice w Kalifornii.
dopiero pod koniec lat 30-tych, Pan Hines powiedział w „Gregory Hines' s Tap Dance in America”, programie z 1989 roku w publicznym serialu telewizyjnym „Great Performances”, że zaczął „zrelaksować się i osiągnąć prawdziwą ekspresję.,”Mniej więcej w tym czasie, w 1978 roku, odniósł swój pierwszy broadwayowski sukces, występując w musicalu „Eubie”, za który otrzymał swoją pierwszą nominację do Tony ' ego.