Madame Lelica

wprowadzenie

Budowa, anatomia i histologia układu kostnego u dzieci nie jest tylko mniejszą wersją postaci dorosłej; jest raczej unikalna, ponieważ pozwala na szybki wzrost i zmiany w całym rozwoju od dzieciństwa do dorosłości.,

większość różnic między dorosłymi i pediatrycznymi układami szkieletowymi wynika z otwartej fizyczności w populacji pediatrycznej, która pozwala na ciągły wzrost przed dojrzewaniem szkieletu w okresie dojrzewania i dorosłości. Physis jest płytką wzrostu w kościach długich, w tym paliczków, strzałkowej, piszczelowej, udowej, promieniowej, łokciowej i ramiennej. Pozwala na wzrost kości z podstawy chrząstki, znany jako endochondral kostnienia, który różni się od wzrostu kości z tkanki mezenchymalnej, lub wewnątrzmaciczne kostnienia., Physis znajduje się na końcu kości długiej, z nasadą nad nią i pod nią. Kości długie, takie jak kość udowa, mają 2 szczęki oddzielone trzonem kości udowej, stanowiącym trzon kości długiej. Jednak długie kości, takie jak paliczki, mają tylko jedną physis., Physis dzieli się na 4 strefy: (1) rezerwę lub strefę odpoczynku, która składa się z chrząstki szklistej; (2) strefę proliferacji, która składa się z mnożących się chondrocytów, które tworzą luki (jeziora); (3) strefę przerostu, w której chondrocyty przestają się dzielić i zaczynają się powiększać; oraz (4) strefę zwapnienia, w której minerały są osadzane w lukach w celu zwapnienia chrząstki. Zwapniona chrząstka rozkłada się, umożliwiając inwazję naczyniową i osteoblastyczne / osteoklastyczne osadzanie i przebudowę macierzy kostnej., Dlatego przed kostnieniem większość kości dziecięcych jest po prostu zwapniona chrząstka, która jest bardzo zgodna w porównaniu do skostniałych Kości dorosłych. Ze względu na ich zwiększoną zgodność, kości dziecięce mają tendencję do bardziej ugięcia i zginania urazów pod wpływem stresu, który spowodowałby złamanie w kości dorosłego. Co więcej, periosteum dziecięce jest bardziej aktywne, grubsze i silniejsze u dzieci, co znacznie zmniejsza ryzyko otwartych złamań i przemieszczenia złamań., Te i inne cechy okostnej dziecięcej, a także zwiększona zgodność kości dziecięcej, są odpowiedzialne za unikalne wzory złamań obserwowane u pacjentów pediatrycznych. Te wzory złamań obejmują urazy greenstick, torus i spiral, które są obrażeniami zginającymi, a nie pełnymi pęknięciami korowymi. Złamanie greenstick jest złamaniem częściowej grubości, w którym tylko kora i okostna są przerwane po jednej stronie Kości, podczas gdy pozostają nieprzerwane po drugiej stronie.,

etiologia

złamania Greenstick występują najczęściej po upadku na wyciągniętym ramieniu (FOOSH); jednak mogą również wystąpić z powodu innych rodzajów urazów, w tym kolizji samochodowych, urazów sportowych lub przypadkowego urazu, w którym dziecko zostaje uderzone przedmiotem. Niedożywienie, w szczególności niedobór witaminy D zwiększa ryzyko złamań kości długich po urazie.

Epidemiologia

około 12% wszystkich wizyt pediatrycznych w Stanach Zjednoczonych jest spowodowanych urazami układu mięśniowo-szkieletowego., Złamania stanowią duży odsetek urazów układu mięśniowo-szkieletowego powodujących znaczną zachorowalność i powikłania. Złamania Greenstick najczęściej występują u dzieci poniżej 10 roku życia, ale mogą wystąpić w każdej grupie wiekowej, w tym u osób dorosłych. Istnieje jednakowa częstość występowania u kobiet i mężczyzn, jednak pacjenci płci męskiej są bardziej narażeni na złamania

Patofizjologia

złamanie greenstick jest złamaniem o częściowej grubości, w którym tylko kora i okostna są przerwane po jednej stronie kości, ale pozostają nieprzerwane po drugiej., Występują najczęściej w kościach długich, w tym kości strzałkowej, piszczelowej, łokciowej, promieniowej, ramiennej i obojczyka. Najczęściej występują w przedramieniu i ramieniu obejmującym kość łokciową, promieniową lub ramienną. To dlatego, że ludzie klamra spada z wyciągniętym ramieniem, powodując złamania kończyn górnych.

złamania Greenstick mogą wystąpić również w twarzy, klatce piersiowej, łopatce i praktycznie każdej kości w ciele, ale z znacznie mniejszą częstotliwością niż kości długie. Na przykład złamania greenstick mogą wystąpić w szczęce i nosie., Złamania kłykciowe są najczęstszymi złamaniami żuchwy u dzieci, stanowiąc do 55% wszystkich złamań żuchwy. Są 3 rodzaje złamań kłykciowych. Niskie złamania subkondylarne są najczęstsze i są niekompletne złamania greenstick większość czasu. Uraz nosa najczęściej prowadzi do złamań greenstick w populacji pediatrycznej z powodu nieuszkodzonego szwu linii środkowej i większości chrząstki składają się z kości nosa.