Filip IV, zwany Filipem sprawiedliwym, był królem Francji w latach 1285-1314. Dzięki małżeństwu z Joanną i z Nawarry był również królem Nawarry jako Filip i w latach 1284-1305, a także hrabią Szampanii. Chociaż Filip był znany jako przystojny, stąd epitet le Bel, jego sztywna i nieelastyczna osobowość zyskała mu inne przydomki, takie jak żelazny Król. Jego zagorzały przeciwnik Bernard Saisset, biskup Pamiers, powiedział o nim: „nie jest ani człowiekiem, ani bestią. Jest posągiem.,”
Filip polegał na zdolnych urzędnikach, takich jak Guillaume de Nogaret i Enguerrand de Marigny, aby rządzić królestwem, a nie na swojej szlachcie. Filip i jego doradcy odegrali kluczową rolę w przekształceniu Francji z feudalnego państwa w scentralizowane Państwo. Król, który dążył do bezkrólewia monarchii, zmusił swoich wasali wojnami i ograniczył zwyczaje feudalne. Jego ambicje uczyniły go bardzo wpływowym w sprawach europejskich. Jego celem było umieszczenie swoich krewnych na zagranicznych tronach. Książęta z jego rodu rządzili w Neapolu i na Węgrzech., Próbował bezskutecznie uczynić innego krewnego Świętym cesarzem rzymskim. Rozpoczął długie natarcie Francji na wschód, przejmując kontrolę nad rozproszonymi fiefami.