psychologia filozoficzna rozpowszechniona przed końcem XIX wieku w dużej mierze opierała się na introspekcji. Spekulacje dotyczące umysłu oparte na tych obserwacjach były krytykowane przez pionierów bardziej naukowego podejścia do psychologii, takich jak William James i behawiorystów Edward Thorndike, Clark Hull, John B. Watson i B. F. Skinner., Jednak nie wszyscy zgadzają się, że introspekcja jest z natury problematyczna, jak na przykład Francisco Varela, który szkolił eksperymentalnych uczestników zorganizowanej „introspekcji” redukcji fenomenologicznej.
na początku lat 70.Amedeo Giorgi zastosował teorię fenomenologiczną do swojego rozwoju opisowej metody fenomenologicznej w psychologii, aby przezwyciężyć pewne problemy, które dostrzegł w swojej pracy w psychofizyce, z zbliżaniem się do subiektywnych zjawisk z tradycyjnych hipotetyczno-dedukcyjnych RAM nauk przyrodniczych., Giorgi miał nadzieję wykorzystać to, czego nauczył się od swojego środowiska przyrodniczego do opracowania rygorystycznej metody badań jakościowych. Giorgi tak opisał swój ogólny projekt jako taki: „nie ma to jak Nauki przyrodnicze… ponieważ jego ludzkie doświadczenia i ludzkie zjawiska. Chcę mieć pewność, że nasze kryteria są takie: że każdy przyrodnik będzie musiał szanować naszą metodę. Nie próbuję tylko zadowolić klinicystów, terapeutów, humanistów, staram się zadowolić najcięższe kryterium-przyrodników…, ponieważ przewiduję, że pewnego dnia, kiedy badania jakościowe rozwijają się i stają się silne, ludzie nauki przyrodniczej będą je krytykować. I chcę być w stanie wstać i powiedzieć: „śmiało, krytykuj to—ale nie znajdziesz tu żadnych wad”.”
filozofowie od dawna borykają się z problemem”qualii”. Niewielu filozofów uważa, że można mieć pewność, że doświadczanie przez jedną osobę „zaczerwienienia” przedmiotu jest takie samo jak przez inną osobę, nawet jeśli obie osoby miały faktycznie identyczne historie genetyczne i empiryczne., Zasadniczo ta sama trudność pojawia się w uczuciach (subiektywnym doświadczeniu emocji), w doświadczeniu wysiłku, a zwłaszcza w „znaczeniu” pojęć. W rezultacie wielu psychologów jakościowych twierdziło, że badanie fenomenologiczne jest zasadniczo kwestią „tworzenia znaczeń”, a tym samym pytaniem, które należy rozwiązać za pomocą podejść interpretacyjnych.