Madame Lelica

Diana była rzymską boginią polowań, dziewiczej przyrody i zamieszkujących ją zwierząt. Unikając Towarzystwa śmiertelników i bogów, Diana wolała samotność lasów i utrzymywała Towarzystwo nimf i leśnych stworzeń. Władczyni łuku, Diana była najwspanialszą ze wszystkich łowców. Dziewica przez wszystkie swoje dni, zachowała swoje dziewictwo pomimo zalotów potencjalnych kochanków i zalotników. Diana kojarzona była również z podziemiami i strefami granicznymi—granicami oddzielającymi żywych od umarłych i dzikich od cywilizowanych., Chociaż była rzymską boginią, wiele z mitologii i osobowości Diany powstało gdzie indziej. Diana była w dużej mierze wzorowana na Artemidzie, greckiej bogini łowów i przyrody.

pierwotnie czczona przez przedromański lud Italii, Diana ostatecznie przybrała bardziej zhellenizowaną formę. Została włączona do rzymskiego panteonu w VI wieku p. n. e. W religii rzymskiej Diana była znana jako Diana Triformis, czyli bogini trzech aspektów: polowania, księżyca i zaświatów., Była również członkinią boskiego triumwiratu obok Egeris, nimfy wodnej i Virbiusa, Boga lasu. Uwielbiana zarówno przez mężczyzn, jak i kobiety, Diana była postrzegana jako patronka myśliwych i obrończyni dziewic.

etymologia

nazwa „Diana” (znana w starej Latinie Jana, a w późnej łacinie jako Diana) została zakorzeniona w proto indoeuropejskim dyeu -, co oznacza „świecić” lub „emitować światło.”Pochodne tego samego korzenia obejmowały greckie słowo theos, łacińskie słowo deus, perskie słowo daiva i sanskryckie słowo deva, które tłumaczono jako” Bóg.,”Innymi pochodnymi były łacińskie słowo dies, oznaczające” dzień „oraz dobowy, oznaczający „światło dzienne”.”Elementarny związek Diany z boskością i światłem dziennym sugerował jej długą historię jako włoskiej bogini, sięgającą co najmniej pierwszego tysiąclecia p. n. e., Jeśli nie dalej.

Diana była znana przez wiele epitetów na przestrzeni wieków. Ze względu na swoją trójstronną osobowość znana była zarówno jako Diana Triformis, jak i Diana Trivia. Była również nazywana Dianą Caelus lub „niebiańską Dianą”, wspólnym epitetem wśród członków rzymskiego panteonu. W końcu była Diana Nemorensis, czyli ” Diana z lasu.,”Ta szczególna inkarnacja bóstwa reprezentowała Italikową wersję Diany, postaci Zhellenizowanej przez Rzymian i pod wpływem Artemidy.

władając łukiem i złotymi strzałami, Diana przemierzała Pustkowie w poszukiwaniu przygód i polowań. Zwykle nosiła chiton, krótką tunikę, którą zazwyczaj noszą mężczyźni, ponieważ pozwalała jej swobodnie wędrować po lesie. Diana nosiła również płaszcz, buty i pasek z klejnotowym zapięciem. W niektórych tradycjach mówiono, że nosi fioletowe szaty.,

uważała, że często preferuje samotność, Diana od czasu do czasu szuka towarzystwa leśnych i wodnych nimf, takich jak jej partner Egeris.

Rodzina

Diana była córką Jowisza, który był królem bogów, i Leto (lub Latona, w źródłach rzymskich), starożytnego Tytana. Jej bratem bliźniakiem był Apollo, bóstwo związane z mądrością, racjonalnością i porządkiem prawa. Diana miała ogromną liczbę przyrodnich braci i sióstr; byli to Mars, bóg wojny, Wolkan, Bóg kuźni i Juventus, Bóg młodości i dojrzewania.,

mitologia

mityczny korpus Diany został zapożyczony w dużej mierze z opowieści o Artemidzie opowiedzianych przez Greków. W przeciwieństwie do innych rzymskich bóstw, które w dużej mierze zniknęły po powstaniu chrześcijaństwa, Diana przetrwała w kulturze ludowej średniowiecznej i wczesnej nowożytnej Europy.

powstanie Diany

Diana powstała z połączenia Jowisza i Leto. Para zakochała się i wyszła za mąż, ale jak często zdarzało się z Jowiszem, wkrótce zakochał się i znalazł innego. Jego nową żoną została jego siostra, Juno, bogini rodziny, małżeństwa i dzieci., Juno była zazdrosną partnerką, która żywiła urazę do kochanków męża i ich dzieci. Kiedy odkryła ciążę Leto, postanowiła jak najlepiej zapobiec narodzinom, posuwając się nawet tak daleko, że wezwała potwornego morskiego stwora zwanego pytonem, aby ją upolował.

Leto została zmuszona do ucieczki z wyspy na wyspę, szukając schronienia i społeczności, która miałaby ją chronić. Apollo poradził matce z łona matki, mówiąc jej, aby szukała małej i tajemniczej wyspy Delos. Krótko po osiedleniu się na wyspie, Leto znalazła się w ferworze pracy., Zdając sobie sprawę, że Leto ma urodzić swoje dzieci, Juno zadała Ostatnie okrucieństwo: uwięziła Lucinę, boginię porodu i położnictwa, zmuszając Leto do samodzielnego rodzenia.

przez wiele dni Leto cierpiał na agonię porodu. Niektóre nimfy usłyszały jej cierpienie i przyszły jej z pomocą, pozwalając jej w końcu urodzić dzieci. Leto dostarczył najpierw Dianę. Gdy tylko wyłoniła się z łona, przedwcześnie Urodzona Diana przyjęła rolę położnej i pomagała Leto w porodzie jej brata. Apollo przyszedł na świat owinięty w Biel i trzymając miecz z brązu., Bliźniacy byli naturalnymi łucznikami i zaciekle chronili matkę. Razem Apollo i Diana polowali na straszną istotę znaną jako Pyton, która tak ścigała ich matkę. W końcu udało im się zwabić stworzenie do Delphi—i jego zguby. Obsikali bestię strzałami, aż jej już nie było. Ostatecznie bliźniaki były związane różnymi ścieżkami-Apollo dla zgiełku życia obywatelskiego, a Diana dla samotności w lesie.,

Diana i Actaeon

jeden z najpopularniejszych (i kompletnych) mitów dotyczących Diany opowiedział rzymski poeta Owidiusz w swoim pierwszym wiecznym arcydziele Metamorfozy. Fabuła skupia się na losach młodego Actaeona, utalentowanego myśliwego, który poprowadził stado psów do lasu w pogoni za bykami. Polowanie poszło dobrze, a dzień był gorący, więc Actaeon przyniósł ogary do chłodnego źródła na polanie gęstego lasu.,

w dolinie odzianej sosną i cyprysem,
odświeżonej łagodnymi wiatrami i brązowej z cieniem,
cnotliwa, prywatna rezydencja Diany, stała
Pełna w centrum ciemnego lasu
przestronna grota, dookoła o ' er-grown
z chrypliwym mchem i łukiem z pumeksem.1

Kiedy Actaeon natknął się na scenę, przypadkiem szpiegował nagą postać Diany w wodach., W 1995 roku, po raz pierwszy w historii, Diana sięgnęła po swój łuk, po czym pomyślała o nim lepiej i rozpryskała Actaeon wodą z basenu:

Surpriz 'D, na początku wyrwała swój łuk,
ale zobaczyła krążące wody wokół jej przepływu;
te w zagłębieniu jej ręki wzięła,
i dash’d’em w twarz, podczas gdy tak mówiła:
jeśli potrafisz, to cudny widok,
bogini naga do twego widoku.' 2

plusk nie był niewinnym ani zalotnym gestem., Wręcz przeciwnie, Diano, te woda została zaklęta, aby przekształcić Actaeon w jelenia. Metamorfoza nastąpiła w mgnieniu oka. Chociaż Actaeon stracił swoje ludzkie funkcje i wyrosły włosy i rogi, nadal zachował swoją tożsamość. Niestety, psy Actaeona złapały jego nowy zapach i zaatakowały go. Actaeon uciekł tak szybko, jak tylko mógł, ale psy były dla niego zbyt szybkie; nie minęło wiele czasu, zanim powalili swego pana.,

Diana w religii rzymskiej i poza nią

w religii rzymskiej Diana była czczona jako potrójna bogini: bogini polowania, bogini księżyca i bogini zaświatów. Była silnie związana ze strefami liminalnymi, czyli skrzyżowaniami, i uważano, że przebywa w świętym gaju obok jeziora Nemi, położonego kilka mil od Rzymu. Miejsce to było centrum kultu, gdzie pobożni ofiarowali dewocje Dianie Nemorensis, lub ” Dianie z lasu Nemi.,”Kult Diany był również obserwowany w jej ogromnej świątyni na wzgórzu Awentyn, która została rzekomo zbudowana w VI wieku p. n. e.przez legendarnego króla Tullusa Hostiliusza. Świątynia stała w pobliżu pomerium Rzymskiego. Zauważ, że pomeria była świętą (i graniczną) granicą, w której kończyło się miasto (urbs) Rzymu, a zaczęło się terytorium (ager) Rzymu.

Diana była celebrowana podczas święta Nemoralia, kolejne nawiązanie do jej świętego gaju w Nemi. Festiwal początkowo odbywał się w Nemi, ale wkrótce rozprzestrzenił się na inne części terytoriów rzymskich wraz z rozwojem imperium., Festiwal trwał trzy dni i noce, a na nim wierni niosący pochodnie ofiarowywali cześć Dianie w postaci żetonów, które pozostawiano w świętych, dzikich miejscach—w ciałach i wodzie, gajach i lasach.

W przeciwieństwie do wielu innych bóstw panteonu Rzymskiego, Diana została zaadaptowana przez chrześcijan i włączona synkretycznie do wierzeń ludowych społeczności chłopskich. Włoski historyk Carlo Ginzburg opisał tych czcicieli jako należących do „Towarzystwa Diany” i zasugerował, że byli oni określani jako czarownice we wczesnej nowożytnej Europie.,

popkultura

Kult Diany trwa do dziś zarówno we współczesnej Wicca, jak i Diańskiej Wicca. W tych kobiecych tradycjach jest uważana za boginię Natury i czczona jako źródło mądrości, płodności i regeneracji.

bogini przetrwała również w postaci archetypu Artemidy lub Diany—młodej dziewczyny, często wycofanej z życia, która odważnie przekracza granice moralne i fizyczne. Czerpiąc z puli wewnętrznej sprężystości, dziewczyna zaciekle walczy o to, co słuszne., Katniss Everdeen, bohaterka powieści „Igrzyska śmierci” Suzanne Collins, jest jednym z ostatnich przykładów tego archetypu w akcji.

Bibliografia

Przypisy

1. Owidiusz, Metamorfozy, Księga III. ↩

2. Owidiusz, Metamorfozy, Księga III. ↩

3. Owidiusz, Metamorfozy, Księga III. ↩

cytat

o autorze