Madame Lelica

Marcia L. Johnson and Jeffrey R. Johnson
October 1996
dostępny w formacie PDF ( 122.89 KB )

spis treści

dojazd do szkoły

W Szkole

zajęcia pozalekcyjne

„Szkoły Cram”

egzaminy wstępne

czas wolny

pytania do rozważenia

referencje i zasoby

zrozumienie Japończyków i kultury wymaga zrozumienia czynników, które je kształtują., Szczególnie ważne są te elementy, które wpływają na nie w okresie ich kształtowania. Japoński system edukacji jest jednym z najbardziej wpływowych agentów kształtujących japońską młodzież. Biorąc pod uwagę dużą ilość czasu, jaki japońscy uczniowie spędzają w szkołach, nic dziwnego, że system edukacji odgrywa ogromną rolę w określaniu struktury japońskiego społeczeństwa. Badanie „typowego” doświadczenia szkolnego oświeca funkcję Systemu Edukacji w społeczeństwie japońskim.

dojazd do szkoły

japońscy licealiści nie jeżdżą samochodami., Wiele albo chodzić lub jeździć na rowerach, jeśli odległość nie jest zbyt duża. W innych przypadkach studenci muszą korzystać z publicznych autobusów i pociągów, często zmieniając linie kilka razy, aby dotrzeć do miejsca docelowego. Nierzadko studenci spędzają dwie lub więcej godzin dziennie w transporcie publicznym. Po gimnazjum uczniowie uczęszczają do szkół na podstawie ustandaryzowanych wyników egzaminów wstępnych do liceum. W rezultacie niektórzy uczniowie podróżują dużą odległość, aby uczęszczać do szkoły, określaną przez ich wyniki testów. Dzień szkoły rozpoczyna się o 8:30, więc uczniowie mogą opuścić dom już o 6: 30., Podczas gdy niektórzy studenci śpią lub uczą się podczas długich dojazdów, transport publiczny zapewnia również szansę na spotkania towarzyskie z rówieśnikami. Zachowanie uczniów w drodze do szkoły jest regulowane przez politykę szkolną. Te zasady mogą zabronić pewnych czynności w miejscach publicznych-żucia gumy, spożywania przekąsek, czytania książek podczas chodzenia-wszystkiego, co może źle odbić się na reputacji szkoły. Każda szkoła ma unikalny mundurek, który sprawia, że jej uczniowie są łatwo rozpoznawalni dla publiczności., Polityka szkolna często wymaga, aby uczniowie stali w autobusach i pociągach, pozostawiając miejsca otwarte dla innych pasażerów w celu wykazania rozwagi. W praktyce jednak zachowanie uczniów ma tendencję do relaksu, gdy oddalają się od szkoły.

w szkole

w szkole uczniowie zazwyczaj wchodzą do pomieszczenia pełnego małych szafek, w których umieszczają buty uliczne i zakładają szkolne kapcie. Te kapcie mogą być oznaczone kolorami: różowy dla dziewczynek i niebieski dla chłopców. W wielu szkołach odbywają się cotygodniowe zebrania szkolne., Następnie uczniowie zbierają się w swoich klasach domowych na dzienne studia. Dzień szkolny rozpoczyna się od zadań związanych z zarządzaniem klasą, takich jak uczestnictwo w zajęciach i ogłaszanie ogłoszeń. Zajęcia te zazwyczaj są prowadzone przez samych studentów na rotacyjnym harmonogramie dyżurów zwanym toban. W każdej szkole znajduje się średnio 40-45 uczniów. Uczniowie Przebywają w swoich klasach przez większość dnia szkolnego, podczas gdy nauczyciele przenoszą się z pokoju do pokoju, działając z centralnego pokoju nauczycielskiego., Tylko w przypadku zajęć z wychowania fizycznego, zajęć laboratoryjnych lub innych przedmiotów wymagających specjalnych udogodnień uczniowie przenoszą się do różnych części szkoły. Między zajęciami i w porze lunchu sale lekcyjne mogą być hałaśliwymi, tętniącymi życiem miejscami. Niektóre szkoły mogą mieć stołówkę, ale większość nie. Nawet w szkołach, w których przygotowywany jest obiad i zapewniany uczniom, zwykle jedzą razem w swoich klasach domowych. W większości szkół uczniowie przynoszą z domu lunch w pudełku, prawie zawsze składający się z produktów przygotowywanych przez matkę we wczesnych godzinach porannych, takich jak ryż, ryby, jajka, warzywa i ogórki kiszone.,

japońscy uczniowie spędzają w szkole 240 dni w roku, o 60 dni więcej niż ich amerykańscy odpowiednicy. Chociaż wiele z tych dni spędza się na przygotowywaniu corocznych festiwali szkolnych i wydarzeń, takich jak Dzień Kultury, Dzień Sportu i Wycieczki szkolne, japońscy uczniowie nadal spędzają znacznie więcej czasu w klasie niż amerykańscy uczniowie. Tradycyjnie japońscy uczniowie uczęszczają do szkoły przez pół dnia w soboty, jednak liczba wymaganych sobót każdego miesiąca maleje w wyniku Japońskich reform edukacyjnych., Wybór kursu i podręczników jest ustalany przez japońskie Ministerstwo Edukacji. Szkoły mają ograniczoną autonomię w opracowywaniu programów nauczania. Uczniowie w liceach akademickich zazwyczaj biorą trzy lata każdy z następujących przedmiotów: matematyka, nauki społeczne, Japoński, nauki ścisłe i angielski. Inne przedmioty obejmują wychowanie fizyczne, muzykę, sztukę i studia moralne. Wszyscy uczniowie w jednej klasie uczą się tych samych przedmiotów. Biorąc pod uwagę liczbę wymaganych przedmiotów, przedmioty fakultatywne są nieliczne.

pod koniec dnia akademickiego wszyscy uczniowie uczestniczą w o soji, czyli sprzątaniu szkoły., Zamiatają klasy i korytarze, puste kosze na śmieci, czyste toalety, czyste tablice kredowe i gumki do kredy, i odbierają śmieci z terenu szkoły. PO o soji szkoła jest zwolniona, a większość uczniów rozprasza się do różnych części szkoły na spotkania klubowe.

zajęcia pozalekcyjne

zajęcia Klubowe odbywają się codziennie po szkole. Nauczyciele są przydzielani jako sponsorzy, ale często sami uczniowie decydują o codziennych działaniach klubu. Studenci mogą dołączyć tylko do jednego klubu i rzadko zmieniają kluby z roku na rok., W większości szkół kluby można podzielić na dwa typy: kluby sportowe (baseball, piłka nożna, judo, kendo, Tor, tenis, pływanie, softball, siatkówka, rugby) i kluby kulturalne (angielski, nadawanie, Kaligrafia, nauki ścisłe, matematyka, rocznik). Nowi uczniowie zazwyczaj są zachęcani do wyboru klubu krótko po rozpoczęciu roku szkolnego w kwietniu. Kluby spotykają się przez dwie godziny po szkole każdego dnia, a wiele klubów nadal spotyka się podczas wakacji szkolnych. Działalność klubu stanowi jedną z podstawowych możliwości socjalizacji grup rówieśniczych., Większość studentów college bound wycofuje się z działalności klubu podczas ostatniego roku, aby poświęcić więcej czasu na przygotowanie do egzaminów wstępnych na uniwersytet. Chociaż widoczne jest to w doświadczeniach Liceum Ogólnokształcącego, to właśnie w klubach najsilniej nawiązywane są fundamentalne relacje senpai (senior) i kohai (junior). Zadaniem senpai jest nauczanie, inicjowanie i opieka nad kohai. Obowiązkiem kohai jest służyć senpai., Na przykład studenci kohai w klubie tenisowym mogą spędzić rok goniąc za piłkami tenisowymi, podczas gdy górnicy ćwiczą. Dopiero po ukończeniu wyższych klas mogą korzystać z kortów. Od kohai oczekuje się, że będą służyć swoim senpai i uczyć się od nich, obserwując i modelując ich zachowanie. Ten fundamentalny związek można zobaczyć w całym japońskim społeczeństwie, w biznesie, polityce i kontaktach społecznych.,

„Cram Schools”

interesującym elementem japońskiej edukacji jest kwitnący przemysł juku i yobiko, po szkole „Cram schools”, gdzie około 60% Japońskich licealistów uczęszcza na dodatkowe lekcje. Juku oferuje lekcje z przedmiotów nieakademicznych, takich jak sztuka, Pływanie, liczydło i kaligrafia, szczególnie dla uczniów szkół podstawowych, a także przedmioty akademickie, które są ważne dla przygotowania do egzaminów wstępnych na wszystkich poziomach., Juku dla uczniów szkół średnich musi konkurować o zapisy z yobiko, które istnieją wyłącznie w celu przygotowania studentów do egzaminów wstępnych na uniwersytet. Niektóre „szkoły cram” specjalizują się w przygotowaniu uczniów do egzaminu danej szkoły. Chociaż wydaje się naturalne, że uczniowie obawiają się rygoru dodatkowych lekcji, które wydłużają ich dzień szkolny do późnych godzin wieczornych i wymagają dodatkowych prac domowych, wielu uczniów lubi juku i yobiko, gdzie nauczyciele są często bardziej animowani i ciekawsi niż niektórzy nauczyciele w swoich zwykłych szkołach., Ponadto, w wielu przypadkach, lekcje studiowane w „cram schools” stanowią wyzwanie intelektualne dla uczniów znudzonych standardowym programem nauczania swoich zwykłych szkół.

Juku i yobiko to przede wszystkim szkoły prywatne, dla zysku, które przyciągają uczniów z szerokiego obszaru geograficznego. Często znajdują się one w pobliżu dworców kolejowych, umożliwiając uczniom łatwy transport do juku bezpośrednio ze szkoły., Juku i yobiko rozwijają się w Japonii, gdzie uważa się, że wszyscy ludzie posiadają te same wrodzone zdolności intelektualne i tylko wysiłek jednostek lub ich brak decyduje o ich osiągnięciu powyżej lub poniżej ich współbraci. W japońskich szkołach istnieje tendencja do zaliczania uczniów ze swoją kohortą klasową. Dlatego też, bez dodatkowych lekcji juku, niektórzy uczniowie mogą być daleko w tyle za kolegami z klasy. Yobiko istnieje również po to, aby służyć roninowi,” mistrzowskiemu samurajowi”, uczniom, którzy nie zdali egzaminu wstępnego, ale chcą spróbować ponownie., Jest to możliwe, aby studenci spędzili rok lub dwa jako ronin po ukończeniu szkoły średniej, studiując w yobiko, dopóki nie zdadzą egzaminu wstępnego na uniwersytet lub dopóki nie zrezygnują. Czesne „Cram school” jest drogie, ale większość rodziców chętnie płaci, aby zapewnić przyjęcie do selektywnego gimnazjum, liceum lub uniwersytetu, a tym samym dobrą przyszłość dla swoich dzieci.,

egzaminy wstępne

oprócz przyjęcia na studia, o przyjęciu do liceum decyduje również egzamin, a testowane przedmioty to język japoński, matematyka, nauki ścisłe, socjologia i język angielski. Prywatne szkoły średnie tworzą własne egzaminy, podczas gdy te dla publicznych szkół średnich są standaryzowane w każdej prefekturze. Uczniowie (i ich rodzice) biorą pod uwagę rekord stażu w każdej szkole przy podejmowaniu decyzji o egzaminach., Sukces lub porażka na egzaminie wstępnym może mieć wpływ na całą przyszłość ucznia, ponieważ perspektywa znalezienia dobrej pracy zależy od uczęszczanej szkoły. Tak więc studenci doświadczają presji tego systemu egzaminacyjnego w stosunkowo młodym wieku. Ale testy praktyczne w szkole i juku pomagają nauczycielom kierować uczniów do instytucji, których egzaminy są najbardziej prawdopodobne, aby zdać.

Czas Wolny

japońscy studenci poświęcają około dwóch godzin dziennie na pracę domową, a około trzech godzin w niedzielę., Spędzają średnio dwie godziny dziennie oglądając telewizję, pół godziny słuchając radia, godzinę czytając swobodnie, a mniej niż pół godziny w relacjach społecznych z rówieśnikami spoza szkoły. Japońscy dorośli zazwyczaj postrzegają uczniów szkół średnich na wiele sposobów jako duże dzieci zamiast młodych dorosłych. I podczas gdy przeciwne płcie są zainteresowane sobą, rodzice i nauczyciele zdecydowanie odradzają nastoletnie randki. Większość młodych ludzi zaczyna spotykać się dopiero po szkole średniej. Wreszcie, z różnych powodów, istnieje kilka problemów narkotykowych wśród japońskich nastolatków.,

pytania do rozważenia

1. Jakie podstawowe wartości społeczne znajdują odzwierciedlenie w systemach Edukacji Stanów Zjednoczonych i Japonii?

2. Jakie są wewnętrzne i zewnętrzne bodźce motywujące amerykańskich i japońskich studentów?

3. wyobraź sobie licealne życie bez samochodów. Co by było inaczej?

4. istnieją różne definicje demokracji w odniesieniu do edukacji. W Stanach Zjednoczonych uznanie różnych talentów=demokracja. W Japonii „równy dostęp” oparty na standaryzowanych wynikach=demokracja. Co o tym myślisz?,

Referencje i zasoby

Dolly, John P. „Juku and the Performance of Japanese Students: an American Perspective. Referat wygłoszony na Dorocznym Spotkaniu Japan-United States Teacher Education Consortium, Tokio, czerwiec 1992 r. ED 355 175

„Japońskie Szkoły.”Leadership EDUCATIONAL LEADERSHIP 50, no. 5 (1993): 56-8. EJ 457 365

ED 237 343

„Ciężka praca i wysokie oczekiwania: motywowanie uczniów do nauki.”Zagadnienia w edukacji., Biuro Badań Edukacyjnych i doskonalenia, Waszyngton, raport D. C. Kwiecień 1992. ED 345 871

Tsukada, Mamoru. „Zinstytucjonalizowana Edukacja uzupełniająca w Japonii: adaptacje uczniów Yobiko i Ronina.”COMPARATIVE EDUCATION 24, no. 3 (1988): 285-303. EJ 386 063

Biały, Wesoły. MATERIALNE DZIECKO: DOJRZEWANIE W JAPONII I AMERYCE. [2010-03-09 19: 43]