Więcej niż nazwa tego bloga i nasze oprogramowanie do studiowania Biblii, loga (które wymawiamy LOW-goess . . . i LAH-gahss) jest ważnym greckim słowem w naukach biblijnych i teologicznych.
„Logos jest prawdopodobnie najbardziej dyskutowanym i najbardziej dyskutowanym słowem w greckim Nowym Testamencie”, pisze Douglas Estes w swoim wpisie na temat tego słowa w Lexham Bible Dictionary (wolne źródło z Lexham Press).,
co oznacza logos i dlaczego ma znaczenie dla teologii chrześcijańskiej i studiów biblijnych? Ten post, dostosowany do wyjaśnienia estesa, oferuje dokładne wyjaśnienie tego słowa.
krótka odpowiedź
Logos (λόγος, logos) jest pojęciem-słowem w Biblii symbolizującym naturę i funkcję Jezusa Chrystusa. Jest również używany w odniesieniu do objawienia Boga w świecie.
Wprowadzenie do Logos
greckie słowo logos oznacza po prostu „słowo.,”Jednak wraz z tą najbardziej podstawową definicją pojawia się szereg quasi-technicznych i technicznych zastosowań słowa logos w Biblii, a także w literaturze starożytnej Grecji. Jego najbardziej znanym zastosowaniem jest Ewangelia wg św. Jana 1:1: „na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo.”
Znaczenie logotypów w Biblii
standardowym renderowaniem logotypów w języku angielskim jest ” word.”Tak jest w języku angielskim niezależnie od tego, czy logotypy są używane w sensie przyziemnym czy technicznym., Na przestrzeni wieków, w różnych językach, pojawiły się inne sugestie—takie jak niedawny pomysł renderowania Logo jako” wiadomości ” w języku Angielskim – ale żadna z nich nie utknęła z żadną trwałością.
istnieją trzy podstawowe zastosowania słowa logos w Nowym Testamencie:
- Logos w standardowym znaczeniu oznacza słowo, mowę lub akt mówienia (Dzieje Apostolskie 7:22).
- Logos w swoim szczególnym znaczeniu odnosi się do szczególnego objawienia Boga ludziom (Marka 7:13).
- Logos w swoim unikalnym znaczeniu uosabia objawienie Boga jako Jezusa Mesjasza (Ew.Jana 1.14).,
ponieważ pisarze Nowego Testamentu używali Logosu ponad 300 razy, głównie ze standardowym znaczeniem, nawet ten zakres znaczeń jest dość duży. Na przykład jego standardowe użycie może oznaczać:
szeroki zakres semantyczny Logosu dobrze nadaje się dyskursowi teologicznemu i filozoficznemu (Phillips, Prologue, 106).
Znaczenie Logosu w Ewangelii Jana
wiodące użycie Logosu w jego unikalnym znaczeniu występuje w otwierającym rozdział Ewangelii Jana., Ten rozdział wprowadza ideę, że Jezus jest słowem: słowem, które istniało przed stworzeniem, słowem, które istnieje w związku z Bogiem, słowem, które jest Bogiem, i Słowem, które stało się człowiekiem, zamieszkało z ludźmi i posiadało chwałę, która może być opisana tylko jako chwała Boga (Ew.Jana 1.1, 14). Ponieważ Ewangelia Jana nigdy nie używa Logosu w ten wyjątkowy, techniczny sposób po pierwszym rozdziale I nigdy nie mówi wyraźnie, że logos jest Jezusem, wielu spekulowało, że słowo-prolog poprzedza Ewangelię w formie wcześniejszego hymnu lub liturgii (Schnackenburg, Ewangelia, 1.,224-32; Jeremiasz, Jezus, 100); jednak nie ma na to dowodów, a próby odtworzenia hymnu są wysoce spekulatywne (Keener, Ewangelia, 333-37). Chociaż istnieje wiele teorii, dlaczego autor Ewangelii wybrał pojęcie logos-słowo, wyraźny nacisk na otwarcie Ewangelii i wejście słowa na świat jest kosmologiczny, odzwierciedlając otwarcie Księgi Rodzaju 1 (Estes, Mechanika czasowa, 107-13).,
Znaczenie Logosu w pozostałej części Nowego Testamentu
istnieją dwa inne unikalne, personifikowane zastosowania Logosu w Nowym Testamencie, z których oba znajdują się w literaturze Johannińskiej.
- w 1 Jana 1.1 Jezus jest określany jako „Słowo życia”; zarówno „słowo”, jak i „życie” są znaczące dla Jana, ponieważ to otwarcie na pierwszą literę jest w jakiś sposób związane z otwarciem Ewangelii.,
- w Objawieniu 19:13 powracający Mesjasz nazywany jest „Słowem Bożym”, jako odniesienie do jego osoby i dzieła zarówno jako objawionego, jak i objawiającego.
wszystkie pozostałe zastosowania Logosu w Nowym Testamencie są głównie standardowymi zastosowaniami, z niewielką liczbą specjalnych zastosowań zmieszanych (np. Dzieje Apostolskie 4:31, gdzie logos odnosi się do przesłania Ewangelii).
Znaczenie Logosu w Starym Testamencie (LXX)
użycie Logosu w Starym Testamencie (LXX, lub Septuaginta, tłumaczenie Starego Testamentu na język grecki) ściśle odpowiada standardowym i specjalnym zastosowaniom Nowego Testamentu., Podobnie jak w przypadku Nowego Testamentu, większość zastosowań Logosu w Starym Testamencie mieści się w standardowym zakresie semantycznym „słowa” jako mowy, wypowiedzi lub słowa. LXX regularnie używa Logosu, aby określić „słowo Pana” (np. Izajasza 1:10, gdzie LXX tłumaczy יהוה-שבטר, yhwhdavar), odnoszące się do szczególnego głoszenia Boga w świecie. W ten sposób logos nie oznacza dosłownych słów, mowy czy przesłania Boga; zamiast tego odnosi się do „dynamicznego, aktywnego komunikowania” Bożego celu i planu z Jego ludem w świetle jego twórczej aktywności (potrzeba, „ponowne czytanie”, 399)., Zasadnicza różnica między Testamentami polega na tym, że w Starym Testamencie nie ma personifikacji Logosu wskazującego na Mesjasza. W Księdze Przysłów 8 Stary Testament uosabia mądrość, przez co niektórzy uważają, że jest to prekursor unikalnego, technicznego wykorzystania Logosu występującego w Johannińskich częściach Nowego Testamentu.
tło historyczne koncepcji Logos
wiele teorii zostało zaproponowanych, próbując wyjaśnić, dlaczego Ewangelia Jana wprowadza Jezusa jako słowo.,
słowo starotestamentowe
teoria ta sugeruje, że logos w Janie po prostu odnosił się do słowa starotestamentowego (שבר, davar), ponieważ odnosił się do Objawienia działalności Boga („Słowo Pańskie”, 2 Sam 7:4), a następnie personifikowany z czasem od „Słowa Bożego” (objawienie) do „Słowa Bożego” (Mesjasz objawiony; Carson, Ewangelia). Teoria ta jest najbliższą literacką paralelą i środowiskiem myśli Nowego Testamentu. W rezultacie zyskał szeroką akceptację ogólną., Brak dowodów wskazujących na tak istotną zmianę znaczenia jest główną słabością tej teorii.
mądrość Starego Testamentu
w wiekach poprzedzających napisanie Nowego Testamentu, Żydowska koncepcja mądrości, czyli Sophia (σοφία, sophia), była uosobiona jako motyw literacki w kilku tekstach (przysłowia, mądrość Salomona, Syracha, Barucha), podpowiadając, że „Sophia” jest podstawową ideą Logosa (Scott, Sophia). Wydaje się, że Paweł czyni słabą aluzję także do tych dwóch idei (1 Kor 1,24)., Teoria ta może być poparta obecnością Boskiej, uosobionej hipostazy dla Boga w kontekstach żydowskich. Pojęcie Sophia ma pewne podobieństwa do ” Word.”Jednak Sophia może być po prostu motywem literackim. Co więcej, nie jest jasne, dlaczego autor Ewangelii Jana nie użyłby po prostu Sophii zamiast Logosu.,
żydowsko-hellenistyczna Filozofia popularna
Philo (20 p. n. e.–50 n. e.), hellenistyczny Żyd z Aleksandrii, napisał wiele książek łączących hebrajską i grecką teologię i filozofię; używał Logosu na wiele różnych sposobów, aby odnieść się do różnych aspektów Boga i jego działalności w świecie (Tobin, „Prolog”). Teoria ta jest poparta faktem, że Filon jest bliski współczesności Jana. Ponadto użycie tego języka ma kilka uderzających podobieństw., Jednak teoria ta ma trzy główne słabości:
- Filon nigdy nie wydaje się uosabiać logosa w taki sam sposób, jak Jan (być może ze względu na jego ścisły monoteizm).
- system filozoficzny Filona jest złożony i często sprzeczny ze światopoglądem Biblii.
- Filo nie miał wpływu za życia.,
Teologia Jana
jedna z teorii na temat pochodzenia koncepcji Logosu w Ewangelii Jana wynika z ewolucji myśli chrystologicznej widocznej w kontekście Johannine: po pracy nad stworzeniem listów i tekstu czwartej Ewangelii, w której koncentrujemy się wielokrotnie na Chrystusie jako objawieniu Boga, czwarty ewangelista mógł napisać prolog jako owoc i owoc.nagrobek wszystkich jego myśli o osobie i dziele Jezusa (Miller, „johannine”)., Ponieważ teoria ta poważnie traktuje proces myślowy Ewangelisty, jest elegancka i wiarygodna. Jednak w rzeczywistości nie odpowiada na pytanie dotyczące pochodzenia pojęcia, ponieważ ewangelista musiał mieć jakiś oryginalny zakres semantyczny dla logotypów.
filozofia grecka
dla Heraklita i późniejszych filozofów stoickich logos był symbolem boskiego rozumu; możliwe, że Jan zapożyczył tę koncepcję ze środowiska hellenistycznego, w którym pisał (hak, „Duch”, 227)., Chociaż niewiele osób popiera tę teorię dzisiaj, wcześni Ojcowie Kościoła, tacy jak Ireneusz i Augustyn pośrednio ją popierali. Teoria ta może być wiarygodna, ponieważ filozofia grecka miała wszechobecny wpływ i została przyjęta przez wielu we wczesnym Kościele. Nie ma jednak bezpośrednich dowodów na to, że autor czwartej Ewangelii znał filozofię grecką lub troszczył się o nią.
Tora
aby umieścić Ewangelię Jana w kontekście Żydowskim, teoria ta proponuje, że logos najlepiej jest rozumieć jako wcieloną Torę (trzcinową, Semicką)., Teoria ta opiera się na pewnych paralelach między” słowem „i” prawem „(νόμος, nomos) w LXX (ps. 119: 15); Tak więc można przetłumaczyć Jana 1: 1 tak jak Jacobus Schoneveld: „na początku była Tora, a Tora była ku Bogu, i podobna do Boga była Tora.”Główną siłą tej teorii jest to, że zachęca do Żydowskiego kontekstu czytania Jana. Ponadto możliwe są pewne podobieństwa między „słowem „a ” prawem”. Jednakże, ponieważ istnieją bardzo ograniczone dowody na takie uosobione czytanie, teoria ta otrzymała tylko ograniczoną akceptację.,
nie istnieje akceptowany konsensus co do pochodzenia pojęcia logos-słowo. Wydaje się to bardzo prawdopodobne: autor Ewangelii Jana znał grekę i dlatego musiał do pewnego stopnia zetknąć się przynajmniej z prymitywnym hellenistycznym filozoficznym rozumieniem używania Logosu; jednak będąc najpierw Żydem, a nie Grekiem, autor bardziej interesował się wzorcami myślowymi Starego Testamentu i współczesnymi żydowskimi zwyczajami językowymi., Wydaje się więc prawdopodobne, że głoszenie Ewangelii z biegiem czasu przyniosło chrystologiczne owoce ewangeliście, którego kulminacją jest unikalna koncepcja „słowa” przedstawiona w Jana 1.
recepcja koncepcji Logos we wczesnej historii Kościoła
koncepcja logos była fundamentalną ideą rozwoju teologicznego od początku wczesnego Kościoła. Prawdopodobnie najwcześniejszym dokumentem chrześcijańskim po Nowym Testamencie jest 1 Klemens (ok. AD 95-97), w której autor zamieszcza logos w swoim szczególnym użyciu objawienia Bożego (1 Klemens 13,3)., Pierwszy Klemens może również zawierać pierwsze istniejące, unikalne, techniczne użycie logosa jako Jezusa poza Nowym Testamentem (Jeśli 1 Klemens 27.4 czyta się jako aluzję do Kolosan 1.16; jeśli nie, to jest to nadal bardzo zbliżone do Jana 1.1 i 1 Mojżeszowej 1.1). Podobna aluzja do Logosu, jak boskie objawienie / Biblia (Nowy Testament)występuje w liście Barnabasza 6: 17 (ok. AD 100) i Polikarp 7,2 (ok. AD 120).
pierwsza i najjaśniejsza wzmianka o logosie jako Chrystusie pojawia się w listach Ignacego, biskupa Antiochii, który został męczennikiem ok. AD 110 (do Magnezjan 8.2)., W połowie II wieku pojęcie logos zaczęło pojawiać się w użyciu konwencjonalnym (list do Diogneta 12,9), apologetycznym (Justyn męczennik, Ireneusz) i teologicznym (Ireneusz). Na początku trzeciego wieku, skupienie Orygenesa na logosie, co do natury Chrystusa, sygnalizowało intensywne zainteresowanie, jakie teologia chrześcijańska skieruje na słowo w przyszłość.
Logos w kulturze
koncepcja logos nadal ma wpływ na kulturę zachodnią; jest fundamentem wiary chrześcijańskiej. Grecki pomysł logos (z wariantami konotacji) był również dużym wpływem Heraklita (ok., 540-480 p. n. e.), Izokratesa (436-338 p. n. e.), Arystotelesa (384-322 p. n. e.) i stoików, stając się nawet częścią starożytnej kultury popularnej (Filo). Koncepcja ta od tego czasu nadal wywierała wpływ na kulturę zachodnią, częściowo dzięki filozoficznej tradycji Logosu, która wznowiła post-czwartą Ewangelię z Neoplatonizmem i różnymi odmianami gnostycyzmu., Logos, napędzany przez wieki porównaniem / kontrastem z teologią chrześcijańską, kontynuował współczesną dyskusję filozoficzną z różnymi myślicielami, takimi jak Hegel (1770-1831), Edmund Husserl (1859-1938), Carl Jung (1875-1961) i Jacques Derrida (1930-2004).
bez teologii Ewangelii Jana wydaje się mało prawdopodobne, aby logos pozostał popularny w myśli późnośredniowiecznej lub nowożytnej. Logos jest jednym z niewielu greckich słów Nowego Testamentu, które zostały transliterowane na angielski i wprowadzone do codziennego chrześcijańskiego użytku.,
—
ten post jest zaadaptowany z wpisu Douglas Estes „Logos” w słowniku biblijnym Lexham. Przeczytaj pełną wersję i bibliografię w aplikacji logos desktop.
Douglas Estes jest profesorem nadzwyczajnym Nowego Testamentu i teologii praktycznej na South University-Columbia. Jest autorem lub redaktorem ośmiu książek, a także redaktorem „Didaktikos”. Jest autorem publikacji takich jak Christianity Today I Bible Study Magazine. Douglas jest członkiem Centrum teologów pastorów.
