Madame Lelica

przerywany zaburzenia wybuchowe (IED) jest jednym z zaburzeń kontroli impulsów, z których wszystkie charakteryzują się niezdolnością osoby do oprzeć się popęd lub impuls zrobić coś, co szkodzi pacjentowi lub innym.,

cechy kliniczne

IED jest szczególnie uważany za zaburzenie psychiczne, w którym osoba rozwija nagłe i poza kontekstowe wybuchy wściekłości lub agresji wobec ludzi lub mienia, z powodu braku kontroli własnych impulsów. Mogą one prowadzić do aktów lub słów agresji, przemocy, gróźb słownych, wandalizowania mienia, rzucania lub łamania przedmiotów, przemocy domowej i innych form niekontrolowanego bezprzyczynowego gniewu., Akcja jest zawsze masową przesadą w stosunku do rzekomej prowokacji, choć nawet łagodny bodziec jest często nieobecny. Osoba z IED wykazuje dziwny brak akceptacji odpowiedzialności za swój gniew (Zwykle przenosząc go na sytuację, innych ludzi lub jakiś czynnik podżegający), próbuje usprawiedliwić się z takich powodów i wynikającą z tego niechęć lub brak zainteresowania zatrzymaniem lub zmianą takiego zachowania.,

powoduje samorozwój, upośledzenie funkcjonowania w środowisku społecznym, szkolnym i w miejscu pracy, załamanie lub dysfunkcję w związku, a czasami uczucie wyrzutów sumienia lub poczucia winy później. Tacy pacjenci często mają również zaburzenia nastroju, lęki i fobie, zaburzenia jedzenia, wysoką częstość nadużywania alkoholu/ substancji, zaburzenia osobowości, takie jak antyspołeczne lub borderline zaburzenia osobowości i inne specyficzne zaburzenia kontroli impulsów.,

Epidemiologia

IED rozpoczyna się zazwyczaj dość wcześnie, wcześniej i częściej u mężczyzn niż u kobiet, ale jest zwykle diagnozowana i leczona dopiero po kilkudziesięciu latach. Specyficzne leczenie występuje bardzo rzadko. W około 80% przypadków utrzymuje się przez długi czas, ale u wielu osób słabnie z wiekiem. Jego częstość występowania wynosi około 5% -7%, a częstość występowania 3% -4%. Ciężkie IED diagnozuje się, gdy pacjent ma trzy lub więcej epizodów wściekłości rocznie.,

diagnoza

diagnoza IED jest stawiana dopiero po pełnym badaniu fizykalnym, aby upewnić się, że wybuchy gniewu nie są związane z żadnymi zaburzeniami medycznymi lub psychicznymi innymi niż IED, z wymaganymi badaniami laboratoryjnymi. Oceny psychiczne są również niezbędne, aby wykluczyć lub potwierdzić współistniejące lub istniejące choroby psychiczne. Zorganizowany wywiad jest przydatny do osiągnięcia tego rodzaju pełnego testu. Traumatyczne uszkodzenie mózgu, zwłaszcza gdy kora czołowa doznaje uszkodzeń, wydaje się być w kilku przypadkach związane z rozwojem zachowań kontroli impulsów.,

kryteria diagnostyczne w podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych (DSM-IV) skodyfikowały stan. Kryterium A stanowi, że musiało dojść do więcej niż jednego odrębnego incydentu braku oparcia się agresywnym impulsom, który doprowadził do poważnych aktów napaści lub zniszczenia mienia. Kryterium B jest spełnione, jeśli akt agresji nie ma proporcji do stresora, jeśli występuje. Kryterium C stwierdza, że akty agresji nie mogą mieć wyjaśnienia z powodu innej choroby psychicznej, nadużywania substancji lub stanu psychicznego.,

leczenie

leczenie jest zwykle zindywidualizowane. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) okazała się przydatna, pomagając pacjentowi zbadać mentalne otoczenie wybuchowych wybuchów, wykorzystać moce relaksacyjne różnych uspokajających i korekcyjnych technik poznawczych oraz zmienić odpowiedź na prowokujące czynniki. Obserwowana poprawa jest na ogół trwała i wszechobecna, a także poprawia jakość życia pacjenta.,

leki również odgrywają rolę, stabilizatory nastroju, selektywne blokery wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), leki przeciwdrgawkowe i niektóre leki przeciwpsychotyczne okazały się przydatne w kontrolowaniu epizodów wybuchowych.

dalsze czytanie

• wszystkie przerywane zaburzenia wybuchowe zawartość
• przerywane zaburzenia wybuchowe przyczyny
• przerywane zaburzenia wybuchowe objawy