talidomid został wprowadzony do obrotu w 1956 roku przez Chemie Grünenthal w Niemczech Zachodnich, najpierw jako lek przeciw grypie, a następnie w 1957 roku jako lek nasenny. Był wówczas dostępny bez recepty. W kwietniu 1958 roku talidomid został wprowadzony na rynek w Wielkiej Brytanii przez Distillers Company. Kilka krajów poszło za tym tropem i talidomid został wprowadzony do obiegu pod wieloma różnymi markami. Ogólnie talidomid był sprzedawany pod około 40 różnymi nazwami na całym świecie, głównie w krajach zachodnich i w Japonii., Ważne kampanie reklamowe prowadzili jego wytwórcy, począwszy od Chemie Grünenthal i Distillers Company. Talidomid został opisany jako cudowny lek. Tysiące próbek zostały rozprowadzone do lekarzy, którzy zostali zachęceni do przepisywania go kobietom w ciąży w celu złagodzenia ciąży nudności. Wszystkim powiedziano, że ten lek nie stanowi żadnego ryzyka dla kobiet w ciąży.,
poniższy fragment, ze strony internetowej filmu dokumentalnego „NO Limits”, odnoszącego się do tragedii talidomidu, opisuje szczególnie dobrze, jak niedbały był Grünenthal w odniesieniu do bezpieczeństwa talidomidu:
„to, czego opinia publiczna nie wiedziała, to to, że Grünenthal nie miał wiarygodnych dowodów na poparcie swoich twierdzeń, że lek był bezpieczny. Zignorowali również rosnącą liczbę zgłoszeń o szkodliwych skutkach ubocznych, ponieważ lek był używany., W rzeczywistości, począwszy od 1959 roku Grünenthal był zalewany przez skargi lekarzy o łagodnym do ciężkiego, a czasami trwałym uszkodzeniu nerwów, zwłaszcza przez osoby starsze, które używały leku jako środka nasennego.
firma była równie oddalona od obaw związanych ze zdeformowanymi dziećmi. Lek był szeroko promowany jako lek przeciw nudnościom dla kobiet w ciąży doświadczających porannych mdłości., Kiedy firma spotkała się z doniesieniami na temat wad rozwojowych dzieci i sugestiami, że wady rozwojowe mogą być prawdopodobnie związane z talidomidem, nie zareagowała. Zamiast traktować wszystkie te raporty poważnie Grünenthal odpowiedział środkami, aby utrzymać lek na rynku.”
już w 1960 roku niektórzy lekarze przypisywali talidomidowi niespodziewane działania niepożądane na układ nerwowy. Pierwsze obawy o zagrożenia teratogenne pojawiły się w Niemczech Zachodnich w październiku 1961 roku., Musieliśmy czekać ponad sześć tygodni po tym, aby lek został wycofany z rynku brytyjskiego i niemieckiego, pod koniec listopada i na początku grudnia. Ale było już za późno: tysiące dzieci na całym świecie urodziłoby się z poważnymi wadami rozwojowymi. Inne władze jeszcze wolniej wycofywały talidomid z rynku, tak że w niektórych krajach był on dostępny do końca 1963 roku.,
trudno precyzyjnie określić, ile jest ofiar talidomidu, ponieważ wiele dzieci zmarło przed porodem, urodziło się martwe lub zmarło wkrótce po porodzie z powodu nasilenia wad rozwojowych. Nie wszystkie z tych urodzeń zostały zarejestrowane w odpowiedniej formie, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że uważa się, że kilka niemowląt talidomiderów było ofiarami dzieciobójstwa. Szacuje się, że na całym świecie urodziło się 15 000 dzieci z wadami rozwojowymi przypisywanymi talidomidowi. Wśród ofiar są także rodziny tych wszystkich dzieci, których życie zostało poważnie dotknięte tą tragedią.,
niedługo potem odkryto nowe efekty terapeutyczne talidomidu, m.in. w leczeniu lub łagodzeniu trądu, tocznia rumieniowatego układowego i niektórych nowotworów. Lek jest obecnie dostępny w wielu krajach do tych zastosowań. Aby dowiedzieć się więcej o rzeczywistych zastosowaniach talidomidu, kliknij tutaj.