Sir Charles Lyell około 1865-1870
Sir Charles Lyell, 1.Baronet, Kt FRS (14 listopada, 1797 – 22 lutego 1875) był czołowym geologiem swoich czasów i wydawcą wpływowej pracy „principles of Geology”., Gromadząc ogromną ilość dowodów, zarówno z własnych badań terenowych, jak i pracy innych, Lyell spopularyzował koncepcję, że cechy geologiczne ziemi można najlepiej wyjaśnić powolnym działaniem sił geologicznych, które miały miejsce w całej historii Ziemi i występują do dziś. Pogląd ten, znany jako uniformitaryzm, był w przeciwieństwie do teorii, że cechy Ziemi powstały w pojedynczych, katastrofalnych wydarzeniach i pozostały niezmienione później., Sir Charles Lyell po raz pierwszy opublikował Principles of Geology w 1830 roku i kontynuował publikację nowych rewizji aż do śmierci w 1875 roku.
Lyell był bliskim przyjacielem i cenionym zawodowym kolegą Karola Darwina, a jego idee miały wpływ na rozwój jego teorii ewolucji., Wśród przecięć: Darwin czytał Zasady Geologii, które wykorzystał podczas swojej podróży na HMS Beagle, aby wyjaśnić cechy, które widział; Darwin wyjaśnia rozmieszczenie gatunków w pierwszym wydaniu swojej podróży Beagle w świetle idei Charlesa Lyella o „centrach stworzenia”; Darwin przeczytał swoją pierwszą pracę dla Geological Society of London 4 stycznia 1837 roku z entuzjastycznym poparciem Lyella; a w 1858 roku Lyell wezwał Darwina do przedstawienia swojej teorii ewolucji, aby ustalić pierwszeństwo po przeczytaniu przez Lyella pracy Alfreda Russela Wallace ' a na temat specjacji., W końcu, po tym jak Darwin otrzymał od Wallace 'a w 1858 roku kolejną pracę opisującą mechanizm ewolucyjny, z prośbą o przesłanie jej do Lyella, to Lyell (wraz z Josephem Hookerem) zorganizował wspólną prezentację przełomowych prac Darwina i Wallace' a w Linneańskim towarzystwie 1 lipca 1858 roku.,
poglądy Lyella przeciwstawiały dominującemu w świecie zachodnim na początku XIX wieku paradygmatowi, który wyjaśniał historię Ziemi w świetle katastroficznych wydarzeń, zgodnie z biblijną narracją o stworzeniu i powszechnym Potopie (Potop Noego i takie Potop w różnych kulturach). Ramy krótkiej historii Ziemi były również częścią tego dominującego paradygmatu. Opierając się na poglądach takich ludzi, jak geolog James Hutton pod koniec XVIII wieku, Lyell był w stanie zgromadzić dowody na długą historię Ziemi i siły geologiczne, które panują do dziś., Chociaż uniformitaryzm był sprzeczny z dominującym poglądem religijnym, w rzeczywistości jego koncepcja, że te same naturalne prawa i procesy, które działają we wszechświecie dzisiaj, zawsze działały we wszechświecie w przeszłości i obowiązują wszędzie we wszechświecie, jest dobrze zgodna z poglądami religijnymi. Choć uniformitaryzm pozostaje kluczowym pojęciem geologicznym, jego gradualizm nie jest ściśle przestrzegany: obecny konsensus w geologii jest, że historia ziemi jest powolnym, stopniowym procesem, ale przerywanym przez sporadyczne katastrofy naturalne, które wpłynęły na ziemię i jej mieszkańców.,
biografia: przegląd
Lyell urodził się w Szkocji około 15 mil na północ od Dundee w Kinnordy, niedaleko Kirriemuir w Forfarshire (obecnie w Angus). Był najstarszym z dziesięciorga dzieci. Ojciec Lyella, również o imieniu Charles, był prawnikiem i botanikiem o małej renomie: to on pierwszy wystawił syna na badania natury.,
podział Szkocji
Dom/miejsce jego urodzenia znajduje się w północno-zachodniej części środkowej Niziny w dolinie Highland Boundary Fault, jednej z wielkich cech Szkocji.Szkocka geologia. Wokół domu, w dolinie rift, znajdują się pola uprawne, ale w niewielkiej odległości na północny-zachód, po drugiej stronie uskoku, są góry Grampian w wyżynach. Charles widziałby ten wspaniały widok ze swojego domu jako dziecko., Miał również szczęście, że drugi dom jego rodziny znajdował się w zupełnie innym obszarze geologicznym i ekologicznym: większość dzieciństwa spędził w Bartley Lodge w New Forest w Anglii. Oba te miejsca niewątpliwie rozbudziły jego zainteresowanie światem przyrody.
Lyell wstąpił do Exeter College w Oksfordzie w 1816 roku i uczęszczał na wykłady angielskiego geologa i paleontologa Williama Bucklanda., (Wśród jego osiągnięć Buckland napisał pierwszy pełny opis skamieniałego dinozaura, który nazwał Megalozaurem, i był pionierem w użyciu skamieniałych odchodów, dla których ukuł termin koprolity, do rekonstrukcji starożytnych ekosystemów. Buckland był również zwolennikiem teorii Gap, która interpretowała biblijną relację z Księgi Rodzaju jako odnoszącą się do dwóch oddzielnych epizodów stworzenia oddzielonych długim okresem.) Lyell ukończył B. A. second class in classics w grudniu 1819, A M. A. 1821.,
Charles Lyell na spotkaniu Brytyjskiego Stowarzyszenia w Glasgow 1840. Obraz autorstwa Alexandra Craiga.
Po ukończeniu studiów, Lyell podjął pracę w zawodzie prawnika, wstępując do Lincoln ' s Inn w 1820 roku. (The Honourable Society of Lincoln ' s Inn jest jedną z czterech karczm sądu w Londynie, do których należą barristers of England and Wales i gdzie są powoływani do palestry.) Ukończył Obwód przez wiejską Anglię, gdzie mógł obserwować zjawiska geologiczne., W 1821 roku Lyell uczęszczał na wykłady Szkockiego przyrodnika i profesora Roberta Jamesona w Edynburgu oraz odwiedził geologa i paleontologa Gideona Mantella w Lewes w Sussex. W 1823 Lyell został wybrany na sekretarza Towarzystwa Geologicznego. Gdy jego wzrok zaczął się pogarszać, zwrócił się do geologii jako zawodu w pełnym wymiarze godzin. Jego pierwsza praca, „On a recent formation of freshwater limestone in Forfarshire”, została przedstawiona w 1822 roku., W 1827 roku porzucił prawo i rozpoczął karierę geologiczną, która zaowocowała sławą i powszechną akceptacją uniformitaryzmu, będącego rozwinięciem idei zaproponowanej kilka dekad wcześniej przez Jamesa Huttona.
w 1832 roku Lyell poślubił Mary Horner z Bonn, córkę Leonarda Hornera (1785-1864), również związanego z Geological Society of London. Nowa para spędziła miesiąc miodowy w Szwajcarii i Włoszech na geologicznej wycieczce po okolicy.,
w 1840 roku Lyell podróżował do Stanów Zjednoczonych i Kanady, napisał dwie popularne książki podróżnicze i geologiczne: podróże po Ameryce Północnej (1845) i druga wizyta w Stanach Zjednoczonych (1849). Po wielkim pożarze Chicago Lyell był jednym z pierwszych, którzy ofiarowali książki, aby pomóc w założeniu Biblioteki Publicznej w Chicago. W 1866 został wybrany zagranicznym członkiem Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk.
żona Lyella zmarła w 1873 roku, a dwa lata później zmarł Sam Lyell, gdy redagował dwunaste wydanie „Principles”. Został pochowany w Opactwie Westminsterskim., Lyell był szlachcicem (Kt), a później baronetem (Bt), co jest dziedzicznym zaszczytem. Został odznaczony Copley Medal Of The Royal Society w 1858 roku i Wollaston Medal of the Geological Society w 1866 roku. Krater Lyell na Księżycu i krater na Marsie zostały nazwane na jego cześć. Ponadto Mount Lyell w zachodniej Tasmanii w Australii, położony w dochodowym obszarze górniczym, nosi imię Lyella. Starożytna ryba Bezszczękowa Cephalaspis lyelli, pochodząca z wczesnego dewonu, została nazwana przez Louisa Agassiza na cześć Lyella.,
Kariera i ważniejsze pisma
Lyell miał prywatne środki na wspieranie swojej kariery i zarabiał dalsze dochody jako autor. Pochodził z zamożnej rodziny, pracował krótko jako prawnik w 1820 roku i piastował stanowisko profesora Geologii w King ' s College London w 1830 roku. od 1830 roku jego książki zapewniały zarówno dochód, jak i sławę. Każda z jego trzech głównych książek (Zasady Geologii, Elementy geologii i geologiczne dowody starożytności człowieka) była dziełem nieustannie rozwijanym., Cała trójka przeszła wiele edycji za jego życia, chociaż wielu jego przyjaciół (takich jak Darwin) uważało, że pierwsze wydanie zasad było najlepiej napisane. Lyell wykorzystywał każdą edycję, aby włączyć dodatkowy materiał, przearanżować istniejący materiał i ponownie przyjrzeć się starym wnioskom w świetle nowych dowodów.
Principles of Geology, pierwsza książka Lyella, była również jego najbardziej znaną, najbardziej wpływową i najważniejszą. Po raz pierwszy opublikowana w trzech tomach w latach 1830-1833, ugruntowała autorytet Lyella jako ważnego teoretyka geologii i propagowała doktrynę uniformitaryzmu., Była to praca syntezy, poparta własnymi obserwacjami z podróży. Lyell kontynuował publikację nowych wersji aż do swojej śmierci w 1875 roku, kiedy to zrewidował dwunaste wydanie tego dzieła.
interpretacja Lyella zmian geologicznych jako stałej nagromadzenia drobnych zmian w ogromnie długich przedziałach czasu wywarła ogromny wpływ na młodego Karola Darwina., Lyell poprosił Roberta Fitzroya, kapitana HMS Beagle, aby szukał nieobliczalnych głazów podczas rejsu badawczego Beagle, a tuż przed wyruszeniem FitzRoy wydał tom 1 pierwszego wydania zasad Lyella. Kiedy Beagle po raz pierwszy zatrzymał się na brzegu w St Jago, Darwin znalazł formacje skalne, które dały mu rewolucyjny wgląd w geologiczną historię wyspy, wgląd zastosował podczas swoich podróży., Z zasadami Geologii pomagającymi wyjaśnić cechy jako wynik stopniowych procesów w ogromnych okresach czasu, Darwin napisał do domu, że widział formy lądowe ” jakby miał oczy Lyella.”
podczas pobytu w Ameryce Południowej Darwin otrzymał Tom 2, w którym rozważał w pewnym stopniu idee Lamarcka. Lyell odrzucił ideę ewolucji organicznej Lamarcka, proponując zamiast tego” Centra tworzenia”, aby wyjaśnić różnorodność i terytorium gatunków., Darwin wykorzystał tę ideę „centrów stworzenia” do wyjaśnienia dywersji gatunkowej w swoim pierwszym wydaniu „Voyage of the Beagle”, choć wkrótce przeniósł się poza ten pogląd do koncepcji ewolucji przez dobór naturalny. W geologii Darwin był w dużej mierze uczniem Lyella i wniósł swoje obserwacje i własne oryginalne teoretyzowanie, w tym idee dotyczące powstawania atoli, które wspierały Uniformitaryzm Lyella. Kiedy Beagle powrócił 2 października 1836, Darwin był sławny w kręgach naukowych., Gorliwy Charles Lyell spotkał Darwina 29 października i zaprosił Darwina na kolację i od tego czasu byli bliskimi przyjaciółmi. Lyell przedstawił Darwina również nowemu anatomowi Richardowi Owenowi, który po pracy nad kolekcją skamieniałych kości Darwina w jego Royal College of Surgeons, wywołał wielkie zaskoczenie, ujawniając, że niektóre z nich pochodzą od gigantycznych wymarłych gryzoni i leniwców, wzmacniając reputację Darwina.
z entuzjastycznym poparciem Lyella, Darwin przeczytał swoją pierwszą pracę 4 stycznia 1837 roku w Geological Society of London, argumentując, że ziemia południowoamerykańska powoli rośnie., Miesiąc później, 17 lutego 1837, Lyell wykorzystał swoje przemówienie prezydenckie w Geographical Society, aby przedstawić dotychczasowe ustalenia Owena dotyczące skamieniałości Darwina, wskazując na wniosek, że wymarłe gatunki były spokrewnione z obecnymi gatunkami w tej samej miejscowości. Na tym samym spotkaniu Darwin został wybrany do Rady Towarzystwa.
chociaż Darwin omawiał idee ewolucyjne z Lyellem od 1842 roku, Lyell nadal odrzucał ewolucję w każdym z pierwszych dziewięciu wydań zasad., Zachęcił Darwina do publikacji, a po opublikowaniu w 1859 roku „On The Origin of Species”, Lyell ostatecznie zaproponował stałe poparcie dla ewolucji w dziesiątym wydaniu „Principles”.
Elementy Geologii rozpoczęły się jako czwarty tom trzeciego wydania zasad: Lyell zamierzał, że książka będzie stanowić odpowiedni przewodnik terenowy dla studentów geologii. Systematyczny, rzeczowy opis formacji geologicznych różnych epok zawarty w zasadach stał się jednak tak nieporęczny, że Lyell w 1838 r.podzielił go na pierwiastki., Książka doczekała się sześciu wydań, ostatecznie rozrosła się do dwóch tomów i przestała być niedrogim, przenośnym podręcznikiem, który pierwotnie planował Lyell. Pod koniec swojej kariery Lyell wyprodukował skróconą wersję zatytułowaną Student ' s Elements of Geology, która spełniła pierwotny cel.
geologiczne dowody starożytności człowieka zebrały poglądy Lyella na trzy kluczowe tematy z geologii czwartorzędowego okresu historii Ziemi: lodowce, ewolucję i wiek rasy ludzkiej., Wydana po raz pierwszy w 1863 roku, doczekała się trzech wydań w tym samym roku, a czwarta i ostatnia edycja ukazała się w 1873 roku. Książka została powszechnie uznana za rozczarowanie ze względu na niejednoznaczne traktowanie ewolucji przez Lyella. Lyell, pobożny Chrześcijanin, miał wielkie trudności z pogodzeniem swoich wierzeń z doborem naturalnym.,
wkład naukowy
Charles Lyell
geologiczne zainteresowania Lyella obejmowały wulkany i dynamikę geologiczną, stratygrafię, paleontologię i glacjologię, a także tematykę obecnie zaliczana jest do archeologii prehistorycznej i Paleoantropologii. Najbardziej znany jest jednak ze swojej roli w popularyzacji doktryny uniformitaryzmu.,
Uniformitaryzm
wielotomowe Zasady Geologii Lyella, opublikowane po raz pierwszy w latach 1830-1833, były ważnym wkładem w propagowanie doktryny uniformitaryzmu. Uniformitaryzm, utrzymujący Ziemię został ukształtowany w całości przez wolno poruszające się siły działające do dziś, działające przez bardzo długi okres czasu. Było to w przeciwieństwie do katastrofizmu, geologicznej idei gwałtownych zmian, która została zaadaptowana w Anglii, aby wspierać biblijne wierzenia i potop Noego., Pogląd Lyella, że powolne procesy geologiczne, które ukształtowały ziemię, zachodzą do dziś, został skutecznie uchwycony w jego książce podtytuł: „próba wyjaśnienia dawnych zmian powierzchni Ziemi przez odniesienie do przyczyn obecnie działających. Lyell uważał siebie za duchowego Zbawiciela geologii, uwalniając naukę od starej dyspensacji Mojżesza.”
Lyell wyciągnął swoje wyjaśnienia z badań terenowych przeprowadzonych bezpośrednio przed przystąpieniem do pracy nad tekstem geologii założycielskiej. Był, wraz z wcześniejszym Johnem Playfairem, głównym orędownikiem idei mundurowych Jamesa Huttona., Chociaż Hutton wierzył w uniformitaryzm, idea ta nie była powszechnie akceptowana w tym czasie.
oba terminy, uniformitarianizm i katastrofizm, zostały ukuty przez Williama Whewella; w 1866 R. Grove zaproponował prostszy termin ciągłość dla poglądu Lyella, ale stare terminy przetrwały. W różnych poprawionych wydaniach (w sumie 12, aż do 1872) Zasady Geologii były najbardziej wpływowymi pracami geologicznymi w połowie XIX wieku i zrobiły wiele, aby Geologia stała się nowoczesną podstawą. W 1848 r. otrzymał tytuł szlachecki, a w 1864 r. baroneta.,
Lyell pozostawił doktrynę uniformitaryzmu na solidnej podstawie. Zgromadził ogromną ilość dowodów, zarówno z własnych badań terenowych, jak i pracy innych, które wykazały, że zamiast zależeć od poprzednich katastrof, większość cech geologicznych może być lepiej wyjaśniona przez powolne działanie dzisiejszych sił, takich jak wulkanizm, trzęsienia ziemi, erozja i sedymentacja. Lyell twierdził również, że pozorne dowody na katastrofalne zmiany w zapisie kopalnym, a nawet pojawienie się postępu w historii życia, były iluzjami spowodowanymi niedoskonałościami w tym zapisie., Jako dowód Lyell wskazał ssaka Stonesfielda i fakt, że niektóre warstwy plejstoceńskie wykazywały mieszankę wymarłych i wciąż żyjących gatunków. Lyell odniósł znaczący sukces w przekonaniu geologów, że cechy geologiczne ziemi są w dużej mierze spowodowane działaniem tych samych sił geologicznych, które można zaobserwować w dzisiejszych czasach, działających przez dłuższy czas. Jednak znacznie mniej udało mu się nawrócić ludzi do swojego poglądu na zapis kopalny, który, jak twierdził, nie wykazał prawdziwego postępu.,
badania geologiczne
Współczesne badania, takie jak U. S. Geological Survey, mapują i eksponują zasoby naturalne w kraju. Tak więc, popierając badania, a także rozwijając badania geologiczne, Lyell pomógł rozwinąć działalność nowoczesnego przemysłu wydobywczego, takiego jak przemysł węglowy i naftowy.,
wulkany i dynamika geologiczna
przed pracami Lyella zjawiska, takie jak trzęsienia ziemi, były rozumiane przez zniszczenie, które dokonały. Jednym z wkładów Lyella w zasady było wyjaśnienie przyczyny trzęsień ziemi. Lyell badał ostatnie trzęsienia ziemi (150 lat), dowodzone przez nieprawidłowości powierzchni, takie jak usterki, szczeliny, przemieszczenia stratygraficzne i depresje.,
prace Lyella dotyczące wulkanów skupiały się głównie na Wezuwiuszu i Etnie, które wcześniej studiował. Jego wnioski przemawiały za stopniowym budowaniem wulkanów, tzw. „backed up-building”, w przeciwieństwie do argumentacji popartej przez innych geologów.
Stratygrafia
najważniejsze prace Lyella dotyczyły stratygrafii. Od maja 1828 do lutego 1829 podróżował wraz z Roderickiem Impey Murchisonem (1792-1871) na południe Francji (Okręg Auvergne) i do Włoch., Na tych obszarach doszedł do wniosku, że ostatnie warstwy (warstwy skalne) można podzielić według liczby i proporcji muszli morskich otoczonych wewnątrz. Na tej podstawie zaproponował podział trzeciorzędu na trzy części, które nazwał Pliocenem, Miocenem i Eocenem.
lodowce
Morena boczna na lodowcu łączącym lodowiec Gornera, Zermatt, Szwajcaria.
in Principles of Geology (first edition, vol. 3, Ch., 2, 1833), Lyell zaproponował, że góry lodowe mogą być środkiem transportu dla erratyków. Przypuszczał, że podczas cieplejszych okresów na świecie lód urywa się z biegunów i unosi się przez zanurzone kontynenty, niosąc ze sobą szczątki. Kiedy góra lodowa topnieje, pada osad na lądzie. Ponieważ teoria ta mogła wyjaśnić obecność diluwium, słowo dryf stało się preferowanym terminem dla luźnego, niesortowanego materiału, zwanego dziś till., Ponadto Lyell uważał, że nagromadzenie drobnych cząstek kątowych pokrywających większą część świata (dziś zwanych lessem) jest złożem osiadłym z górskich wód powodziowych. Obecnie niektóre mechanizmy Lyella dotyczące procesów geologicznych zostały obalone, choć wiele z nich przetrwało próbę czasu. Jego metody obserwacyjne i ogólne ramy analityczne pozostają w użyciu do dziś jako podstawowe zasady w geologii.,
Ewolucja
Jean-Baptiste Lamarck (1744-1829) i Charles Darwin (1809-1882) byli rówieśnikami Charlesa Lyella (1797-1875) i obaj byli zwolennikami teorii ewolucyjnych rozważanych przez Lyella.
Lamarck był francuskim przyrodnikiem i wczesnym zwolennikiem idei, że ewolucja (zejście z modyfikacją) zachodzi i przebiega zgodnie z prawami natury. Lamarck jest jednak dziś pamiętany głównie w związku z jego zastąpioną obecnie teorią dziedziczności, ” dziedziczeniem cech nabytych.,”Lyell po raz pierwszy otrzymał kopię jednej z książek Lamarcka od Mantella w 1827 roku, kiedy był w obiegu. Podziękował Mantellowi w liście zawierającym ten entuzjastyczny fragment:
„pożarłem Lamarka… jego teorie mnie zachwyciły… Cieszę się, że był na tyle odważny i logiczny, by przyznać, że jego argument, jeśli zostanie popchnięty tak daleko, jak musi, jeśli będzie coś wart, udowodniłby, że ludzie mogli pochodzić z Ourang-Outang. Ale w końcu, jakie zmiany gatunki mogą naprawdę przejść!… To, że Ziemia jest tak stara, jak przypuszcza, od dawna jest moim wyznaniem…,”
w drugim tomie pierwszego wydania Principles Lyell wyraźnie odrzucił mechanizm Lamark na temat Transmutacji gatunków i miał wątpliwości, czy gatunki są mutowalne. Jednak prywatnie, w Listach, był bardziej otwarty na możliwość ewolucji:
„gdybym stwierdził…, możliwość wprowadzenia lub powstania świeżych gatunków jest naturalną, w przeciwieństwie do cudownego procesu, powinienem był wzbudzić wiele uprzedzeń przeciwko mnie, które niestety na każdym kroku są przeciwne każdemu filozofowi, który próbuje zwrócić się do opinii publicznej na te tajemnicze tematy”.
ten list wyjaśnia, że jego sprzeczność w ewolucji była, przynajmniej na początku, celową taktyką., W wyniku jego listów i, bez wątpienia, osobistych rozmów, Huxley i Haeckel byli przekonani, że w czasie pisania zasad uważał, że nowe gatunki powstały metodami naturalnymi. Zarówno Whewell, jak i Sedgwick pisali do niego zaniepokojone listy w tej sprawie.
później, jak wspomniano powyżej, Darwin stał się bliskim przyjacielem, a Lyell był jednym z pierwszych naukowców, którzy popierali Pochodzenie gatunków, choć nie zapisywał się do wszystkich jego treści., Lyell był również przyjacielem najbliższych współpracowników Darwina, Hookera i Huxleya, ale w przeciwieństwie do nich zmagał się z ewolucją swoich przekonań religijnych. Ta wewnętrzna walka była dużo komentowana. Szczególnie trudno mu było uwierzyć w dobór naturalny jako główną siłę napędową ewolucji.
A. R. Wallace in 1862.,
Lyell i Hooker odegrali kluczową rolę w zorganizowaniu pokojowej publikacji teorii doboru naturalnego autorstwa Darwina i Alfreda Russela Wallace ' a w 1858 roku: każdy z nich doszedł do tej teorii niezależnie. Lyell namawiał Darwina do opublikowania swojej teorii wcześniej, po tym jak Lyell przeczytał wiosną 1856 roku pracę Wallace ' a na temat wprowadzania gatunków. Ale Darwin naciskał na swoją pracę, zbierając okazy i informacje., W grudniu 1857 roku, gdy Darwin pracował nad manuskryptem doboru naturalnego, otrzymał list od Wallace ' a z pytaniem, czy może on zagłębić się w ludzkie pochodzenie. Wrażliwy na lęki Lyella Darwin odpowiedział: „Myślę, że uniknę całego tematu, jako tak otoczonego uprzedzeniami, choć w pełni przyznaję, że jest to najwyższy i najciekawszy problem dla przyrodnika.”Dopiero po tym, jak Darwin otrzymał manuskrypt od Wallace' a 18 czerwca 1858 roku, opisujący bardzo podobną mechanikę specjacji, Darwin napisał do Lyella i zauważył: „nie mógł stworzyć lepszego krótkiego abstraktu!, Nawet jego warunki są teraz szefami moich rozdziałów!”Mimo, że Wallace nie poprosił o publikację eseju, Lyell i Joseph Hooker postanowili przedstawić esej, wraz z fragmentami pracy napisanej przez Darwina w 1844 roku i trzymanej w tajemnicy, do Linnean Society of London 1 lipca 1858 roku, podkreślając priorytet Darwina.
dane Lyella dotyczące stratygrafii były ważne dla teorii Darwina, ponieważ Darwin uważał, że populacje organizmów zmieniają się powoli, wymagając „czasu geologicznego.,”
chociaż Lyell nie zaakceptował ewolucji (zejście z modyfikacją) w czasie pisania zasad, po dokumentach Darwina-Wallace ' a i pochodzeniu Lyell napisał w swoim notatniku:
3 maja 1860:”Pan Darwin napisał dzieło, które będzie stanowić epokę w geologii & Historia naturalna, aby to pokazać… potomkowie wspólnych rodziców mogą z biegiem lat stać się tak odmienni od siebie, że mogą być uprawnieni do rangi odrębnego gatunku, od siebie lub od niektórych ich przodków”.,
zaakceptowanie przez Lyella doboru naturalnego, zaproponowanego przez Darwina mechanizmu ewolucji, było niejednoznaczne, co znalazło odzwierciedlenie w dziesiątym wydaniu Principles.. Jak zauważył Desmond, ” nawet Charles Lyell zgodził się… że ” dobór naturalny był siłą dość podporządkowaną tej różnorodności-twórczej mocy, do której należy odwoływać się do wszystkich cudów świata organicznego.,””The Antiquity of Man (opublikowana na początku lutego 1863 roku, tuż przed miejscem człowieka Huxleya w przyrodzie) wyciągnęła te komentarze od Darwina do Huxleya:” jestem przerażająco rozczarowany nadmierną ostrożnością Lyella ” i „książka jest tylko „trawieniem””.Darwin najwyraźniej wziął wyjątek od powtarzającej się sugestii Lyella, że Darwin wiele zawdzięczał Lamarckowi, którego on (Darwin) zawsze specjalnie odrzucał. Córka Darwina Henrietta (Etty) napisała do ojca: „czy to sprawiedliwe, że Lyell zawsze nazywa Twoją teorię modyfikacją Lamarcka?”
pod innymi względami, Sprzedał się dobrze i „zniszczył milczącą zgodę, że ludzkość powinna być jedynym zachowaniem teologów i historyków”.J. Browne, Charles Darwin: potęga miejsca. Tom 2 biografii. (Londyn, Cape: 2003), s. 218. ISBN 1844133141.</ref> ale kiedy Lyell napisał, że pozostaje głęboką tajemnicą, jak ogromna przepaść między człowiekiem a bestią może być pokonana, Darwin napisał ” Oh!”na marginesie jego kopii.,
główne prace
California ' s Mount Lyell group
Zasady Geologii
pierwsze wydanie On-line
- Lyell, Charles (1830). Zasady geologii, będące próbą wyjaśnienia dawnych zmian powierzchni Ziemi, przez odniesienie do przyczyn obecnie działających. Londyn: John Murray.
- Lyell, Charles (1832). Zasady geologii, będące próbą wyjaśnienia dawnych zmian powierzchni Ziemi, przez odniesienie do przyczyn obecnie działających. Londyn: John Murray.,
- Lyell, Charles (1833). Zasady geologii, będące próbą wyjaśnienia dawnych zmian powierzchni Ziemi, przez odniesienie do przyczyn obecnie działających. Londyn: John Murray.
szczegóły publikacji
- Zasady Geologii Wydanie 1, tom 1 Jan. 1830 (John Murray, Londyn).
- Zasady Geologii Wydanie 1, wyd.2 Jan. 1832
- Principles of Geology 1st edition, 3rd vol. Maj 1833
- Principles of Geology 2nd edition, 1st vol. 1832
- Principles of Geology 2nd edition, 2nd vol. Jan., 1833
- Principles of Geology 3rd edition, 4 vols. Maj 1834
- Principles of Geology 4th edition, 4 vols. June 1835
- Principles of Geology 5th edition, 4 vols. March 1837
- Principles of Geology 6th edition, 3 vols. June 1840
- Principles of Geology 7th edition, 1 vol. Luty 2012 1847
- Principles of Geology 8th edition, 1 vol. Maj 1850
- Principles of Geology 9th edition, 1 vol. June 1853
- Principles of Geology 10th edition, 1866-68
- Principles of Geology 11th edition, 2 vols., 1872
- Principles of Geology 12th edition, 2 vols. 1875 (wydana pośmiertnie)
Elementy Geologii
- Elementy Geologii 1 T. 1st edition, July 1838 (John Murray, London)
- Elements of Geology 2 vols. 2nd edition, July 1841
- Elements of Geology (Manual of Elementary Geology) 1 vol. III edycja, Styczeń 1851
- Elementy Geologii (Podręcznik Geologii elementarnej) 1 T. IV edycja, Styczeń 1852
- Elementy Geologii 1 T., 5th edition, 1862
- Elements of Geology 6th edition, 1865
- Elements of Geology, the Student ' s Series, 1871
podróże po Ameryce Północnej
Starożytność człowieka
- geologiczne dowody starożytności człowieka 1 vol. 1. edycja, luty 1863 (John Murray, Londyn)
- Geological Evidences of the Antiquity of Man 1 vol. 2nd edition, April 1863
- Geological Evidences of the Antiquity of Man 1 vol. III edycja, listopad 1863
- geologiczne dowody starożytności człowieka 1 T., 4th edition, May 1873
Life, Letters, and Journals
Notes
- Adams, F. D. The Birth and Development of the Geological Sciences. Dover Publications, 1938. ASIN B000KP4OWK
- Londyn: Nelson, 1962. ASIN B0000CLJL7
-
ISBN 978-0520261280 - Browne, J. Charles Darwin: potęga miejsca. Londyn, Cape: 2003. ISBN 1844133141
- Burkhardt, F., And S. Smith. Korespondencja Karola Darwina. Cambridge, 1982.,
- Desmond, A. Archetypes and Ancestors: Palaeontology in Victorian London. University of Chicago Press, 1982. ISBN 978-0226143439
- Judd, John W. The Coming of Evolution the Story of a Great, Revolution in Science. Zapomniane Książki, 2012. ASIN B008C2CELQ
- Mayr, Ernst. Rozwój myśli biologicznej: różnorodność, ewolucja i dziedziczenie. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1985. ISBN 978-0674364462
- Poszukiwacze Smoków. Cambridge, MA: Persus Publishing, 2001. ISBN 0738202827
- Rudwick, M. J. S., Georges Cuvier, Fossil Bones, and Geological Catastrophes. Chicago: The University of Chicago Press, 1997. ISBN 0226731065
- Stafford, R. A. Scientist of Empire: Sir Robert Murchison, scientific exploration and Victorian imperialism. Cambridge, UK: Cambridge University Press, 1989. ISBN 978-0521335379
- Wilson, L. G. (ed.). Sir Charles Lyell ' s Scientific Journals on the Species Question. Yale University Press, 1970., ASIN B002DF11Z8
| Baronetage of the United Kingdom | ||
|---|---|---|
| New Title | Baronet (of Kinnordy) 1864–1875 |
Extinct |
Credits
New World Encyclopedia writers and editors rewrote and completed the Wikipedia articlein accordance with New World Encyclopedia standards., Ten artykuł jest zgodny z warunkami licencji Creative Commons CC-by-sa 3.0 (CC-by-sa), które mogą być używane i rozpowszechniane z odpowiednim przypisaniem. Zgodnie z warunkami tej licencji należy się uznanie, które może odnosić się zarówno do autorów nowej encyklopedii świata, jak i bezinteresownych wolontariuszy Wikimedia Foundation. Aby zacytować ten artykuł, Kliknij tutaj, aby wyświetlić listę akceptowalnych formatów cytowania.,Historia wcześniejszych prac wikipedystów jest dostępna dla badaczy tutaj:
- Historia Charles_lyella
- Historia William_Buckland
historia tego artykułu od czasu jego importu do nowej encyklopedii świata:
- Historia „Charlesa Lyella”
Uwaga: mogą obowiązywać pewne ograniczenia dotyczące korzystania z poszczególnych obrazów, które są oddzielnie licencjonowane.