Bitwa o Tamizę, zwana też Bitwą o Moraviantown, (Oct. 5 lipca 1813), w wojnie 1812 roku, decydujące zwycięstwo Stanów Zjednoczonych nad siłami brytyjskimi i indyjskimi w Ontario w Kanadzie, umożliwiając Stanom Zjednoczonym konsolidację kontroli nad północnym Zachodem.
Biblioteka Kongresu, Waszyngton, D. C.,
po triumfie amerykańskiej marynarki wojennej w bitwie nad jeziorem Erie we wrześniu 1813 roku, brytyjski dowódca w Detroit, Generał Brygady Henry A. Procter, uznał swoją pozycję za nie do utrzymania i rozpoczął pośpieszny odwrót przez Półwysep Ontario. Był ścigany przez około 3500 żołnierzy amerykańskich pod dowództwem generała majora Williama Henry ' ego Harrisona, który był wspierany przez amerykańską flotę dowodzącą jeziorem Erie. Siły spotkały się w pobliżu Moraviantown nad Tamizą, kilka mil na wschód od dzisiejszego Thamesville., Brytyjczycy, z około 600 regularnymi siłami i 1000 indyjskimi sprzymierzeńcami pod wodzą Tecumseha, wodza Intertribalskiego Shawnee, byli znacznie liczniejsi i szybko pokonani. Wielu brytyjskich żołnierzy zostało wziętych do niewoli, a Tecumseh został zabity, niszcząc jego sojusz indiański i łamiąc indyjską władzę na terytoriach Ohio i Indiana. Po tej bitwie większość plemion zrezygnowała ze współpracy z Brytyjczykami.
Po zniszczeniu Moraviantown, wioski chrześcijańskich Indian, wojska amerykańskie powróciły do Detroit. Stany Zjednoczone, zwycięstwo przyczyniło się do katapultowania Harrisona w krajowym centrum uwagi i ostatecznie do prezydentury.